Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι και Τότεναμ παίζουν απόψε (Τετάρτη) για την 36η αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ. Οι χθεσινές συνεντεύξεις Τύπου των προπονητών τους αφορούσαν τους σημερινούς αγώνες. Οχι, όμως, και οι περισσότερες από τις ερωτήσεις που τους απηύθυναν οι εκπρόσωποι των media. Αυτοί ήθελαν να μάθουν για τη (δευτεριάτικη) απόφαση του CAS, του Αθλητικού Διαιτητικού Δικαστηρίου, που απελευθέρωσε τη Σίτι από τα δεσμά της UEFA (διετής αποκλεισμός από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις).

Ο Γιούργκεν Κλοπ, αν και εκτιμά απεριόριστα τον Γκουαρντιόλα, δεν δίστασε, ως συνήθως, να πει αυτό που σκέπτεται. «Ηταν μια κακή μέρα για το ποδόσφαιρο…». Φίλος μεν Πεπ, φιλτάτη δ’ αλήθεια, που θα έλεγε και ο Αριστοτέλης. Κι αν υπάρχει ένας άνθρωπος που δικαιούται να ισχυρίζεται πως αυτή η εξέλιξη αδικεί τη δουλειά του, είναι αυτός. Ο Γερμανός. Που τόσα χρόνια έβλεπε τον καταλανό συνάδελφό του να αγοράζει παίκτες κατά βούληση, ενώ εκείνος στη Λίβερπουλ έπρεπε να πουλήσει ποδοσφαιριστή για να αποκτήσει κάποιον άλλον.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο, αν και στην καριέρα του ως προπονητής έχει ξοδέψει σε μεταγραφές περισσότερα απ’ ό,τι ο Γκουαρντιόλα, ήταν πιο αιχμηρός. «Εάν η Σίτι δεν είναι ένοχη, τότε γιατί να τιμωρηθεί με πρόστιμο 10 εκατομμυρίων ευρώ; Εάν είναι (ένοχη), η απόφαση είναι ελεεινή, γιατί θα έπρεπε να αποκλειστεί από τη διοργάνωση. Δεν ξέρω αν η Μάντσεστερ Σίτι είναι ένοχη, όμως σε κάθε περίπτωση η απόφαση είναι αισχρή. Πιστεύω ότι σηματοδοτεί το τέλος του Financial Fair Play».

Ο Πεπ Γκουαρντιόλα, από την άλλη, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. «Είμαι απίστευτα χαρούμενος γι’ αυτήν την απόφαση, που δείχνει πως αυτό που έλεγαν όλοι για τον σύλλογο δεν είναι αλήθεια, και μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε στον αγωνιστικό χώρο αυτό που κερδίσαμε εκεί. Οπως έχω πει πολλές φορές, εάν είχαμε κάνει κάτι λάθος, θα αποδεχόμασταν την απόφαση της UEFA. Αλλά πιστεύουμε πως ό,τι κάναμε, ήταν σωστό. Τρεις ανεξάρτητοι δικαστές το είπαν αυτό».

Ψέμα. Ισως, το μεγαλύτερο που έχουμε ακούσει από τα χείλη του 49χρονου τεχνικού. Διότι οι τρεις δικαστές του CAS δεν αθώωσαν τη Σίτι, αλλά την απάλλαξαν λόγω παραγραφής. Εστω κι αν δεν είναι νομικός, ο Πεπ δεν μπορεί να μην κατάλαβε τη διαφορά. Η Σίτι κατηγορήθηκε (και τιμωρήθηκε) από την UEFA, κυρίως για μια εικονική χορηγία 67,5 εκατομμυρίων λιρών που, όπως αποδείχθηκε, ήταν το «καμουφλάζ» μιας (παράνομης) χρηματοδότησης του συλλόγου από το Αμπου Ντάμπι. Αυτό, όμως, συνέβη πριν από πέντε+ χρόνια. Και ο κανονισμός για το Financial Fair Play αναφέρει, ρητώς, οτι τα αρμόδια όργανα της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας μπορούν να ελέγξουν έναν σύλλογο για τα πεπραγμένα του την τελευταία πενταετία – όχι για τα παλαιότερα.

