Η γενιά των χιλίων ευρώ είναι αυτή που σπούδασε στο πανεπιστήμιο, γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες, που έκανε παράλληλα το σερβιτόρο, τον πωλητή, φυτοζωώντας με τρακόσια ευρώ το μήνα-δουλέυοντας έως και έντεκα ώρες την ημέρα. Είναι αυτή η γενιά που η πρώτη σοβαρή πρόσληψη κοστολογήθηκε με οχτακόσια ευρώ και αυτά μαύρα.

Η γενιά των χιλίων ευρώ, η γενιά του φύγε εσύ – έλα εσύ, είναι αυτή που μια εταιρία, την παίρνει δοκιμαστικά, προσωρινά, με σύμβαση περιορισμένου χρόνου, και που όσο καλά και αν δουλεύει, όσες ώρες και αν δουλεύει-οι υπερωρίες είναι αυτονόητο πως δεν πληρώνονται- αργότερα, τη στέλνει σπίτι της για να προσλάβει κάποια άλλη στη θέση της, απλά και μόνο γιατί θα της κοστίσει λιγότερο. Είναι η γενιά του «κοίτα να μου θυμίσεις πως πρέπει να κάνουμε κάτι για το συμβόλαιο σου, να διευκρινίσουμε με τι τρόπο θα μπορεί να εξελιχτεί ..ή.. καλύτερα..να διακοπεί!».

Η γενιά των χιλίων ευρώ, είναι αυτή που εμπεδώνει με τον καλύτερο τρόπο, πως είναι να ζεις μία ζωή low cost, μία ζωή στερημένη από επαγγελματικά ιδανικά, σίγουρη δουλειά, μέλλον. Ζωή γεμάτη από υποσχέσεις, ανασφάλειες, κοροϊδίες και που όμως δεν παύει ποτέ να έχει ιδέες, όνειρα, προοπτικές. Είναι η γενιά, που χωρίς να παραπονιέται, ζεί καθημερινά έναν αγώνα ενάντια στο πορτοφόλι και το κατεστημένο, με την έκφραση ουδείς αναντικατάστατος να αιωρείται πάνω από το κεφάλι της, εξακολουθώντας να ελπίζει σ’ ένα καλύτερο αύριο. Η γενιά των χιλίων ευρώ, είναι αυτή που ζητάει ένα διαφορετικό μέλλον, μιας και αυτό που τους περιμένει δεν αφήνει να φανεί μήτε η πιο ισχνή αχτίδα ήλιου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News