Μία υπέροχη σχέση ανάμεσα σ’ ένα νεαρό, τον Ντέμιαν και ένα «Χοντρό», ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή τον Χόρχε ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του Χόρχε Μπουκάι «Να σου πω μια ιστορία». Στην ουσία είναι κάτι περισσότερο από αυτό που βγαίνει μέσα από τις σελίδες τούτου του βιβλίου. Είναι προβληματισμοί, είναι ανησυχίες, είναι έννοιες, είναι διαφωνίες. Η οργή, η λύσσα, η τσαντίλα, ο θυμός, είναι όλα τους συναισθήματα που αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν και που αφορούν όλους εμάς.

Οι διάλογοι, η ανταλλαγή εμπειριών και διαφορετικών απόψεων που προκύπτουν μετά από κάθε ιστορία που διηγείται ο φιλόσοφος και ενίοτε είρωνας Χόρχε, λειτουργούν ως παραβολές, βοηθόντας τον Ντέμιαν να βάζει μία τάξη στα άλυτα ζητήματα με τα οποία απασχολεί το μυαλό του, κατασιγάζοντας έτσι τις όποιες αγωνίες και ανασφάλειες του γύρω από τα αιώνια ερωτηματικά για την αλήθεια, για τους άλλους, για τον εαυτό του. Προκύπτουν διδαχές, όπως, το ότι ο ελεύθερος άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι γενναιόδωρος, αλληλέγγυος, ευγενικός και ικανοποείται εξίσου όταν δίνει όπως και όταν παίρνει. Έρχονται στην επιφάνεια ερωτήματα τύπου πως  θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε τις πιο ισχυρές μας πλευρές μας αν δεν υπήρχαν, μέσα μας οι αδυναμίες; Πως θα μπορούσαμε να μάθουμε δίχως την άγνοια μας; Συμπεράσματα βρίσκουν κατάληξη, πως όλες οι ιδιότητες μας , οι αρετές μας και τα μειονεκτήματά μας βρίσκονται μέσα μας, ζευγαρωμένα με τα αντίθετά τους και πως η καλοσύνη, η εξυπνάδα και η γενναιότητα συνυπάρχουν πάντα με την κακία μας, με την βλακεία και με τη δειλία μας. Αυτή τη δειλία, αυτό το φόβο για την αλήθεια είναι που ο Μπουκάϊ συνιστά στον Ντέμιαν να νικήσει. Γιατί για να πετάξεις, πρέπει να ριψοκινδυνέψεις, ειδάλλως, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα.

Ο Μπουκάι, μέσα από τον Ντέμιαν, μας προτρέπει να δώσουμε τη δική μας απάντηση, κάτι που δεν μπορεί να την αναζητήσει κανείς από εμάς έξω από τον εαυτό του και που η «ωρίμανση» έρχεται μέσα από το χρόνο που χρειάζεται ο καθένας ξεχωριστά για να διατρέξει τη διαδρομή που θέλει να εξερευνήσει. Όπως άλλωστε μας υπενθυμίζει στον επίλογο του βιβλίου, αυτές οι ιστορίες γράφτηκαν μόνο για να σημαδέψουν ένα σημείο ή ένα δρόμο. Η δουλειά της ανασκαφής μέσα σε κάθε ιστορία, για να βρεθεί το διαμάντι που κρύβεται…είναι υπόθεση του καθενός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News