Πυρόπληκτη στο Μάτι άκουσε το «αγοράζουμε χρόνο» του Τσιόδρα: «Σε μας, κανείς δεν σκέφτηκε να δώσει έστω λίγο χρόνο»
Πυρόπληκτη στο Μάτι άκουσε το «αγοράζουμε χρόνο» του Τσιόδρα: «Σε μας, κανείς δεν σκέφτηκε να δώσει έστω λίγο χρόνο»
«Η καμπύλη της επιδημίας του κορονοϊού στην Ελλάδα δείχνει σαν να έχει βάλει κάποιο φρένο, χαίρομαι που δεν βλέπω αυτή τη δραματική αύξηση, αγοράσαμε χρόνο, μακάρι να αγοράσουμε κι άλλο χρόνο», είχε δηλώσει προ εβδομάδων (εδώ) ο Σωτήρης Τσιόδρας, εκφράζοντας την ικανοποίησή του για τις πρώτες ενθαρρυντικές ενδείξεις αναφορικά με τη διασπορά του ιού.
Και τη Μ. Τρίτη έφθασε η στιγμή που ο καθηγητής ανακοίνωσε ανακουφισμένος τα «εκπληκτικά νέα» –όπως χαρακτηριστικά ανέφερε– για τη χώρα (εδώ) όσον αφορά την εξέλιξη των κρουσμάτων.
Η φράση «αγοράσαμε χρόνο» του κυρίου Τσιόδρα σκόρπισε χαρά και αισιοδοξία σε όλους, στα αυτιά της Κατερίνας Μαλά –πυρόπληκτης στο Μάτι–, όμως, ήχησε διαφορετικά, ξυπνώντας μνήμες της μαύρης εκείνης Δευτέρας τον Ιούλιο του 2018, με τον χαμό 102 ανθρώπων.
«Λογαριάζω την κουβέντα του κυρίου Τσιόδρα: Αγοράζουμε χρόνο… Λογαριάζω πως σε μας, κανείς δεν σκέφτηκε να δώσει έστω λίγο χρόνο…», έγραψε σε ανάρτησή της η πυρόπληκτη που κατάφερε να σώσει δεκάδες ανθρώπους την ημέρα της εθνικής τραγωδίας, απαντώντας εμμέσως πλην σαφώς στην (επιεικώς) ατυχή σύγκριση που επιχείρησαν ορισμένοι στον «βούρκο» των social media, μεταξύ των νεκρών στο Μάτι και των θυμάτων του κορονοϊού σήμερα.
Η μαρτυρία της Κατερίνας για τη Μαύρη Δευτέρα
Την ημέρα της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι, η Κατερίνα Μαλά βρισκόταν στο φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης του συζύγου της στην περιοχή της Ραφήνας.
Κάποια στιγμή μετέβη στην εξοχική κατοικία της οικόγενειάς της στο Μάτι και όταν είδε από μακριά τις φλόγες να κατεβαίνουν από το Νταού Πεντέλης, είπε στον γιο της: «Παιδί μου, αυτή η φωτιά θα μας κάψει».
«Τηλεφώνησα στους γείτονες, χτύπησα ξένες πόρτες, ούρλιαζα στον κόσμο να εγκαταλείψει το σπίτι του και να κατέβει αμέσως στην παραλία. Λίγο πριν μπούμε στο αυτοκίνητο είδα δύο λεφούσια από αυτοκίνητα, το ένα να κινείται με κατεύθυνση προς Ραφήνα και το άλλο προς Νέα Μάκρη. Δεν υπήρχε Αστυνομία, δεν υπήρχε Πυροσβεστική, δεν υπήρχε κανείς», έχει περιγράψει στη διήγησή της στο «Πρώτο Θέμα».
«Σαν τρελή έδιωξα τους δικούς μου, μπήκα στη μέση του δρόμου, σταμάτησα την κυκλοφορία και φώναζα χτυπώντας τα καπό: “Κάντε αναστροφή και πηγαίνετε προς Νέα Μάκρη, διαφορετικά θα καείτε σαν τα ποντίκια.”
Με άκουσαν όλοι, πάνω από 50 αυτοκίνητα, και δυο-τρεις που έφεραν αντίρρηση μάλλον με φοβήθηκαν και έκαναν αναστροφή».
