687
O Nτιμάρκο είναι η προσωποποίηση της μακρόχρονης προσμονής των «Νερατζούρι» για έναν ευρω-θρίαμβο επί των «Ροσονέρι» | Reuters

Το απωθημένο της Ιντερ έχει πρόσωπο

Sportscaster Sportscaster 11 Μαΐου 2023, 15:22
O Nτιμάρκο είναι η προσωποποίηση της μακρόχρονης προσμονής των «Νερατζούρι» για έναν ευρω-θρίαμβο επί των «Ροσονέρι»
|Reuters

Το απωθημένο της Ιντερ έχει πρόσωπο

Sportscaster Sportscaster 11 Μαΐου 2023, 15:22

Την προηγούμενη φορά που οι δυο ομάδες του Μιλάνου βρέθηκαν αντιμέτωπες σε ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, πριν από 20 χρόνια, ο Φεντερίκο Ντιμάρκο ήταν έξι ετών παιδάκι. Ο πατέρας του, Τζιάνι, ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί οπωροπωλείο στη γειτονιά Πόρτα Ρομάνα, φανατικός οπαδός της Ιντερ, δεν τον έβαζε για ύπνο με παραμύθια ή νανουρίσματα, αλλά του εξιστορούσε κατορθώματα των «Νερατζούρι». Εκείνο το βράδυ της 13ης Μαΐου 2003, τον πήρε μαζί του στο γήπεδο για να παρακολουθήσει το πρώτο του «Derby della Madonnina».

Η Μίλαν προκρίθηκε στον τελικό με δυο ισοπαλίες (0-0 και 1-1) χάρη στο εκτός έδρας γκολ (που, πλέον, δεν ισχύει), και ο μικρός Ντιμάρκο ξέσπασε σε κλάματα. Η απογοήτευσή του έγινε ακόμη μεγαλύτερη μερικές μέρες μετά, όταν οι «Ροσονέρι» κατέκτησαν το τρόπαιο, όπως εκμυστηρεύθηκε χθες (Τετάρτη) στο Athletic. Το 2005 η Μίλαν απέκλεισε ξανά την Ιντερ, στα προημιτελικά αυτή τη φορά. Ζούσε με την ελπίδα ότι, κάποτε, θα έβλεπε την ομάδα του να παίρνει εκδίκηση. Αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτό θα συνέβαινε με τον ίδιο να είναι ένας από τους πρωταγωνιστές.

Στο γήπεδο που είχε χύσει τα παιδικά του δάκρυα, το «Σαν Σίρο», ο 26χρονος, πλέον, Ντιμάρκο, ο οποίος καθιερώθηκε εφέτος στη βασική ενδεκάδα της Ιντερ ως μπακ-χαφ, ανέβηκε τα σκαλιά που οδηγούν στον αγωνιστικό χώρο, ακούγοντας από τα μεγάφωνα τον ύμνο του Τσάμπιονς Λιγκ. «Το συναίσθημα ήταν απερίγραπτο», τόνισε. «Πριν από 20 χρόνια ήμουν εδώ ως θεατής, και τώρα βρέθηκα να παίζω σε έναν ευρωπαϊκό ημιτελικό Μίλαν – Ιντερ…».

O Εντιν Τζέκο πανηγυρίζει μαζί με τους συμπαίκτες του το πρώτο γκολ της Ιντερ

Στο 11ο, κιόλας, λεπτό το σκορ είχε διαμορφωθεί στο 2-0 υπέρ των «Νερατζούρι», χάρη στα τέρματα των… τιμημένων τους γηρατειών, δηλαδή του Τζέκο και του Μχιταριάν (ο Τζέκο, σε ηλικία 37 ετών και 54 ημερών, έγινε ο δεύτερος γηραιότερος παίκτης που σκοράρει σε ημιτελικό ή τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, πίσω από τον θρυλικό Ράιαν Γκιγκς το 2011). Στο δεύτερο γκολ, την ασίστ την έδωσε ο Ντιμάρκο – ήταν η πέμπτη του στο Τσάμπιονς Λιγκ αυτή τη σεζόν. Η Μίλαν δέχθηκε δύο γκολ στα πρώτα 11 λεπτά ενός ευρωπαϊκού αγώνα της για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ηταν το πιο γρήγορο 2-0 σε ημιτελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, μετά το 2-0 στο Γιουβέντους – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999, και το 0-2 στο Αρσεναλ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2009.

Στο 16’ λίγο έλειψε, η Ιντερ να πετύχει και τρίτο γκολ σε μια φάση με δοκάρι και τριπλή ευκαιρία. Η Μίλαν άργησε πολύ να αντιδράσει. Αλλά και όταν το έκανε, δεν δημιούργησε παρά… μιάμιση φάση. Το δοκάρι του Τονάλι στο 63ο λεπτό ήταν η μόνη στιγμή που «τρόμαξε» την αντίπαλό της. Η απουσία του τραυματία Ράφαελ Λεάο, της κόστισε πολύ. Η Ιντερ κατόρθωσε να κρατήσει -με ευκολία που ούτε η ίδια δεν θα περίμενε- το αποτέλεσμα, το οποίο της άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για την έκτη της εμφάνιση σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ και πρώτη μετά την ονειρική σεζόν του «τρεμπλ» (2009-2010).

Μίλαν και Ιντερ έχουν κατακτήσει ακριβώς τον ίδιο αριθμό τίτλων στη Serie A (από 19), ενώ υπάρχει σχετική ισορροπία και στα αποτελέσματα των μεταξύ τους αναμετρήσεων στις εγχώριες διοργανώσεις. Αυτό που δεν έχει καταφέρει, ποτέ, η Ιντερ, είναι να αποκλείσει τη συμπολίτισσά της σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Η Μίλαν καμαρώνει, δικαίως, ότι είναι ο πιο επιτυχημένος ιταλικός σύλλογος στην Ευρώπη. Στην τροπαιοθήκη της αστράφτουν, μεταξύ άλλων, επτά Κύπελλα Πρωταθλητριών, έναντι τριών της Ιντερ και δυο της Γιουβέντους. Η χθεσινή ήττα της ήταν η, μόλις, δεύτερη στα Κύπελλα Ευρώπης από ιταλική ομάδα.

Είναι απωθημένο της Ιντερ, να βγει -επιτέλους- νικήτρια από μια ευρωπαϊκή μάχη με τη Μίλαν. Να περηφανευθεί ότι εκείνη θα κρατήσει την ιταλική σημαία στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, και μάλιστα με πέντε Ιταλούς στη σύνθεσή της (παρότι το 2006 είχε γίνει το πρώτο club της Serie A που παρατάχθηκε στο γήπεδο χωρίς γηγενή ποδοσφαιριστή).

Ο Ντιμάρκο είναι ένας από τους πέντε που περιλαμβάνονταν στην αρχική ενδεκάδα, στον αγώνα εναντίον της Μίλαν. Αλλά είναι και η προσωποποίηση της μακρόχρονης προσμονής των «Νερατζούρι» για έναν ευρω-θρίαμβο επί των «Ροσονέρι». Γι’ αυτό και επιλέχθηκε από τον σύλλογο να συνοδεύσει τον προπονητή του στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου την παραμονή του ημιτελικού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...