518
|

Έξω πάμε καλά: Plastic Flowers

Μαρία Πετρίδη Μαρία Πετρίδη 14 Νοεμβρίου 2013, 00:56

Έξω πάμε καλά: Plastic Flowers

Μαρία Πετρίδη Μαρία Πετρίδη 14 Νοεμβρίου 2013, 00:56

Το Fog Song των Plastic Flowers είναι το τραγούδι που αυτές τις μέρες έχω στο repeat. Έχει αυτό το ρομαντικό αλλά και επικό μαζί, που πολύ μου αρέσει στη μουσική. Και στους ανθρώπους. Κι ο Γιώργος κι ο Άγγελος, δηλαδή οι Plastic Flowers, κάπως έτσι πρέπει να είναι, ρομαντικοί και επικοί, γι’ αυτό και δεν φοβούνται να σπάσουν τα μούτρα τους για πράγματα μοιραία όπως η μουσική: «Υπήρχαν φορές που σκεφτήκαμε να τα παρατήσουμε κυρίως ο Γιώργος. Όμως η σύνθεση και η μπάντα είναι ιός, αν τον κολλήσεις, κόλλησες… τα εμπόδια δεν σε σταματάνε. Προχωράς και στα τυφλά αν χρειαστεί.».

Γνωρίστηκαν στο Λύκειο και λίγο αργότερα, το 2011, έφτιαξαν τους Plastic Flowers: «Τα υπέρ του να κάνεις μουσική μαζί με κάποιον άλλο είναι ότι υπάρχει μία καλλιτεχνική σύγκρουση της οποίας το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο και, σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερο. Για να λειτουργήσει όμως σωστά χρειάζεται να αντιλαμβάνεσαι τα όρια του άλλου. Οι τριβές θα είναι πάντα κομμάτι του παιχνιδιού. Το να συνεργάζεσαι και να λειτουργείς με κοινούς στόχους είναι μοναδικό. Μας απελευθερώνει.».

Μέσα σε 2 χρόνια κυκλοφόρησαν 4 EP, έκαναν συναυλίες στο εξωτερικό και τράβηξαν την προσοχή ξένων ΜΜΕ όπως ο Guardian, το BBC, το VICE, η Vogue, το DIY mag κ.α. Πρόσφατα βρέθηκαν στο ρόστερ της αμερικάνικης δισκογραφικής εταιρείας Crash Symbols με την οποία κυκλοφορούν στις 18 Νοεμβρίου το «Evergreen», το πρώτο τους LP άλμπουμ: «Κυνηγήσαμε πολύ τις συνεργασίες με διεθνή label κυρίως από Αμερική και μας βγήκε. Για το Evergreen συνεργαστήκαμε με τον Ed Askew, (σημ.: 73χρονος ζωγράφος, τραγουδιστής και συνθέτης folk μουσικής, θρύλος της αμερικανικής κουλτούρας) που έτυχε να τον γνωρίσουμε τον περασμένο Μάρτιο, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ SXSW στο Austin.».

Τα τελευταία χρόνια ζούνε μεταξύ Θεσσαλονίκης και Βρυξελλών-όταν δεν ζούνε παντού αλλού στον κόσμο. Η ελληνική πραγματικότητα δεν είναι το καλύτερό τους (μα, γιατί;) ενώ ενοχλούνται όταν ακούνε πως «κάτι ξεκίνησε να γίνεται» στην ελληνική μουσική: «Δέκα χρόνια το ίδιο πράγμα ακούμε αλλά στην πράξη δεν γίνεται τίποτα απολύτως. Αντί να σοβαρευτούμε όλοι όσοι απαρτίζουμε την ελληνική σκηνή, τρωγόμαστε. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για έναν νέο μουσικό στην Ελλάδα, αλλά και γενικώς για τον κάθε νέο, είναι οι επιρροές. Είναι σημαντικό να αποκτάει κανείς σοβαρά ερεθίσματα από νεαρή ηλικία, κάτι που στη χώρα μας λόγω έλλειψης παιδείας δεν γίνεται.». Η οικονομική ανασφάλεια τους αγχώνει: «Έξω τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα όμως μη φανταστείτε παράδεισο» αλλά δεν τους σταματά, άλλωστε οι σπουδές τους (Γερμανική φιλολογία ο Γιώργος, Διοίκηση επιχειρήσεων ο Άγγελος) είναι το backup τους.

Στις αρχές του 2014 θα κάνουν περιοδείες σε Αμερική και Ευρώπη. Και μετά όλο και κάποιος φίλος θα τους πείσει να έρθουν και από την Ελλάδα.

«Θα θέλαμε κάποια στιγμή να ξεφύγουμε όλοι μαζί από την παρακμή και την υποκουλτούρα. Φυσικά προαπαιτείται η κατάλληλη παιδεία -που, όπως είπαμε, λείπει απ' την Ελλάδα- για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι π.χ. τα σκυλάδικα δεν είναι "τέχνη" ούτε η μουσική είναι εύκολη "μπίζνα", γρήγορη διασκέδαση και άγιος ο θεός. Δεν είναι αυτή η αντιπροσωπευτική εικόνα μιας χώρας του δυτικού κόσμου, αλλά καταφέραμε όλοι μας να τη φτάσουμε σε αυτά τα επίπεδα.».

Μπορείτε να ακούσετε τις μουσικές των Plastic Flowers, αλλά και να μάθετε περισσότερα για τη δουλειά τους εδώ και εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News