«Η Αστυνομία έκανε τεράστια λάθη, οι εντολές που τους δόθηκαν ήταν καταστροφικές. Εκλεισαν τη Μαραθώνος και έστελναν τον κόσμο προς Μάτι. Αν είχαν κρατήσει μόνο ένα ρεύμα προς Νέα Μάκρη, τότε θα είχαν σωθεί πάρα πολλοί άνθρωποι (…)
»Ολη αυτή η καταστροφή έγινε μέσα σε μισή ώρα με 40 λεπτά, πολλοί άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους διότι δεν πήραν χαμπάρι τη φωτιά. Δεν μύρισε ποτέ καμένο. Αν υπήρχε ένας υπεύθυνος να ενημερώσει για το κακό, σήμερα δεν θα θρηνούσαμε τόσα θύματα. Δεν υπήρχε όμως κανείς. Ημασταν όλοι αφημένοι στο έλεος της καταστροφής.
»Τώρα που καταλαγιάζει ο πόνος κάτι άλλο παίρνει τη θέση του. Δεν είναι οργή. Οχι ακόμα. Είναι το παράπονο της εγκατάλειψης, της αδιαφορίας, της ανευθυνότητας. Είναι το γαμώτο για τους ανθρώπους μας. Ακόμα πενθούμε αλλά θα δυναμώσουμε», έλεγε για τις εγκληματικές ευθύνες των αρχών του κράτους την 23η Ιουλίου 2018.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανάρτησης από την Κατερίνα Μαλά :
101…..102……ΞΑΝΑ……
Και να, που θα ξανακούσουμε τον αριθμό που πονάει…..
Μέρες τώρα ακούγαμε τον αριθμό των θυμάτων να αυξάνεται και χωρίς να το ομολογούμε, όλοι φοβόμασταν το άκουσμα αυτού του εφιαλτικού 102.
Δεν υπάρχει καμία σύγκριση.
Δεν υπάρχει καμία αντιπαραβολή.
Δεν ζυγίζεται η ζωή. Η κάθε μία από αυτές, έχει την απόλυτη αξία της, είναι αναντικατάστατη και πολύτιμη για τους ανθρώπους που στερούνται την παρουσία της.
Δεν λογαριάζονται οι χαμοί.
Μα όταν κλείνω τα μάτια, βλέπω παιδιά αγκαλιασμένα μπροστά στον θάνατο. Βλέπω μία μητέρα να κρατάει σφιχτά το μωρό της. Βλέπω μια άλλη να αφήνει το αγόρι της που χάθηκε στην θάλασσα, για να σώσει το κορίτσι της που ακόμα βαστάει. Βλέπω μία κοπέλα να τρέχει ξιπόλητη στην πυρωμένη πίσσα και να ουρλιάζει στον Θεό: Κάνε να τελειώσει γρήγορα! Βλέπω οικογένειες ολόκληρες να προσπαθούν να γλυτώσουν και να μην υπάρχει σήμερα κανείς. Βλέπω ανθρώπους να καίγονται χωρίς ποτέ να τους αγγίξει η φωτιά. Βλέπω συντρόφους που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το μισό τους και ξεκίνησαν μαζί το τελευταίο τους ταξίδι . Βλέπω εκείνη την σκιά, που αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα και πέταξε έξω από το ανθρώπινο. Βλέπω φόβο.
Βλέπω αγωνία. Βλέπω απελπισία. Βλέπω ενοχές.
Όλα τα βλέπω.
Όλοι τα βλέπουμε.
Δεν λογαριάζονται όμως οι χαμοί.
Στα μάτια του Θεού, λένε, πως είμαστε όλοι ίσοι.
Δεν λογαριάζονται οι χαμοί και το γνωρίζω.
Μα εγώ δεν λογαριάζω τον χαμό.
Λογαριάζω τον αγώνα για την σωτηρία των ανθρώπων. Λογαριάζω τον σεβασμό στη ζωή. Λογαριάζω τη μάχη που δίνεται και που εμείς την στερηθήκαμε. Λογαριάζω την έγνοια και τη φροντίδα που εμάς μας αρνήθηκαν. Λογαριάζω την κουβέντα του κυρίου Τσιόδρα: Αγοράζουμε χρόνο… Λογαριάζω πως σε μας, κανείς δεν σκέφτηκε να δώσει έστω, λίγο χρόνο…. Λογαριάζω την συντροφικότητα με την μοναξιά. Λογαριάζω την ανάληψη ευθύνης με την δειλία. Λογαριάζω το αγωνίζομαι με το λιποτακτώ. Λογαριάζω το σωστό με το λάθος. Λογαριάζω την αλήθεια με το ψέμα.
Δεν λογαριάζω τον χαμό.
Λογαριάζω την ζωή που δεν της δόθηκε ποτέ η ευκαιρία…….
(αφιερωμένο……)
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Και η Κασσιανή το τροπάρι της
30 Απριλίου 2024, 07:16
