Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 είχε ζητήσει «τη δύναμη ενός έθνους» για να δείξει σε όλον τον κόσμο τι θα πει Ελλάδα. Σχεδόν δύο χρόνια μετά, ζήτησε από το ποδοσφαιρόφιλο έθνος να τον ψηφίσει γιατί ήξερε πώς να φτιάχνει το γήπεδο. Φαίνεται όμως ότι είχε ξεχάσει πως οι κερκίδες ποτέ δε συμπαθούσαν τους προδότες. «Αντώνη, Αντώνη, Αντώνη, από τον καναπέ θα βλέπεις το σεντόνι», φώναζαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι του 2004 στον Αντώνη Νικοπολίδη για τη μετακίνησή του στον Ολυμπιακό. Τώρα, και ο δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα θα πάρει μια θέση στον καναπέ της ιστορίας και θα βλέπει τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη να κουνάνε το ευρωπαϊκό σεντόνι.

Πριν από δύο βδομάδες, σε μια αναπάντεχη πρωινή συζήτηση που είχα με τον Γιώργο Λιάνη στο γραφείο του στο Καλλιμάρμαρο, μου έλεγε ότι κακά τα ψέματα, ο Αντώνης Σαμαράς μέχρι την περασμένη ΔΕΘ δεν είχε υποπέσει σε κάποιο σοβαρό πολιτικό λάθος. Είχε χαράξει μια σταθερή πορεία, έδειχνε μια στιβαρότητα, και το κυριότερο δεν είχε κάνει κάποια γκάφα ολκής για να μας βάλει σε μεγαλύτερους από τους ήδη υπάρχοντες μπελάδες. Μάλιστα, πρόσθεσε ότι αυτό είναι σπάνιο για πολιτικό, καθώς όλοι πατάνε μπανανόφλουδες στη διάρκεια προσαρμογής τους. Δίκιο είχε. Ο πρώην πρωθυπουργός βήμα-βήμα, παρά τις ακροδεξιές σκιές του Μπαλτάκου και παρά το γεγονός ότι έδωσε λόγο και δύναμη στον Βορίδη, στη Βούλτεψη και στον Γεωργιάδη, ήταν πειστικός και αν μη τι άλλο σίγουρα είχε εκπλήξει ευχάριστα αρκετό κόσμο (σε σχέση με αυτά που φοβόντουσαν όταν είχε εκλεγεί…).

Ωστόσο, ο Αντώνης Σαμαράς, που ακόμη κι όταν θέλει να το παίξει στοργικός και προστατευτικός θυμίζει τον δάσκαλο που με εγωπάθεια κουνάει το δάχτυλο, έπεσε θύμα του εαυτού του. Την προσπάθεια δύο χρόνων τη χάλασε μόλις οι δημοσκοπήσεις εμφάνισαν τον ΣΥΡΙΖΑ τέσσερις μονάδες μπροστά. Έπαιξε το παιχνίδι των αντιπάλων του, πανικοβλήθηκε. Άρχισε πρόωρα να λέει ότι θα βγούμε από το Μνημόνιο. Φθηνή βιασύνη: cheapRas. Προχώρησε σε ανούσιο ανασχηματισμό, έκανε νερά στην τρόικα, δεν πέρασε τα μέτρα που είχε υποσχεθεί κι από αξιόπιστος συνομιλητής κατάντησε σκουριασμένος κρίκος της Ευρώπης. Μετά, όταν το εκλογικό παιχνίδι είχε χαθεί, το γύρισε στην κινδυνολογία για να συσπειρώσει τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας.

Τους χρωστάει μια συγγνώμη. Γιατί αν ο νεότερος Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση της μεταπολιτευτικής περιόδου, διότι δεν δικαίωσε καμία από τις προσδοκίες όσων των ψήφισαν, ο Αντώνης Σαμαράς ανάγκασε τους νεοδημοκράτες να ντρέπονται για το κόμμα τους. Να περνάνε έξω από το Καλλιμάρμαρο, εκεί που κρέμεται η αφίσα του ίδιου με σύνθημα «Εγγυόμαστε το αύριο» και να μουντζώνουν, να μουντζώνουν αβέρτα. Μια συγγνώμη, λοιπόν, που κατόρθωσε να συρρικνώσει το ανάστημα μια ολόκληρης παράταξης. Μια έμπρακτη συγγνώμη που θα εκφραστεί με αποχώρηση από την ηγεσία του κόμματος. Με την ευχή, να μην επιβεβαιώσει τις φήμες ότι ετοιμάζει για διάδοχό του τον Μάκη Βορίδη, ο οποίος στο Mega δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News