Μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος, το επόμενο βήμα για την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα μπορούσε να είναι η αναβίωση του οθωμανικού χαλιφάτου, ενός θεσμού τον οποίο κατάργησε το 1924 ο Μουσταφά Κεμάλ.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Μάρκο Ανσάλντο της La Repubblica (με συνδρομή), αναφέροντας σε κείμενό του πως κατά τη διάρκεια  πρόσφατης τηλεοπτικής εκπομπής του τηλεοπτικού σταθμού Akit TV που πρόσκειται στο ισλαμοσυντηρητικό κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, υποστηρίχθηκε πως μετά την «επανακατάκτηση» της Αγίας Σοφίας επιβάλλεται να ξαναπάρει η Τουρκία τα ηνία της παγκόσμιας κοινότητας του σουνιτικού Ισλάμ, το δόγμα του οποίου ασπάζεται το 90% των μουσουλμάνων όλου του κόσμου.

Κατά πόσο φιλοδοξεί πράγματι να καταστεί σύγχρονος χαλίφης ο Ερντογάν δεν το γνωρίζει κανένας αλλά και μόνο το γεγονός πως κάποιοι μιλούν ανοιχτά για το εν λόγω ενδεχόμενο, είναι ενδεικτικό όσον αφορά τον προσανατολισμό της χώρας, ο πρόεδρος της οποίας στην πράξη απαξιώνει την κοσμική κληρονομιά του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, επιδιώκοντας την αποκατάσταση  του μεγαλείου της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ανεξαρτήτως, ωστόσο, από τις όποιες περαιτέρω προθέσεις του, την Παρασκευή 24 Ιουλίου (ημέρα κατά την οποία το 1923 υπεγράφη η αμφισβητούμενη από την τουρκική κυβέρνηση Συνθήκη της Λωζάνης) ο αμετροεπής και άκρως προκλητικός Ερντογάν θα προσευχηθεί στην Αγία Σοφία, 567 χρόνια μετά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης και την πρώτη τέλεση προσευχής από τον Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή.

Την ευθύνη για τη μετατροπή της Αγίας Σοφία σε τέμενος και τη μετέπειτα λειτουργία της τη φέρει η ηγεσία της Diyanet, της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας η οποία αναμένεται να διορίσει δύο ιμάμηδες και τέσσερις μουεζίνηδες για να προΐστανται των μουσουλμανικών προσευχών που θα τελούνται στο κατεξοχήν σύμβολο της Ορθοδοξίας, το οποίο μέσω της μετατροπής του σε μουσείο το 1934, κατέστη και σύμβολο της νέας κοσμικής Τουρκίας, τα θεμέλια της οποίας έθεσε ο Κεμάλ Ατατούρκ πριν από 86 χρόνια και αποδομεί σήμερα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Τα ανώτερα στελέχη της Diyanet καλούνται να αποφανθούν και για το πώς θα σκιάζονται οι αγιογραφίες της Αγίας Σοφίας κατά τη διάρκεια τέλεσης των προσευχών. Οι αρμοδιότητες, όμως, της πανίσχυρης Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας την οποία ίδρυσε επίσης ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1924, δεν περιορίζονται σε διαδικαστικά ζητήματα.

Επίσημα αποστολή της είναι η διαφώτιση των πιστών για το Ισλάμ και η διαχείριση των τόπων λατρείας – δεκάδων χιλιάδων τζαμιών, δηλαδή, στην τουρκική επικράτεια αλλά και πάρα πολλών πέραν των συνόρων της Τουρκίας, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική.

Εως την άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην εξουσία το 2002 με επικεφαλής των Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Diyanet έφερε και την ευθύνη για τον διαχωρισμό θρησκείας και κράτους ή αλλιώς θρησκευτικής λατρείας και κρατικής εξουσίας.

Στο πλαίσιο, ωστόσο, της άκρως επιτυχημένης, όπως εξελίσσεται, πορείας ισλαμοποίησης της όμορης χώρας, άρχισε να συντηρητικοποιείται και να πολιτικοποιείται και να ασπάζεται πιο ακραίες θέσεις, καταλήγοντας, σήμερα, να αποτελεί έναν από τους καλύτερα χρηματοδοτούμενος κρατικούς οργανισμούς της Τουρκίας, με τον προϋπολογισμό του να τετραπλασιάζεται ανά τα έτη, ξεπερνώντας το 2015 τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Αξίζει να σημειωθεί πως την ίδια χρονιά ανάλογο ποσό έλαβαν τα υπουργεία Εξωτερικών, Ενέργειας, Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, όχι έκαστο αλλά από κοινού.

Για λογαριασμό της Διεύθυνσης εργάζονται σήμερα έως και 150.000 άνθρωποι. Πλέον ο κύριος σκοπός της Diyanet είναι η εκπαίδευση όλων των ιμάμηδων της Τουρκίας (τους οποίους στη συνέχεια απασχολεί) και η ορθή διδασκαλία του Κορανίου στις νεότερες γενιές.

Μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που σημειώθηκε πριν από ακριβώς μια τετραετία, την 15ή Ιουλίου του 2016, ο πρόεδρος της Τουρκίας, στο πλαίσιο των μαζικών διώξεων που εξαπέλυσε, απομάκρυνε από τις θέσεις τους εκατοντάδες αξιωματούχους της υπηρεσίας.

Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι πιστοί στον Ερντογάν και το καθεστώς του ιμάμηδες της Τουρκίας, εργάζονταν μυστικά για λογαριασμό του ηγέτη τους, συλλέγοντας πληροφορίες για εν δυνάμει υποστηρικτές του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, του ιθύνοντα νου του πραξικοπήματος, σύμφωνα με τον Ερντογάν, όχι μόνον στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και στο εξωτερικό, σε περισσότερες από τριάντα χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 2011 η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας άρχισε να εκδίδει και φετφάδες κατά παραγγελία, γεγονός που επικρίθηκε έντονα από τους υποστηρικτές του κοσμικού κράτους στην Τουρκία.

Σε αυτό το πλαίσιο και λαμβάνοντας υπόψη την επιδίωξη του Ερντογάν να καταστεί ηγέτης των μουσουλμάνων όλου του κόσμου (κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν ο παραλληλισμός της Αγίας Σοφίας ως τεμένους με το τέμενος Αλ Ακσα της Ιερουσαλήμ το οποίο σύμφωνα με τους μουσουλμάνους τελεί υπό ισραηλινή κατοχή) η συζήτηση για την αναβίωση του χαλιφάτου σίγουρα δεν είναι υπερβολική.

Από το 1517 και την κατάληψη του Χαλιφάτου των Μαμελούκων της Αιγύπτου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, έως και το 1925 που έπαψε να υπάρχει, οι Οθωμανοί, πέρα από πολιτικοί ήταν συγχρόνως και θρησκευτικοί ηγέτες στον ισλαμικό κόσμο, με τον σουλτάνο να φέρει και τον τίτλο του χαλίφη, του απόλυτου θρησκευτικού ηγέτη στο Ισλάμ, έναν τίτλο που είναι έτοιμος να διεκδικεί (όπως όλα δείχνουν) στον 21ο αιώνα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Οχι μόνον για να ξεπεράσει τον Κεμάλ Ατατούρκ, απαλλάσσοντας την Τουρκία από την κοσμική κληρονομιά του, αλλά και για να σταθεί στο ύψος του Σελίμ, του πρώτου οθωμανού σουλτάνου που έφερε τον τίτλο του χαλίφη του Ισλάμ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News