Είχαμε και άλλοτε  δηλώσεις συμπάθειας από την Ουάσιγκτον και το Παρίσι. Ωστόσο, πρώτη φορά είδαμε τόση αποφασιστικότητα και τόση σαφήνεια από τον Ομπάμα, μιλώντας μάλιστα σε αμερικανό δημοσιογράφο. Πιο σημαντική και από την αναφορά του στην Ελλάδα ήταν η υπόδειξή του προς την Ευρωπαϊκή Ένωση να αλλάξει το δόγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής σε συνθήκες ύφεσης. Και ο Σαπέν έδειξε προθυμία να παίξει με τις λέξεις. Τρίο ή και κουαρτέτο – όχι τρόικα. Συμβόλαιο – όχι μνημόνιο. Βέβαια, πριν συναντήσει τους Έλληνες υπουργούς ο Γάλλος είχε φροντίσει να ξεκόψει κάθε συζήτηση για κούρεμα. Ουάσιγκτον και Παρίσι δείχνουν διατεθειμένοι να προσφέρουν μιαν οδό διαφυγής στην ελληνική κυβέρνηση, την αναπτυξιακή διέξοδο, αλλά επιμένουν στις δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις. Όντως υπάρχει θετικό momentum, αρκεί να μη χαθεί από ατυχείς παραστάσεις, όπως της Παρασκευής στην Αθήνα, ή από εκφράσεις Βαρουφάκη  του τύπου «είναι μια γελοιότητα το πακέτο Γιούνγκερ». Άλλωστε, με περισσή επιδεξιότητα, ο κ. Βαρουφάκης απέφυγε να απαντήσει στην αιχμηρή ερώτηση για τον Γιούνγκερ – «πώς πάτε να διαπραγματευτείτε μαζί του, όταν έχετε χαρακτηρίσει γελοιότητα το μεγαλύτερο επενδυτικό σχέδιο, που έχει σχεδιαστεί ποτέ για την Ευρώπη;». 

Αν ο Σόιμπλε κραδαίνει το μαστίγιο, η Ουάσιγκτον προσφέρει το καρότο. Ωστόσο τα δυό χέρια, που κρατούν το καρότο και το μαστίγιο, ανήκουν στο ίδιο σώμα, στη Δύση.

Για να μη χαθεί το momentum απαιτείται να εγκαταλειφθεί ο στόχος της ρήξης με το σώμα, με τους εταίρους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ήδη, ο Γ.  Δραγασάκης έκανε το πρώτο βήμα προτείνοντας να μετατεθεί το ορόσημο της 28ης Φεβρουαρίου κατά τρείς μήνες, αλλά με πρωτοβουλία των δανειστών. Ωστόσο, το αγκάθι παραμένει. «Δεν μπορεί να ανοίξει νέο πρόγραμμα, αν δεν κλείσει το προηγούμενο» είπε ο Ντάισελμπλουμ. 

Δυό λόγια για το στιλ. Η αλλαγή ύφους του Έλληνα υπουργού ήταν εντυπωσιακή: Σοφός και φάρος ο Ντράγκι, χώρα του Διαφωτισμού η Γαλλία, του Πνεύματος και του Μπετόβεν η Γερμανία, χιούμορ και Μόντι Πάιθονς. Όλα καλά, αλλά κάποιοι στην κυβέρνηση μάλλον θα πάγωσαν ακούγοντάς τον να θάβει το «Μέτωπο του Νότου». Θα τους πει «μα, ο ίδιος ο Γάλλος επικρότησε».

Ναι, αλλά αυτόν τον Γάλλο τον υπέδειξε ως υπουργό Οικονομικών στον Ολάντ η Μέρκελ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News