Τους προβολείς τους επάνω σε ένα πολλά υποσχόμενο για το ευρωπαϊκό μέλλον πολιτικό πρόσωπο έστρεψαν τα διεθνή Μέσα, ενόψει της ορκωμοσίας της νέας ολλανδικής κυβέρνησης (η οποία είναι πολυκομματική και υπό τον Μαρκ Ρούτε και πάλι). Τη δημοσιότητα απήλαυσε η Ζίγκριντ Κάαχ, του κεντροαριστερού κόμματος D66, η οποία είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών κατά το παρελθόν, όμως τώρα αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών – ένα κομβικό πόστο στη χώρα των «σφιχτοχέρηδων» Ολλανδών που μέχρι τώρα σιγοντάριζαν τους «νοικοκύρηδες» Γερμανούς στην πολιτική (εμμονή) της δημοσιονομικής και κοινωνικής ασφυξίας.

Οι λόγοι για τη μεγάλη προβολή της Κάαχ από τα media πρέπει να αναζητηθούν όμως και στο κοσμοπολίτικο προφίλ της, το οποίο και η ίδια φιλοτεχνεί με μαεστρία όταν της δίνεται η ευκαιρία: «Μερικές φορές», είχε πει η Κάαχ το 2018, «εξαιτίας των επιλογών μου και στην προσωπική και στην πολιτική ζωή μου αντιμετωπίζομαι σαν αλλοδαπή μέσα στη χώρα μου». Δηλαδή, πιστεύει για τον εαυτό της ότι είναι πολύ «προχωρημένη» ακόμη και για την «προχωρημένη» σε πολλά επίπεδα κοινωνία της Ολλανδίας.

Από την ώρα που το φιλελεύθερων και προοδευτικών αρχών κόμμα της απεδείχθη η ευχάριστη έκπληξη των εκλογών του Μαρτίου 2021, στην Κάαχ τα ΜΜΕ απένειμαν τον τίτλο «του ατόμου που ενσαρκώνει ό,τι μισεί η Ακροδεξιά και ειδικότερα τύποι σαν τον Γκερτ Βίλντερς». Γιατί; Επειδή, όπως υπογραμμίζουν άπαντες, η 60άρα πολιτικός είναι παντρεμένη με έναν παλαιστίνιο οδοντίατρο ο οποίος έχει και πολιτικό παρελθόν ως στέλεχος του Γιάσερ Αραφάτ κατά τη δεκαετία του ’90. Το σοκ ή, στον αντίποδα, ο θαυμασμός κάποιων μεγαλώνει όταν πληροφορούνται ότι μαζί με τον Παλαιστίνιο η Κάαχ απέκτησε και τέσσερα παιδιά.

Στην αποθήκη εφοδίων της περιλαμβάνονται η καλή γνώση της αραβικής γλώσσας, η ευρύτερη γλωσσομάθειά της, το ανοικτό πνεύμα της, ο ακλόνητα φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός της, ο μεγάλος κύκλος καλών και χρήσιμων γνωριμιών μέσω της διπλωματικής οδού. Ιδεολογικά στοιχεία που την καθιστούν συμπαθή στα media είναι η σθεναρή στάση της υπέρ της ισότητας των φύλων, υπέρ της καταπολέμησης του ρατσισμού και υπέρ μεταναστευτικής κίνησης προς την Ευρώπη. Ειδικά στο θέμα της ξενοφοβίας συγκρούστηκε πολλές φορές και με επιτυχία με τον Βίλντερς.

Η μετακίνησή της στο υπουργείο Οικονομικών σημαίνει, λένε ορισμένοι αναλυτές, ότι ο «προοδευτικός καπιταλισμός» που ευαγγελίζεται το κόμμα της και ο οποίος βασίζεται στην ιδέα της αγοράς υπέρ των πολλών και όχι υπέρ των λίγων ενδέχεται να υλοποιηθεί εκεί με συγκεκριμένο  τρόπο, χειροπιαστό και μετρήσιμο. Λένε επίσης ότι το ΑΕΠ ενδέχεται να αντιστοιχιστεί με «την ευημερία και την ποιότητα ζωής των πολιτών», ακόμη και με «το δικαίωμα στην υγεία και το κλίμα». Δυσεπίλυτο πρόβλημα, αλλά η Κάαχ θα το παλέψει λένε οι ίδιοι.

Οι επιχειρήσεις θα αξιολογηθούν με αναπτυξιακά κριτήρια, και θα επιβραβευτούν εκείνες που πέραν της προστιθέμενης αξίας θα παραγάγουν και «κοινωνική αξία». Τα δημοσιονομικά μεγέθη επί ημερών Κάαχ θα εξεταστούν υπό το πρίσμα του κοινωνικού αποτυπώματός τους και, έτσι, ενδέχεται να επηρεαστούν και οι «κεντρικές» θέσεις στην Ευρωζώνη, άρα και τα δημόσια χρέη να απελευθερωθούν από το σφίξιμο της μέγγενης. Μεγάλες οι προσδοκίες, όμως υπάρχουν και οι επιφυλάξεις των λιγότερο ενθουσιωδών αναλυτών.

Οι οποίες επιφυλάξεις αφορούν τη φύση του κόμματος της Κάαχ, του D66: «Είναι σαφώς υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι και θα εμπλακεί στα δύσκολα ζητήματα της Ευρωζώνης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι η Ολλανδία, με ένα υπουργείο Οικονομικών στα χέρια του D66, θα μεταμορφωθεί ξαφνικά σε υποστηρικτή της μεταμόρφωσης των δημοσιονομικών κανόνων». Λογική σκέψη ασφαλώς, που την εξισορροπεί μία άλλη, αντίθετης προσέγγισης, αλλά εξίσου λογική: «Στο εξής ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ δεν πρέπει να προεξοφλεί την απόλυτη υποστήριξη από πλευράς Κάαχ και Ολλανδίας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News