4, 3, 2, 1… Με τέσσερις βαθμούς στα ισάριθμα ματς που απομένουν, η ΑΕΚ επιστρέφει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, 24 χρόνια μετά την τελευταία φορά που κατέκτησε το Πρωτάθλημα. Πολλοί από τους σημερινούς της παίκτες -και οπαδούς- είναι πολύ νέοι για να το θυμούνται. Θα το ζήσουν, πιθανότατα, στις 22 Απριλίου, στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της για εφέτος (ΑΕΚ – Λεβαδειακός).

Το ποδόσφαιρο κάνει κύκλους, όπως και η ζωή. Πριν από πέντε χρόνια (5 Μαρτίου 2013) ο Παναθηναϊκός -στην πρώτη σεζόν του Γιάννη Αλαφούζου- κέρασε την ΑΕΚ μια ήττα (0-2 στο ΟΑΚΑ) από την οποία άρχισε η κατηφόρα της προς τη Γ’ Εθνική. Χθες (Κυριακή), στο ίδιο γήπεδο, η επερχόμενη πρωταθλήτρια ΑΕΚ νίκησε (3-0) τον υποψήφιο για υποβιβασμό (λόγω χρεών) Παναθηναϊκό, για τον οποίο αρχίζει η εβδομάδα των παθών. Κατά μιαν έννοια, οι «κιτρινόμαυροι» έδωσαν ένα χτύπημα παρηγοριάς στην πλάτη των Πράσινων: ό,τι κι αν συμβεί, οι πραγματικά μεγάλοι σύλλογοι ποτέ δεν πεθαίνουν.

Το ντέρμπι κρίθηκε στη διαφορά ποιότητας που έχουν οι δύο ομάδες. Στο 7′ ο Βασίλης Μπάρκας -ο επόμενος τερματοφύλακας της Εθνικής μας- γλίτωσε την ΑΕΚ από το άγχος του 0-1 με μια καταπληκτική απόκρουση σε «κεραυνό» του Κουλιμπαλί. Και στο 30′ ο Σέρχιο Αραούχο -ένας φορ που το ταλέντο του χαραμίζεται στα ελληνικά γήπεδα- την έβαλε μπροστά στο σκορ. Από ‘κει και ύστερα, η βοήθεια που ο διαιτητής Θάνος προθυμοποιήθηκε να προσφέρει στους γηπεδούχους ήταν, μάλλον, αχρείαστη. Γιατί το έκανε; Επειδή στην Ελλάδα οι ρέφερι είναι πάντοτε με το μέρος του ισχυρού. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης το είπε με άλλα λόγια: «τα τελευταία χρόνια δεν μας έχουν σε υπόληψη…». Ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε σε όλα τα εκτός έδρας ντέρμπι του με παίκτη λιγότερο. Στην Τούμπα, στο Γ. Καραϊσκάκης και, χθες, στο ΟΑΚΑ.

Η συζήτηση για το αν η ΑΕΚ αξίζει αυτόν τον τίτλο έχει ανοίξει εδώ και αρκετές εβδομάδες. Ο Ολυμπιακός την καταγγέλλει (όπως και τον ΠΑΟΚ) ως ευνοημένη της διαιτησίας. Αλλά, ο χειρότερος Ολυμπιακός μετά το 1987-1988, που προκαλεί στους φίλους του μελαγχολία, δεν δικαιούται να νοιώθει αδικημένος. Η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ακόμη και ο Ατρόμητος, εφέτος είναι πολύ καλύτερες ομάδες. Η διοίκησή του, που «φωνάζει», το ξέρει καλά ότι το πρόβλημα δεν ήταν τα διαιτητικά λάθη. Εάν πίστευε κάτι τέτοιο, δεν θα είχε διώξει δύο προπονητές (τον Χάσι και τον Λεμονή), τώρα δεν θα αναζητούσε τον αντικαταστάτη του Οσκαρ Γκαρθία, και δεν θα ετοιμαζόταν να διώξει, το καλοκαίρι, τους μισούς ποδοσφαιριστές του ρόστερ.