Το CAS εξαφάνισε την ποινή που είχε επιβληθεί στη Σίτι τον περασμένο Φεβρουάριο επειδή η πειθαρχική δίωξη του συλλόγου από την UEFA ήταν εκπρόθεσμη, κι όχι επειδή το δικαστήριο έκρινε οτι ο σύλλογος δεν υπέπεσε στις παραβάσεις του FFP για τις οποίες κατηγορήθηκε. Με αυτές δεν ασχολήθηκε, επί της ουσίας, γιατί τις έκρινε τυπικά απαράδεκτες. Οσο για το πρόστιμο των 10 εκατομμυρίων ευρώ, που επικυρώθηκε, αφορά την άρνηση της Σίτι να συνεργαστεί με τους ελεγκτές της UEFA.

Για τους διάσημους δικηγόρους που ο Σεΐχης Μανσούρ χρυσοπλήρωσε για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ομάδας του, η υπόθεση ήταν… παιχνιδάκι. Το αυτονόητο ερώτημα είναι, τώρα, το εξής: πώς η UEFA και ο δικός της νομικός στρατός έκαναν τέτοια «γκάφα», επιτρέποντας στη Σίτι να ξεγλυστρίσει από τόσο σοβαρές κατηγορίες, για καθαρά τυπικούς λόγους; Στο σημείο αυτό, μόνον εικασίες μπορεί να γίνουν. Κάποιοι θα αποδώσουν το «φιάσκο» στην ανικανότητα των στελεχών της συνομοσπονδίας, που χειρίστηκαν την υπόθεση. Κάποιοι άλλοι, όμως, θα θυμηθούν τις αποκαλύψεις των Football Leaks -μέσω του Spiegel- οτι η UEFA του Πλατινί καθοδηγούσε την Παρί Σεν Ζερμέν και τη Μάντσεστερ Σίτι, ώστε να γλιτώσουν για παραβάσεις του FFP με ένα προστιματάκι. Το οποίο, μάλιστα, διαπραγματευόταν με τις διοικήσεις των δύο συλλόγων, με e-mail, ο ίδιος ο πρόεδρος.

Δεν χρειάζεται να είναι ειδικός κανείς, για να αντιληφθεί ότι οι δύο αραβόκτητοι σύλλογοι -πρωτίστως αυτοί- έχουν κάνει τον κανονισμό του Financial Fair Play, κουρελόχαρτο. Αρκεί να παρακολουθεί, από τα media, τα οικονομικά στοιχεία που οι ίδιοι ανακοινώνουν κάθε χρόνο, και τα κόστη των μεταγραφών τους. Γιατί η UEFA τους επιτρέπει να… αλωνίζουν, ενώ τιμωρεί αυστηρά άλλες ομάδες για πολύ ελαφρύτερες παραβάσεις; Κι εδώ, μόνον εικασίες μπορεί να γίνουν. Ενας καλός λόγος θα μπορούσε να είναι κάποιες πολύ επικερδείς συνεργασίες που έχει με τους ιδιοκτήτες τους. Ο αλ-Κελαΐφι της Παρί, για παράδειγμα, είναι το αφεντικό του beIN Sports: του τηλεοπτικού κολοσσού που καταβάλλει στη συνομοσπονδία πάνω από 550 εκατ. ευρώ ετησίως για τα δικαιώματα μετάδοσης του Τσάμπιονς Λιγκ. Α, ναι. Τυχαίνει να είναι και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA…

Η Σίτι γλίτωσε από μεγάλη περιπέτεια. Ο ευρωπαϊκός της αποκλεισμός θα της κόστιζε γύρω στα 200 εκατ. ευρώ. Κάποιοι «αστέρες» της ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν από τον σύλλογο. Κάποιοι παίκτες που ο Γκουαρντιόλα θέλει να φέρει στο Παρίσι, δύσκολα θα έλεγαν το «ναι». Ενώ τώρα… Οπως γράφει η Daily Express, οι «Πολίτες» είναι έτοιμοι να υλοποιήσουν τα μεταγραφικά τους σχέδια: για έναν στόπερ, έναν αριστερό μπακ, έναν εξτρέμ, κι έναν επιθετικό. Μιλάμε για πανάκριβους ποδοσφαιριστές, όπως ο Καλιντού Κουλιμπαλί, ο Μίλαν Σκρίνιαρ, ο Νταβίντ Αλάμπα και ο Φεράν Τόρες.

Κι αν ξεφύγουν λίγο στα έξοδα, τι πειράζει; Ολο και κάποια αβλεψία της UEFA θα υπάρξει, για να πατήσουν πάνω της οι μεγαλοδικηγόροι του Σεΐχη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News