Το ελληνικό κράτος υπήρξε ανέκαθεν μυωπικό. Από όποιον κι αν εκπροσωπήθηκε είχε την θλιβερή ιδιότητα να μην αντιλαμβάνεται την αδυναμία του να επιβληθεί στην κοινωνία. Κι αυτό γιατί η ταύτισή του με το κόμμα ή την συντεχνία έδινε στους πολιτικούς την παραπλανητική εντύπωση ότι η εκλογή τους σήμαινε αυτομάτως και πλήρη εξουσιοδότηση για κυριαρχία.

Ο πιο ευάλωτος χώρος που υπέστη αναρίθμητα δεινά από τις ψευδαισθήσεις των εξουσιών ήταν η Παιδεία. Από τη φύση  της περιλαμβάνει συστήματα και υποσυστήματα τα οποία για να αποδώσουν χρειάζονται μεγάλα διαστήματα χρόνου. Ετσι, δίνει την τραγική διάθεση στους κομματικούς υπουργούς να πολεμήσουν για ολοκληρωτική επικράτηση, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς που θα φέρει την υπογραφή τους για πάντα! Αυτό όμως όχι μόνο δεν μπορεί να συμβεί -για δεκαετίες έρχονται οι διαψεύσεις- αλλά και αυξάνει την επιδίωξη του επόμενου να το ανατρέψει με ακόμα μεγαλύτερο πάθος.

Αρα λοιπόν, γιατί όλοι κάνουν το ίδιο λάθος; Γιατί πιστεύουν ότι μπορούν μόνοι τους να πείσουν με το στανιό, πως πρέπει να επιβάλουν το κράτος παντού; Γιατί δεν διδάσκονται από την πραγματικότητα που διαθέτει άλλους ρυθμούς και άλλα σχέδια από αυτά που φαντάζονται οι ίδιοι;

Ο,τι έκαναν οι προηγούμενοι αλλά με περισσότερο μένος επιδιώκει τώρα ο κύριος Φίλης. Εκτός από την ενίσχυση του ελέγχου των δημόσιων σχολείων, μια σειρά προβλέψεων που προτείνονται δια του άρθρου 40, αφαιρούν σειρά δραστηριοτήτων από τα ιδιωτικά σχολεία. Ελέγχονται για τις απογευματινές τους δράσεις, καταργείται η φροντιστηριακή εκπαίδευση στο χώρο τους, ενώ ακόμα και για απλές εκδηλώσεις, απαιτείται να υπάρξει πρόσθετη γραφειοκρατία με εγκρίσεις από την Διεύθυνση! Με το νέο νομοσχέδιο, επιτρέπεται  διοικητική παρέμβαση στο δικαίωμα διαμόρφωσης της σύμβασης εργασίας καθώς και διαδικαστικοί περιορισμοί στο δικαίωμα καταγγελίας των συμβάσεων εργασίας. Μάλιστα, ο έλεγχος των καταγγελιών εργαζόμενων κατά των ιδιωτικών σχολείων μεταφέρεται σε «ειδικά δικαστήρια» που θα αποτελούνται αποκλειστικά από συνδικαλιστικά και κρατικά όργανα.

Γιατί λοιπόν τα κάνει όλα αυτά ο κ. Φίλης, εφόσον γνωρίζει ότι στο τέλος, θα μείνει μόνο η αναστάτωση; Μα ακριβώς, για την αναστάτωση! Για να ικανοποιήσει το αγωνιστικό φρόνημα και την προσπάθεια εναντίον της ίδιας της πραγματικότητας

Οι διατάξεις που περιγράφονται είναι σχεδόν ίδιες με εκείνες των νόμων 682/1977 και 2986/2002 που καταργήθηκαν με τους ν. 4046/2012 και ν. 4524/2014 και η επαναφορά τους είναι ασύμβατη με τις διατάξεις του νέου Μνημονίου. Αυτό ασφαλώς είναι γνωστό στον υπουργό, όπως και η τύχη του αιτήματός του για 20.000 προσλήψεις εκπαιδευτικών, κατ΄εξαίρεση των δεσμεύσεων προς τους δανειστές!

Γιατί λοιπόν τα κάνει όλα αυτά, εφόσον γνωρίζει ότι στο τέλος, θα μείνει μόνο η αναστάτωση; Μα ακριβώς, για την αναστάτωση! Για να ικανοποιήσει το αγωνιστικό φρόνημα και την προσπάθεια εναντίον της ίδιας της πραγματικότητας. Και μέσω των εντυπώσεων, να αποκομίσει τα πιο δυνατά οφέλη για την «ταξική» υστεροφημία του.

