«Μύτη με Μύτη», Καταφύγιο νυχτερίδων και μαρσιποφόρων (JABS), Μπέβεριτζ, Βικτώρια, Αυστραλία. Μια φοιτήτρια Κτηνιατρικής νανουρίζει τη Μοντ, ένα κοινό φασκωλόμυ (Vombatus ursinus) τεσσάρων μηνών. Τα μωρά έχουν ιδιαίτερα ευαίσθητες μύτες και εκτιμούν ιδιαίτερα αυτή τη στενή επαφή. Παρά το όνομά τους (κοινός), ο αριθμός των φασκωλόμυων, όπως η Μοντ, μειώνεται, κάνοντας αυτή την τρυφερή φωτογραφία μια ακόμη πιο έντονη υπενθύμιση του μεγαλύτερου ρόλου μας στην επιβίωση του είδους τους

«Ζώντας στα άκρα», Ερημος Ζιν, Ισραήλ. Καθώς έχουν απομείνει λιγότερα από 5.000 αγριοκάτσικα της Νουβίας (Capra nubiana) στον κόσμο, η εύρεση ενός τέτοιου αποτελεί πρόκληση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για πάλη ενήλικων αρσενικών. O φωτογράφος Αμίτ Εσέλ έχει δει πολλά ανήλικα να χτυπούν τα κεφάλια τους ως πρακτική, αλλά πριν από αυτή τη στιγμή δεν είχε δει ποτέ ενήλικα αρσενικά να μάχονται δυνατά για το δικαίωμα αναπαραγωγής

«Για Επιβίωση», Σίκου, επαρχία Σετσουάν, Κίνα. Σε μια δύσκολη σκηνή, δύο αιλουροειδή, μια λεοπάρδαλη του χιονιού (Panthera uncia) και ένα μανούλ (Otocolobus manul), εμπλέκονται σε έναν αγώνα επιβίωσης, το ένα για να τραφεί και το άλλο για να παραμείνει ζωντανό. Είναι σπάνιο να τα δει κανείς μαζί, και κυρίως υπό αυτό το πρίσμα, καθώς συνήθως δεν είναι ενεργά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δυστυχώς, αυτό το μανούλ διάλεξε ακατάλληλη στιγμή για να πάει να κυνηγήσει πίκας (μικρά τρωκτικά, Ochotona) ώστε να ταΐσει τα μωρά του, γιατί δεν μπορεί να ξεφύγει από μια λεοπάρδαλη. Η κινέζα φωτογράφος Ντόνγκλιν Ζου, με τη βοήθεια δασοφυλάκων και την άδεια της τοπικής αυτοδιοίκησης, τάιζε τα ορφανά μωρά του μανούλ με σκοτωμένα τρωκτικά από την περιοχή, μέχρι που τα γατάκια μπορούσαν πια να τα βγάζουν πέρα μόνα τους

«Πετώντας», Οσάκι-σι, Μιγιάγκι-κεν, Ιαπωνία. Ακόμα και σε close up του Τακούγια Ισιγκούρο είναι ξεκάθαρο γιατί οι ιαπωνικές πλανόμυγες (Monocromia pleuralis) συχνά μπερδεύονται με μέλισσες ή σφήκες· ωστόσο, όπως υποδηλώνει το όνομά τους, είναι μέλη της οικογένειας των μυγών συρφιδίων. Υποτίθεται ότι έχουν εξελιχθεί για να μοιάζουν με μέλισσες και σφήκες για λόγους προστασίας, αλλά έχουν και μια σημαντική ομοιότητα: είναι εξαιρετικοί επικονιαστές, ιδιότητα που τις καθιστά αναπόσπαστο μέρος των τοπικών οικοσυστημάτων τους

«Κοκκινόψαρα το ηλιοβασίλεμα», Ρανγκιρόα, Γαλλική Πολυνησία. Γαλήνια στιγμή, με κοκκινόψαρα (Lutjanus gibbus) να κολυμπούν στη μεγαλύτερη ατόλη των νησιών Τουαμότου, αυτή η αριστοτεχνική εικόνα αποτυπώνει τα πολλά στρώματα ενός υγιούς, ακμάζοντος οικοσυστήματος -πάνω και κάτω από την επιφάνεια- σε ένα μόνο πλαίσιο. Η φωτογραφία της Ρενέ Καποτσόλα δεν είναι μόνο μια απόδειξη της ομορφιάς του ωκεανού, αλλά και ένα ισχυρό παράδειγμα του πώς μοιάζει ο υδάτινος κόσμος μας όταν προστατεύεται

