Ενα πρόσωπο που θα κληθεί υλοποιήσει μια ασφυκτικά γεμάτη ατζέντα, με απαιτητικό πρόγραμμα και εμπλοκή σε λεπτές διαπραγματεύσεις αναζητάτε για να καλύψει την θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος αποχωρεί τον προσεχή Ιανουάριο.

Μια μία προϋπόθεση, να προέρχεται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Ο Σουλτς πρέπει να τηρήσει τη γραπτή συμφωνία στην οποία είχαν καταλήξει το 2014 οι δυο μεγαλύτερες ομάδες του ευρωκοινοβουλίου, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, για την εκλογή του προέδρου, ανέφερε σχετικά η Deutsche Welle. Η συμφωνία όριζε ότι ο πρόεδρος της Ευρωβουλής έπρεπε να αλλάξει στα μέσα της πενταετίας. Και αυτή η μέση του ευρωπαϊκού εκλογικού κύκλου έφτασε.

Ωστόσο δεν λείπουν και οι φωνές που αμφισβητούν τη συμφωνία.

Υπέρ της παράτασης της θητείας του Σουλτς τάχθηκαν δημόσια ο επικεφαλής της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Τζάνι Πιτέλα και ο επικεφαλής των γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Μαζί του και ο (χριστιανοδημοκράτης) πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, επικαλούμενος τη σταθερότητα που χρειάζεται η ΕΕ.

Αυτό πρόκειται να επαναλάβει ο Γιούνκερ στην ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο την προσεχή Τετάρτη. Φαίνεται ωστόσο δύσκολο να καταφέρει να πείσει τους ομοϊδεάτες του που επιμένουν ότι η συμφωνία είναι συμφωνία και πρέπει να τηρηθεί.

Ο ευρωβουλευτής των γερμανών Χριστιανοδημοκρατών Χέρμπερτ Ρόιλ αναφέρει μάλιστα ότι το θέμα της διαδοχής του Σουλτς συζητήθηκε πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές και κανένας δεν τάχθηκε υπέρ της επανεκλογής του.

Η αναζήτηση του κατάλληλου υποψηφίου στους κόλπους του ΕΛΚ θα ξεκινήσει το φθινόπωρο. Επίδοξοι διεκδικητές του θρόνου υπάρχουν ήδη αρκετοί, ανάμεσά τους ο πρώην επίτροπος Βιομηχανίας και συνοδοιπόρος του πρώην ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Αντόνιο Ταγιάνι, ο γάλλος Αλέν Λαμασούρ, ο αυστριακός Ότμαρ Κάρας και η Ιρλανδή Μέρεντ Μακγκίνες.

Ο Σουλτς μπορεί θεωρητικά να «κατέβει» υποψήφιος κόντρα στον όποιο συντηρητικό υποψήφιο (δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του), αλλά επειδή το ΕΛΚ κατέχει την πλειοψηφία στο σώμα οι πιθανότητες επιτυχίας μηδαμινές. Για την εκλογή του προέδρου απαιτούνται 376 ψήφοι και η σοσιαλιστική ομάδα έχει 189 ψήφους· απαιτούνται, λοιπόν, συμπράξεις με μικρότερες ομάδες που είναι κάθε άλλο παρά εύκολες.

Αρκετοί ευρωβουλευτές, για παράδειγμα, καταλογίζουν στον σοσιαλδημοκράτη πολιτικό ότι πολλές φορές εξασφάλισε στον πρόεδρο της Κομισιόν Γιούνκερ την απαιτούμενη πλειοψηφία για να περάσει διαφιλονικούμενες οδηγίες. Αλλους τους εξοργίζει ο αυταρχικός τρόπος άσκησης του αξιώματος, αν και παραδέχονται ότι προσέδωσε στο Ευρωκοινοβούλιο μεγαλύτερο κύρος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News