Ο Μάρτιν Ετσεγκαράι Ντέιβις είχε αποφασίσει πως τίποτα δεν επρόκειτο να σταματήσει το ταξίδι του των 23.000 χιλιομέτρων από το νοτιότερο σημείο της Νότιας Αμερικής, μέχρι την Αλάσκα. Αλλωστε, είχε ήδη περπατήσει στην έρημο και στην ζούγκλα, πέρασε ακόμη και από οροσειρές. Τίποτα δεν θα τον σταματούσε… εκτός από το κλείσιμο των συνόρων των ΗΠΑ με τον Καναδά, λόγω της πανδημίας.

Εδώ και μερικές ημέρες, ο 62χρονος διέμενε στην πόλη Φάργκο, στην Βόρεια Ντακότα, οπου τέτοια εποχή η θερμοκρασία πέφτει πολλές μονάδες κάτω από το μηδέν, καθώς κατευθυνόταν προς την Πεμπίνα, την τελευταία αμερικανική πόλη πριν από τα καναδικά σύνορα. Και ενώ είχε φτάσει τόσο κοντά στον στόχο του -περπατάει εδώ και χρόνια-, πληροφορήθηκε πως δεν θα του επιτραπεί να κάνει το πέρασμα, γιατί η μετακίνηση του δεν θεωρείται «σημαντική».

Ο Μάρτιν Ετσεγκαράι Ντέιβις δεν ήταν καθόλου χαρούμενος. Λογικό. Η πορεία του άρχισε στις 31 Οκτωβρίου του 2017, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Ουσουάια, την νοτιότερη πόλη του κόσμου και πρωτεύουσα της Γης του Πυρός, στην Αργεντινή. Κάπως έτσι, πριν από 874 ημέρες, ο Αργεντινός έβαλε τις προμήθειες του στο καρότσι-κρεβάτι του και κυριολεκτικά πήρε τα βουνά

«Το πιο δύσκολο μέρος του ταξιδιού, πέρα από το απίστευτο κρύο στην Βόρεια Ντακότα, ήταν το πέρασμα μέσα από τρεις διαφορετικές οροσειρές στην Κολομβία. Εκεί άρχισα να νιώθω το καρότσι μου πολύ βαρύ και αντί να καλύπτω 40 χιλιόμετρα την ημέρα, ως συνήθως, κάλυπτα 20».

Οσο ταξίδευε προς μία και μόνο κατεύθυνση -τον Βορρά- δύο σημαίες ανέμιζαν από το καρότσι του: η γαλανόλευκη της Αργεντινής και μία με τον κόκκινο δράκο της Ουαλίας. Ναι, ο Ετσεγκαράι Ντέιβις, όπως μαρτυρά και το επίθετο του, έχει βρετανική καταγωγή και είναι μάλιστα περήφανος απόγονος των πρώτων ουαλών μεταναστών στην Παταγονία, που κατέφθασαν το 1865, πάνω σε ένα ιστιοφόρο από το Λίβερπουλ.

Στην ανατροφή του στη Γη του Πυρός των ακραίων καιρικών συνθηκών αποδίδει και την υπεράνθρωπη, για την ηλικία του, αντοχή του. «Είμαι συνηθισμένος στον κακό καιρό και στο να δουλεύω σκληρά όλη μέρα» δήλωσε στον Guardian.

Για τώρα, όμως, θα πρέπει να περιμένει και να εστιάσει στην επιστροφή του, η οποία παραμένει «στον αέρα», μιας και η Αργεντινή έχει κλείσει τα σύνορα της για πτήσεις από το εξωτερικό και ο Ντέιβις είναι ένας από τους 30.000 πολίτες της που εγκλωβίστηκαν έξω από την πατρίδα τους.

Η λύση μάλλον θα βρεθεί μέσω ειδικών πτήσεων, που ήδη έχουν αρχίσει να οργανώνονται από την κυβέρνηση της χώρας.

Ετσι, το εγχείρημά του θα τελειώσει προτού προλάβει να δει την πιο κρύα και αραιοκατοικημένη πολιτεία των ΗΠΑ, αλλά τουλάχιστον θα γνωρίζει πως μόνο μια πανδημία κατάφερε να τον σταματήσει. Παρά το τελευταίο στραβοπάτημα, ο 62χρονος υποστηρίζει πως το ταξίδι «άξιζε» και στον λογαριασμό του στο Facebook έχει 1.718 σέλφις με τους ανθρώπους που γνώρισε στον δρόμο για να μην το ξεχάσει ποτέ.

Στο αποχαιρετιστήριο βίντεο που ανέβασε είπε: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, όλους εσάς που δωρίσατε χρήματα ή μου δώσατε στέγη. Μία μεγάλη αγκαλιά προς όλους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News