«Εξαφανισμένο», Στέιγκεν, Νορβηγία. Η Οντούν Ρίκαρντσεν αποτύπωσε την εντυπωσιακή εικόνα ενός χελιού που γλιστράει πίσω στα παγωμένα νερά της Αρκτικής κατά τη διάρκεια της εξαιρετικά ψηλής παλίρροιας στην παραλία Μπρένβικσαντεν, στο Στέιγκεν της Νορβηγίας

«Φασκιωμένα», καταφύγιο πρωτευόντων θηλαστικών Lwiro, Εθνικό Πάρκο Kahuzi-Biega, Κονγκό, Αφρική. Μια εργαζόμενη στο καταφύγιο φασκιώνει δυο διασωθέντες χιμπατζήδες (Pan troglodytes) όπως και τα δικά της παιδιά. Ο φωτογράφος Μάρκους Γουέστμπεργκ πέρασε αρκετές εβδομάδες δουλεύοντας στο Εθνικό Πάρκο Kahuzi-Biega, όπου πάνω από 100 διασωθέντες χιμπατζήδες βρήκαν μια δεύτερη ευκαιρία ζωής. Η τρυφερή φωτογραφία μάς θυμίζει ότι μοιάζουμε περισσότερο από όσο διαφέρουμε

«Πεδίο Ονείρων», Λευκά Ορη, Αριζόνα, ΗΠΑ. Δεν είναι κύματα που σκάνε σε γκρεμό ούτε κινούμενη άμμος στην έρημο, αλλά το κάτω μέρος ενός μανιταριού, πιθανότατα μέλους της οικογένειας Lactarius. Ο Τζ. Φριτς Ραμφ, φετινός νικητής της κατηγορίας «Art of Nature», σημειώνει ότι τον τράβηξαν τα ασυνήθιστα ζωηρά χρώματα που εμφανίζονται στα βράγχια, το μπλε χρώμα ειδικότερα, που μπορεί να υποδηλώνει την παρουσία ψιλοκυβίνης ή ψιλοκίνης (ψυχοτρόπος ουσία με ιδιότητες παρόμοιες με του LSD). Ψυχεδέλεια κανονική…

«Πέρασμα», Σιαμέν, Κίνα. Η πόλη Σιαμέν αποκαλείται και «νησί των τσικνιάδων» επειδή φιλοξενεί χιλιάδες τσικνιάδες. Ο οικολόγος Λιν Σιάοπινγκ είναι ειδικευμένος στη φωτογράφιση πουλιών· η πρώτη του εντύπωση για αυτή την εικόνα ήταν ότι επρόκειτο για την απλή φωτογραφία ενός τσικνιά που κάνει ένα άλμα-έκπληξη προς το μελλοντικό του γεύμα. Παρατηρώντας την όμως καλύτερα βλέπει κανείς ότι το... γεύμα κυνηγά επίσης το δικό του γεύμα!

«Φώτα Ζωής», νομός Γιαμαγκάτα, Ιαπωνία. Οι Himebotaru είναι πυγολαμπίδες ενδημικές της Ιαπωνίας, που πετούν αιθέρια σε ένα δάσος. Ο φωτογράφος Καζουάκι Κοσέκι αποφάσισε να αποτυπώσει το όνειρο αυτής της καλοκαιρινής νύχτας μέσα από πολλαπλές λήψεις μακράς έκθεσης, που του επέτρεψαν να απαθανατίσει πιο ουσιαστικά την απίστευτη λάμψη τους

«Αναγέννηση», Εθνικό Πάρκο Τζάσπερ, Αλμπέρτα, Καναδάς. Το 2015, μια πυρκαγιά στο Εθνικό Πάρκο Τζάσπερ έκαψε χιλιάδες στρέμματα και οδήγησε στην απομάκρυνση περίπου 100 ανθρώπων· μήνες αργότερα, ο καταλανός φωτογράφος Μικέλ Αντζέλ Αρτούς Ιλάνα επισκέφθηκε την τοποθεσία και εντυπωσιάστηκε από την ανθεκτικότητα της περιοχής. Η βραχώδης βάση της πλαγιάς δίνει την ψευδαίσθηση ότι τα έλατα εξακολουθούν να φλέγονται, αλλά το πλούσιο νέο φύλλωμα διαβεβαιώνει ότι είναι ένα πάρκο σε φάση ανάκαμψης.(Για πόσο καιρό, όμως;)