Αν ήθελε ο κ. Φίλης να προστατεύσει τους εργαζόμενους των ιδιωτικών σχολείων, δεν θα επεδίωκε την απαγόρευση των απογευματινών δράσεων(!!!) ούτε θα κραύγαζε ότι σταματάει τα φροντιστηριακά μαθήματα εντός του σχολείου. Πρώτον γιατί θα δημιουργήσει κύμα απολύσεων και δεύτερον επειδή θα επιβαρύνει πιθανότατα, περισσότερο, το πρόγραμμα των εκπαιδευτικών της πρωινής ζώνης.

Ο κόσμος αλλάζει, οι γνώσεις, οι πληροφορίες, οι κουλτούρες των ανθρώπων και των κοινωνιών ρέουν ασυγκράτητες και το ελληνικό κράτος το μόνο που προσπαθεί είναι να «μεγαλουργήσει» πάνω στα ερείπια της ελληνικής Παιδείας. Ας καταργήσει τις Πανελλαδικές να μην υπάρχουν φροντιστήρια ούτε μέσα ούτε έξω από τα σχολεία. Ας σταματήσει το εξετασιοκεντρικό σχολείο, ας ενισχύσει την επαγγελματική εκπαίδευση ο κ. Φίλης. Ας ανοίξει τα σχολεία στις τοπικές κοινωνίες, δίνοντας την ευκαιρία σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς να συμβάλουν στην ποιότητα των υπηρεσιών τους.

Το δημόσιο σχολείο και η λαϊκή οικογένεια που τόσο πολύ ενδιαφέρουν την Αριστερά δεν θα βελτιωθούν, αν τιμωρηθούν οι κακοί «καπιταλιστές» της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Και μάλιστα όταν οι ίδιοι άνθρωποι που δήθεν την πολεμούν, την επιλέγουν για τα δικά τους παιδιά

Και τέλος πάντων, ας δώσει το κουπόνι που αναλογεί σε κάθε ελληνική οικογένεια να διαλέξει σχολείο για το παιδί της. Δεν είναι τζάμπα ούτε το δημόσιο ούτε το ιδιωτικό σχολείο. Κάποιος πληρώνει γι αυτό και είναι ο έλληνας φορολογούμενος. Και στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του πολίτη, με τα χρήματα των κόπων του, το κράτος δεν μπορεί παρά μόνο να προσφέρει ασφάλεια και ποιότητα υπηρεσιών. Είτε από δημόσιους είτε από ιδιωτικούς φορείς.

Το δημόσιο σχολείο και η λαϊκή οικογένεια που τόσο πολύ ενδιαφέρουν την Αριστερά δεν θα βελτιωθούν, αν τιμωρηθούν οι κακοί «καπιταλιστές» της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Και μάλιστα όταν οι ίδιοι άνθρωποι που δήθεν την πολεμούν, την επιλέγουν για τα δικά τους παιδιά. Ούτε και οι εργαζόμενοι θα δικαιώσουν αγώνες, μέσα από την υποκριτική διεκδίκηση των συμφερόντων τους, από τους συνδικαλιστές. Αλλωστε, το ίδιο το κράτος φρόντισε να μοιράσει πτυχία εκπαιδευτικών στους μισούς Ελληνες που τώρα πρέπει να κάνουν μάθημα στους άλλους μισούς για να επιβιώσουν! Το ίδιο  διόγκωσε μια τεράστια  προσφορά εργασίας και τώρα θέλει να την προφυλάξει από την εκμετάλλευση…

Σταματήστε κάποτε τον κρατισμό και τις επεμβάσεις. Δεν μπορείτε μόνοι σας να ορίσετε σύστημα δικαίου. Χρειάζεστε και πολλούς άλλους. Απελευθερώστε το σύστημα από την κηδεμονία και αφήστε το να αναπνεύσει. Η κοινωνία προχωράει και θα βρει τρόπο να ικανοποιήσει τις ανάγκες της. Απλώς πάψτε να της δημιουργείτε καινούριες. Το κράτος απέτυχε παντού ως τώρα, αφήστε το στην άκρη με διακριτικό τρόπο και όλα γρήγορα θα διορθωθούν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News