Το σχέδιο, όπως το παρουσίασε προ ημερών ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, είναι -σε γενικές γραμμές- το εξής:

Πρώτα διασφαλίζεται η Διπλή Ανάπλαση. Δήμος Αθηναίων, Κυβέρνηση και Παναθηναϊκός δεσμεύονται για τη δημιουργία της «παναθηναϊκής πολιτείας», στον Βοτανικό, η οποία θα στεγάσει το ποδόσφαιρο (γήπεδο 38.000 θέσεων), το μπάσκετ (γήπεδο 15.500 θέσεων) και τα αθλήματα του Ερασιτέχνη.

Στη συνέχεια, επιφανείς Παναθηναϊκοί και οπαδοί συγκεντρώνουν 20 εκατ. ευρώ. Ζητείται από τον Γιάννη Αλαφούζο η παραχώρηση των μετοχών της ΠΑΕ στον Ερασιτέχνη, ενώ ο κ. Γιαννακόπουλος δωρίζει τις δικές του (της ΚΑΕ). Τέλος, η βάση -λογικά, όσοι πλήρωσαν- εκλέγει τον επικεφαλής που θα «τρέξει» το project.

Υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία, που θα πρέπει να διευκρινιστούν σε δεύτερο χρόνο. Τα 20 εκατομμύρια ευρώ θα είναι η συνεισφορά του κόσμου εφάπαξ; Εάν ναι, δεν μιλάμε για ομάδα λαϊκής βάσης, α λα Μπαρτσελόνα, αλλά για… έρανο, α λα ελληνικά. Οσοι συνδράμουν για μια μόνο φορά, θα εκλέγουν τον «Παναθηναϊκάρχη» εσαεί; Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, είναι για να λειτουργήσει ο σύλλογος μέχρι να μπει στον Βοτανικό; Αρκούν για τα χρόνια που θα μεσολαβήσουν, μέχρι να ολοκληρωθούν τα έργα; Υστερα, τι θα συμβεί; Ο Παναθηναϊκός θα ζει μόνον από τα έσοδά του, χωρίς άλλον χρηματοδότη;

Δεν λείπουν και κάποια νομικά εμπόδια – ο κ. Γιαννακόπουλος θα τα γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν. Πράγματι η Μπαρτσελόνα, την οποία επικαλέστηκε, συντηρεί και το μπάσκετ του συλλόγου. Μόνο που, στην Ισπανία, οι ομάδες καλαθοσφαίρισης της Μπαρτσελόνα, της Ρεάλ Μαδρίτης και δυο τρεις ακόμη, έχουν κατακτήσει το προνόμιο να μη θεωρούνται ανώνυμες εταιρείες (όπως οι ΚΑΕ στην Ελλάδα), αλλά ερασιτεχνικά τμήματα των συλλόγων τους. Ετσι, χρηματοδοτώντας την μπασκετική «Μπάρτσα», η ποδοσφαιρική εμφανίζει μειωμένα καθαρά κέρδη – άρα, πληρώνει λιγότερους φόρους.

Σε κάθε περίπτωση, η κεντρική ιδέα της πρότασης είναι «δώστε και σώστε». Καλά τα λέει ο Δημήτρης, αλλά… Η «Παναθηναϊκή Συμμαχία» του κ. Αλαφούζου προσδοκούσε 40.000 συνδρομητές. Τελικώς, αυτοί που έδωσαν γέμιζαν… κινηματογράφο, όχι γήπεδο. Μερικά χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 2017, οι παλαίμαχοι Αντωνιάδης, Δομάζος, Οικονομόπουλος, Κωνσταντίνου και Ροκίδης είχαν παρουσιάσει το σχέδιο διάσωσης «ΠAΟ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ». Στους τέσσερις τραπεζικούς λογαριασμούς που άνοιξαν για να υποδεχθούν τις δωρεές των οπαδών, την πρώτη εβδομάδα είχαν συγκεντρωθεί μόλις 20.000 ευρώ. Τον Δεκέμβριο του 2017, ο γνωστός επιχειρηματίας Σπύρος Θεοδωρόπουλος εμφανίστηκε ακόμη πιο αισιόδοξος. Το πλάνο του αναζητούσε 300.000 παναθηναϊκούς, που θα έβαζαν από 50 ευρώ για να συγκεντρωθούν 15 εκατομμύρια. Απέσυρε την πρωτοβουλία του μέσα σε 48 ώρες.

