Το μεσημέρι της 7ης Δεκεμβρίου παραμονή της γιορτής της Αγίας Αικατερίνης σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο, έτρωγα στην τραπεζαρία του ξενώνα του λαμπρού μοναστηριού του θεοβάδιστου Σινά. Σεμνά και ταπεινά όπως θα έλεγε και κάποιος. Η ταχινόσουπα ήταν μια έκπληξη για μένα. Δουλεμένη με λειωμένο καρότο και κριθαράκι καβουρδισμένο έπαιρνε μια άλλη διάσταση στα τετριμμένα της νηστείας θυμίζοντάς σου την απόλαυση του φαγητού. Βέβαια κυρίες και κύριοι η αλήθεια είναι ότι οι καλύτερες συνταγές σ’ αυτό τον πλανήτη γράφτηκαν με σύμμαχο την πείνα ή τη φτώχια ή και τα δύο. Δεν ήρθα όμως εδώ για συνταγές. Κάθομαι μόνος στη γεμάτη τραπεζαρία και συγκεντρώνω το βλέμμα μου μέσα στο άδειο μπολ της σούπας. Λες και έγινε κρυστάλλινη μαγική μπάλα. Βλέπω τη ζωή μου να κυλάει και άλλοτε χαμογελάω και άλλοτε βουρκώνω. Κλαυσίγελος που λένε.

Έτσι είναι όμως οι καλές ζωές, με εναλλαγές διόλου μονότονες και χωρίς ρεζιλίκια. Βλέπω δίπλα μου άντρες να φτάνουν για να προσκυνήσουν να χαιρετιόνται θερμά με σφικτές χειραψίες και τριπλό φιλί στα μάγουλα. Χαίρονται που ξαναβλέπονται. Το καταλαβαίνεις ότι δεν βρίσκονται συχνά μεταξύ τους. Κάθονται να φάνε και ξεχνάνε το φαί, έχουν και λένε. Τους χαίρομαι και τους ζηλεύω. Όχι πως δεν έχω φίλους ίσα-ίσα, έχω τους ίδιους φίλους από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Αγαπιόμαστε και βασιζόμαστε ό ένας στον άλλον. Όλους κάτι μας ενώνει. Αυτοί εδώ έχουν για κρίκο τους την Αγία Αικατερίνη. Ίσως και να συναντιόνται μια φορά το χρόνο. Νωρίς το απόγευμα πήγα στον εσπερινό. Εκατοντάδες καντήλια με μικρές φλογίτσες φωτίζουν την εκκλησία. Που και που μερικά κεριά, δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. Η Σιναϊτικη αδελφότητα περίλαμπρα ντυμένη λειτουργεί. Ο αρχιεπίσκοπος Δαμιανός χοροστατεί. Το περιβάλλον κατανυκτικό, παρά την απαγόρευση πολλοί βιντεοσκοπούν και φωτογραφίζουν ασταμάτητα. Χάνουν το μεγαλείο της στιγμής για την ανάμνηση του αύριο. Μοιρολογώ τους πεθαμένους μου, εύχομαι για τους ζωντανούς μου. Εδώ πιάνουν οι παρακλήσεις. Δεκαπέντε αιώνες γεμάτοι προσευχή και παράκληση. Ο τόπος έχει γεμίσει θετική ενέργεια. Το κύριε ελέησον έχει γίνει σύνδεσμος μεταξύ ουρανού και γης.

Μακάριοι οι πιστεύοντες και ας μην είμαι ανάμεσά τους. Το παλεύω όμως γερά και το ψάχνω. Συχνά απογοητεύομαι, τις δύσκολες στιγμές όμως από ένστικτο επικαλούμαι τον μεγάλο προϊστάμενο. Θα μου πείτε όμως, γιατί πήγες; Για την ακρίβεια γιατί ξαναπήγες; Κάτι παθαίνω εδώ, αδειάζω τις κακίες μου και κάνω ειρήνη με τον εαυτό μου όσο κρατήσει. Θέλετε η έρημος που την προτιμώ από το πράσινο χορτάρι, θέλετε οι κόκκινοι γρανιτένιοι βράχοι; Tο απόλυτο γαλάζιο του ουρανού; Τα άστρα που φεγγοβολούν εκτυφλωτικά μέσα στη νύκτα; Η μυθική ζωή της Αγίας Αικατερίνης, η αναμφισβήτητη ομορφιά της, τα υπέροχα ρούχα της. Όλα αυτά μου κάνουν ένα κλικ, ένα κλικ που με μαγνητίζει. Αύριο θα χαθώ στην έρημο παρέα με βεδουίνους και ένα παλιό τζιπ. Την ξέρω τη διαδρομή. Στην έρημο με τους μπλε βράχους, μετά στη φλεγόμενη βάτο στην καρδιά της ερήμου και τέλος τσουλήθρες στους αμμοθίνες. Οι βεδουίνοι παράξενος λαός. Νομάδες με το τίποτα. Ευτυχισμένοι μες στην έρημο. Γελάνε, τραγουδάνε, παίζουνε, προσπαθούν να σε ευχαριστήσουν.  Ψήνουν με το τίποτε λίγο ψωμί, έχουν μαζί κατσικίσιο τυρί, γλυκό τσάι και χαζά καλαμπούρια. 

Είχα καιρό να πάω στην Αίγυπτο. Έχει αλλάξει πολύ προς το καλύτερο. Την επανάσταση του Ιανουαρίου την ‘κάναν λίγοι. Δεν είμαι σίγουρος εάν θα αλλάξουν οριστικά τα πράγματα με την δικαιολογία ότι είναι πολύς ο πληθυσμός, οι εκλογές εκεί θα κρατήσουν 5 μήνες και σε 5 μήνες μέσα μαγειρεύονται τα πράγματα. Μαγειρεύονται πολύ. Άλλωστε η δημοκρατία δεν είναι και εύκολο πράγμα. Ακόμα και η γενέτειρα της σύγχρονης δημοκρατίας η Γαλλία υπέφερε πολύ για να την συνηθίσει. Και οι τελευταίοι 5-6 ηγέτες περισσότερο με δικτάτορες μοιάζανε παρά με προέδρους της δημοκρατίας.

Πάντως η Αίγυπτος αλλάζει, η αστυνομία και ο στρατός έχει μαζευτεί. Μακάρι να γίνει έστω και μια μικρή ανακατανομή του πλούτου. Σας το έχω ξαναπεί η γειτονιά μας δεν είναι στη δύση.  Αυτή εδώ και λίγο καιρό μας έχει κηρύξει τον πρώτο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο. Η γειτονιά μας και οι συμμαχίες μας είναι στην ανατολή. Άλλωστε σε όλα αυτά τα κράτη της Βόρειας Αφρικής και των παραλίων της Μικράς Ασίας όπου και να πατήσεις θα βρεις μια μικρή Ελλάδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News