Ο ΠΑΟΚ την καταγγέλλει ότι παίρνει έναν τίτλο «στα χαρτιά». Ας υποθέσουμε ότι ο Δικέφαλος του Βορρά ήταν στη θέση της. Οτι είχε κατέβει για να παίξει στο άδειο από θεατές ΟΑΚΑ με «αέρα» πέντε βαθμών, και το πρωί της μέρας του αγώνα μάθαινε ότι στη 1 τη νύχτα τα δεδομένα είχαν αλλάξει: το γήπεδο θα ήταν γεμάτο ΑΕΚτσήδες και η βαθμολογική διαφορά του από την ΑΕΚ είχε μειωθεί στους δύο. Οτι στο 89’ δεχόταν ένα γκολ που ακόμη και σήμερα συζητάμε αν ήταν οφ-σάιντ ή όχι. Οτι ο διαιτητής το ακύρωνε και ο Μελισσανίδης «μπούκαρε» στον αγωνιστικό χώρο με τους «φουσκωτούς» του κι ένα όπλο στο ζωνάρι. Οτι στα αποδυτήρια ο διαιτητής τον ενημέρωνε πως άλλαξε γνώμη, και το γκολ θα «μετρήσει». Τι θα έκανε, τότε, ο ΠΑΟΚ; Θα έβγαινε στο τερέν για να υπογράψει την ήττα του, σε ένα ματς που έκρινε το Πρωτάθλημα;

Ο ΠΑΟΚ έπαιξε το ίδιο καλή μπάλα με την ΑΕΚ, όμως ένας ανεγκέφαλος οπαδός του και ο κυκλοθυμικός ιδιοκτήτης του, τον κατέστρεψαν. Μπορεί να κατηγορεί την ΑΕΚ για την καλή της τύχη -που δεν έμπλεξε με την αθλητική δικαιοσύνη-, όμως πάει πολύ το να της φορτώνει τα δικά του λάθη. Ιδίως από τη στιγμή που η «Ενωση» απέφυγε να επιδιώξει στα δικαστήρια, με πρόσθετη παρέμβαση, την τιμωρία του.

Η ΑΕΚ αξίζει τον τίτλο 100% για… χίλιους δυο λόγους. Είναι αήττητη στο Πρωτάθλημα από τον περασμένο Οκτώβριο. Το ίδιο και στο Europa League, σε δέκα αγώνες. Είναι η μόνη ελληνική ομάδα που στάθηκε όρθια παίζοντας σε τρεις διοργανώσεις, αν και έχασε από νωρίς δυο βασικά της στελέχη: τον Μάνταλο και τον Γιόχανσον. Δεν ηττήθηκε, εφέτος, ούτε σε ένα ντέρμπι. Προκρίθηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου, αποκλείοντας «καθαρά» τον Ολυμπιακό. Επένδυσε στο ελληνικό στοιχείο και, σήμερα, προσφέρει στην Εθνική τέσσερις εν ενεργεία διεθνείς. Που θα γίνουν πέντε, όταν θα επιστρέψει ο Μάνταλος, ενώ έπονται ο Κονέ, ο Γαλανόπουλος και ο Γιακουμάκης. Αξιοποίησε το ταλέντο των παικτών της. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πολύ φθηνότεροι από τους αντίστοιχους του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, όμως στο γήπεδο οι αξίες αντιστράφηκαν.

Πάνω απ’ όλα, η ΑΕΚ ασχολήθηκε μόνο με το ποδόσφαιρο. Κράτησε χαμηλά τους τόνους, δεν… χάλασε τον κόσμο την εποχή που η διαιτησία βοηθούσε τον ΠΑΟΚ να παίρνει βαθμούς, δεν ακολούθησε τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό στο «ξεκατίνιασμα» των χυδαίων ανακοινώσεων και των Social Media, δεν έμπλεξε το ποδόσφαιρο με την πολιτική – δεν είπε στους οπαδούς της τι να ψηφίσουν.

Στη «ζούγκλα» της Σούπερ Λιγκ, η ΑΕΚ πορεύτηκε με σεμνότητα και ταπεινότητα. Ακόμη και την εποχή που ο τίτλος τον οποίο σήμερα έχει αγκαλιάσει με τα δυό της χέρια έμοιαζε με όνειρο θερινής νυκτός. Φρόντιζε να προοδεύει και περίμενε τη σειρά της. Το «έγκλημά» της είναι ότι η σειρά της ήρθε πιο σύντομα απ’ όσο και η ίδια περίμενε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News