Τα έζησε και ο ίδιος ο κ. Γιαννακόπουλος, όταν ανέλαβε τον Ερασιτέχνη. Το ανέφερε, κιόλας: «Η εγγραφή μελών ήταν απογοητευτική, για να μην πω ντροπιαστική». Κάθε έκκληση για οικονομική βοήθεια προς τους οπαδούς έπεσε στο κενό. Γιατί, λοιπόν, να βάλουν τώρα το χέρι στην τσέπη; Επειδή, αυτή τη φορά, υπάρχει το όραμα του νέου γηπέδου. Της «παναθηναϊκής πολιτείας». Αυτό πιστεύει ο ιδιοκτήτης του «Εξάστερου». Και για έναν, ακόμη, λόγο, που αποφεύγει να πει: επειδή είναι «μπροστάρης» ο ίδιος – ο μόνος παράγοντας που αγαπούν και εμπιστεύονται οι φίλοι του «Τριφυλλιού».

Ο Ελληνας δεν έχει μάθει να πληρώνει για την ομάδα του. Το 2012, που η ΑΕΚ βρισκόταν στα πρόθυρα της πτώχευσης, ο Σταύρος Αδαμίδης τοποθέτησε στη θέση του προέδρου τον Θωμά Μαύρο, για να παρακινήσει τους οπαδούς να γίνουν «συμπαίκτες» στην ΠΑΕ. Το πλάνο προέβλεπε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου μέχρι του ποσού των 2,5 εκατ. ευρώ. Εάν πήγαινε καλά, θα ακολουθούσε νέα ΑΜΚ, για άλλα 2,5 εκατ. ευρώ. Τελικώς, συγκεντρώθηκαν… 75.000 ευρώ.

Στον προ-Σαββίδη ΠΑΟΚ, ο Ζαγοράκης είχε επιχειρήσει να κάνει τον κόσμο της ομάδας μέτοχο της ΠΑΕ, μέσω τεσσάρων αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου. Μόνο στην πρώτη (αύξηση) υπήρξε κάποια, συμπαθητική, ανταπόκριση. Στον Ολυμπιακό των σερί τίτλων, το 2010, η καμπάνια «Ολοι μέλη» απέτυχε παταγωδώς. Η ομάδα λαϊκής βάσης ήταν το ανεκπλήρωτο όνειρο του Ντέμη Νικολαΐδη. Αλλά και το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον επαγγελματικό αθλητισμό, όπως το είχε περιγράψει ο Ιούλιος Συναδινός.

Αυτές οι δουλειές απαιτούν οργάνωση και διαφάνεια, που εμείς στην Ελλάδα δεν έχουμε. Επιπλέον, οι φίλαθλοι είναι απρόθυμοι να πληρώσουν, με το υστέρημά τους, τα σπασμένα των ελλειμμάτων που κάποιοι -απείρως πλουσιότεροι από εκείνους- άφησαν πίσω τους. Θέλουν να βλέπουν τους έχοντες να δίνουν πρώτοι το παράδειγμα. Και, κυρίως, δεν «ψήνονται» να βοηθήσουν χωρίς τη βεβαιότητα ότι το εγχείρημα θα πετύχει. Εδώ που τα λέμε, σε κανένα από τα δύο ευρωπαϊκά μοντέλα λαϊκής βάσης (το γερμανικό και το ισπανικό) ο κόσμος δεν είναι ο βασικός χρηματοδότης της ομάδας. Η συνεισφορά του δεν ξεπερνά το 20%-30% των συνολικών εσόδων.

Ο Δ. Γιαννακόπουλος έκανε μια (ακόμη) πρόταση για τη σωτηρία της αγαπημένης του ομάδας, που θα του κοστίσει αρκετά. Οι μετοχές του στην ΚΑΕ, που προτίθεται να δωρίσει στον Ερασιτέχνη, εκτιμάται ότι αξίζουν 25 εκατ. ευρώ. Τα χρέη της ΠΑΕ, που υποσχέθηκε να αναλάβει, ανέρχονται σήμερα σε (περίπου) 20 εκατ. ευρώ. Το 2012 πήρε στις πλάτες του το μπάσκετ. Πέρυσι, τον Ερασιτέχνη. Τώρα το θέμα του γηπέδου. Κανένας άλλος στα χρόνια της κρίσης δεν έχει κάνει περισσότερα για τον σύλλογο από εκείνον. Αλλά η βοήθεια που αναζητεί, δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News