H νοσηλεία της υπουργού Νάντιας Βαλαβάνη σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και όχι σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, προκάλεσε τη δημόσια, σε social media, πρόκληση ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου των νοσοκομειακών γιατρών, του κ Βαρνάβα, να «ιδιωτεύσει» – μια ανάρτηση μνημείο προπέτειας.

Προφανώς αποτελεί δικαίωμα κάθε πολίτη, φυσικά και της υπουργού, να επιλέγει τον γιατρό και το θεραπευτήριο της εμπιστοσύνης του. Όμως η απάντηση της υπουργού αναδεικνύει αντιφάσεις, οι οποίες τροφοδοτούν την υποκριτική ηθικολογία των επικριτών της. Έχοντας δαιμονοποιήσει την επιχειρηματικότητα γενικώς, και φυσικά την ιδιωτική εκπαίδευση και τα ιδιωτικά νοσοκομεία, στο δικό τους σύστημα αξιών και δοξασιών θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως για έναν αριστερό να στέλνει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο ή να νοσηλεύεται σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Αντί να αντιληφθούν, μέσα και από τη δική τους «ιδιωτική επιλογή», τον ρόλο που έχουν ή μπορεί να έχουν σε μια σύγχρονη κοινωνία οι ιδιωτικές επιχειρήσεις υπηρεσιών υγείας, ασφάλισης και εκπαίδευσης εφευρίσκουν κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία για τις προσωπικές επιλογές τους.

Η κ. Βαλαβάνη, φοβούμενη ότι οι επικριτές της θα της πουν «όχι μόνο γυρίζεις την πλάτη στο ΕΣΥ, αλλά και πού τα βρήκες τα λεφτά, να πληρώσεις ιδιωτικό νοσοκομείο;», λέει: «Αν ο κ. Βαρνάβας έμπαινε στον κόπο να κοιτάξει το βιογραφικό μου, θα διαπίστωνε ότι επί 23 χρόνια, έως και τις 26.1.2015, ήμουν εργαζόμενη σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Μήπως μια τέτοια δουλειά, στο αντικείμενο της οποίας συμπεριλαμβάνονταν και τα ιδιωτικά νοσηλευτικά συμβόλαια, μ’ ένα από τα οποία νοσηλεύομαι σήμερα, δείχνει "έλλειψη εμπιστοσύνης στο δημόσιο σύστημα υγείας" και "ασυνέπεια λόγων και έργων";».

Παρακάμπτεται η απορία γιατί έπαυσε να είναι εργαζόμενη σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία την επομένη των εκλογών του 2015 και όχι μετά τις εκλογές του Μαΐου ή του Ιουνίου του ’12 όταν και εξελέγη βουλευτής. Προφανώς, ένας από τους τρόπους πληρωμής της ασφαλίστριας Βαλαβάνη ήταν, εν είδει μπόνους, κάποιο δωρεάν ή έστω μειωμένων ασφαλίστρων νοσηλευτικό συμβόλαιο, το οποίο πλήρωνε η εταιρεία από τα κέρδη στα υπόλοιπα συμβόλαια που έκλεινε η ασφαλίστρια. Εν πάση περιπτώσει, η υπουργός Οικονομικών γνωρίζει από πρώτο χέρι αν ο ιδιωτικός πυλώνας ασφάλισης έχει ρόλο σε μια σύγχρονη κοινωνία ή όχι. Επειδή, όμως, διαισθάνεται και το επόμενο κύμα λαϊκιστικής κριτικής εναντίον της πληροφορεί τον επικριτή της και το κοινό ότι η ασφαλιστική εταιρεία δεν ήταν κανένα από τα «γνωστά αρπακτικά» αλλά ότι «η δουλειά αυτή στάθηκε ιστορικά καταφύγιο απασχόλησης, στη δικτατορία όσο και μετά από κρίσεις στα αριστερά κόμματα αργότερα. Κι ότι μετά το 1989 και επί χρόνια, σ’ αυτή τη δουλειά απασχολήθηκε κατάλογος ολόκληρος από μετέπειτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είχαν μόλις τότε, λόγω συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, αποχωρήσει από το ΚΚΕ».

Η υπουργός λέει, με απλά λόγια, ότι για πολλά επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία αποχωρούντα ή διαγραφόμενα από το κόμμα έχαναν και τον μισθό του επαγγελματικού στελέχους, η «εταιρεία ήταν καταφύγιο εργασίας».

Παρακάμπτεται ως απροσδόκητη η συνάφεια της προϋπηρεσίας ως «επαγγελματίας επαναστάτης» (αυτό ως γνωστόν είναι το λενινιστικό προσωνύμιο των κομματικών «επαγγελματικών στελεχών») με τις επαγγελματικές δεξιότητες ασφαλιστή/ίστριας, ο οποίος πρέπει να έχει πειθώ, δυνατό μπλα μπλα και άνεση στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Ας μείνουμε στην ουσία. Και μετά τον εμφύλιο πόλεμο και στη δικτατορία πολλοί αριστεροί, προσκρούοντας στα πιστοποιητικά φρονημάτων, έβρισκαν δουλειές σε καταφύγια του ιδιωτικού τομέα. Οι γιατροί στις ιδιωτικές κλινικές, μερικοί άνοιγαν και δικές τους, οι εκπαιδευτικοί στα ιδιωτικά σχολεία. Ουδέποτε άκουσα κάποιον να απολογείται για τη δουλειά του. Και δεν φανταζόμουνα ότι θα το έκανε κάποιος για τα χρόνια από το 1989 έως σήμερα.

Στο τέλος της δήλωσής της η κ. Βαλαβάνη υπαινίσσεται ότι για να εξηγήσει την επιλογή της για ιδιωτικό νοσοκομείο θα έπρεπε να άρει το δικό της «ιατρικό απόρρητο». Όχι κυρία υπουργέ. Αρκεί να λέγατε απλώς ότι η ιδιαιτερότητα της παθήσεως απαιτεί ένα συγκεκριμένο νοσοκομείο, το οποίο, μάλιστα, πληρώνετε από τη τσέπη σας ή έστω από ένα ιδιωτικό συμβόλαιο, το οποίο κερδίσατε εργαζόμενη. Όλα τα άλλα απλώς τροφοδοτούν τη διπλή υποκριτική ηθική των επικριτών σας και σας κάνουν να χάνετε το αδιαμφισβήτητο δίκιο σας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News