Τη δυσοίωνη πρόβλεψη ότι το νέος έτος θα είναι το ίδιο δύσκολο με το 2022 ή και χειρότερο για τους εργαζομένους, όσον αφορά τα εισοδήματά τους βέβαια, έκανε η εμπειρογνώνων σε θέματα εργασίας Σάρα Ο’Κόνορ στους Financial Times. Φυσικά, μέτρο του λόγου της ήταν οι «ακούοντες» (κυβερνήσεις, εργοδότες και εργαζόμενοι) στη Δύση, δηλαδή οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί, οι Καναδοί, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, και όχι οι Ελληνες των μνημονίων και των περιορισμών που αυτά επέβαλαν στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Εχοντας συνείδηση πληθωριστικού περιβάλλοντος που κατατρώγει το εργατικό εισόδημα στη Δύση, η αρθρογράφος έγραψε ότι υπήρξαν μεν αυξήσεις μισθών, κυρίως στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, αναντίστοιχες όμως με τον τιμάριθμο. Και επικαλέστηκε στοιχεία από έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας του ΟΗΕ (ILO) για να καταδείξει ότι άλλο πράγμα είναι τα χαρτιά των συλλογικών συμβάσεων και άλλο τα ταμπελάκια με τις αγοραίες τιμές αγαθών και υπηρεσιών.

Βάσει των στοιχείων, λοιπόν, οι πραγματικοί μισθοί, συγκρινόμενοι με το 2021, μειώθηκαν σε ποσοστό 0,9% το πρώτο εξάμηνο του 2022 (και σε ποσοστό 1,4%, αν η Κίνα εξαιρεθεί από τον υπολογισμό). Αυτό δεν είχε συμβεί ποτέ μέσα στην τελευταία δεκαπενταετία, από την εποχή δηλαδή που η ILO άρχισε να υπολογίζει τέτοια δεδομένα. Η πτώση ήταν ιδιαιτέρως έντονη (-2,2%) στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες.

Η έκθεση της ILO σημειώνει και ένα άλλο στοιχείο, πιο εντυπωσιακό ίσως: το 2022 η αύξηση της παραγωγικότητας υπερέβη την αύξηση των μισθών κατά το μεγαλύτερο περιθώριο (12,6%) από το 1999. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της εφετινής χρονιάς, που λήγει άδοξα για τον κόσμο της εργασίας, οι εργαζόμενοι παρήγαγαν περισσότερο μεν, ωστόσο, αντί να επιβραβευθούν με αύξηση της αγοραστικής δύναμής τους, τελικά υπέστησαν μείωση εισοδήματος.

Η Ο’Κόνορ έγραψε επίσης ότι, βάσει προβλέψεων, οι βρετανικές οικογένειες θα υποστούν πτώση 7,1% στο βιοτικό επίπεδό τους την επόμενη διετία. Και επετέθη στους κεντρικούς τραπεζίτες που φοβούνται ότι οι μισθολογικές αυξήσεις θα επιδράσουν ακόμη πιο αυξητικά στον πληθωρισμό: «Δεν πρόκειται για σπείρα μισθών-τιμών, αλλά για λουτρό αίματος του βιοτικού επιπέδου».

Γιατί οι μισθοί δεν συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό; Η αρθρογράφος των FT παρατήρησε (έχοντας κατά νου πάντα τη Δύση) ότι η αγορά εργασίας λειτουργεί σήμερα πολύ διαφορετικά σε σχέση με το παρελθόν της «εργατικής ευζωΐας», δηλαδή με τα στάνταρ των μεταπολεμικών δεκαετιών και ιδίως της δεκαετίας του ’70.

«Τα υψηλότερα επίπεδα παγκοσμιοποίησης, αυτοματοποίησης και αυτοαπασχόλησης έχουν αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Η κάλυψη των υπογραφεισών συλλογικών συμβάσεων εθνικού, κλαδικού ή εταιρικού επιπέδου έχει μειωθεί κατά ένα τρίτο. Σύμφωνα με την περυσινή ανάλυση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην Ευρωζώνη, μόνο το 3% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα έχει μισθούς και κατώτατους μισθούς με ρύθμιση αυτόματης αναπροσαρμογής βάσει πληθωρισμού».

Η κατακλείδα του σημείωματος της Ο’Κόνορ αφορούσε τις ΗΠΑ και δευτερευόντως τη Βρετανία, όπου παρατηρείται κάποια ευχάριστη, αλλά μάλλον με πολιτικά κίνητρα διερμηνευόμενη «αναγέννηση των συνδικάτων» και της απεργιακής δράσης. Η αρθρογράφος κράτησε μικρό καλάθι: «Είναι νωρίς για να επιδοθούμε σε θριαμβολογίες». Προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα, λοιπόν, στο «ακόμη πιο σκληρό οικονομικό περιβάλλον» και στην «ακόμη πιο αδύναμη αγορά εργασίας». Το 2022 δεν ήταν η χρονιά των εργαζομένων, αλλά δεν φαίνεται πιθανόν το 2023 να είναι καλύτερο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News