Αν αναρωτιέται κανείς τι πρέπει να κάνει ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στο Facebook μετά την χειραγώγηση 87 εκατομμυρίων λογαριασμών χρηστών από την Cambridge Analytica, θέτει το λάθος ερώτημα, γράφει στους New York Times ο Τιμ Γου, καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και αρθρογράφος της εφημερίδας. «Η σωστή ερώτηση είναι: τι θα  γίνει μετά το Facebook;»

Κατά τον Γου, αντί να αποδεχθεί κανείς το μονοπώλιο του Facebook, θα πρέπει να ελπίσει σε μια νέα γενιά μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα οποία θα διαχειρίζονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών. «Το Facebook δεν θα γίνει ποτέ τέτοιο είδος πλατφόρμας», λέει. «Κάθε επιχείρηση έχει το ιδρυτικό της DNA και οι πραγματικές αλλαγές είναι σπάνιες, ειδικά αν παραμένει υπεύθυνος ο ίδιος επικεφαλής. Στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για ένα διαρθρωτικό και κεντρικό πρόβλημα, μια προβλέψιμη συνέπεια ενός συγκεκριμένου επιχειρηματικού μοντέλου».

Ο διάδοχος δεν μπορεί να είναι ένας άλλος κάτοχος δεδομένων, όπως το Google Plus, επειδή «ένα μοντέλο που βασίζεται στα δεδομένα είναι ασύμβατο με ένα μοντέλο που βασίζεται στην εμπιστοσύνη». Το «ιδρυτικό DNA», με άλλα λόγια, πρέπει να είναι η προστασία της ιδιωτικότητας. Οι χρήστες θα μπορούσαν να πληρώσουν ένα μικρό τέλος – κάτι σαν 0,99 δολάρια το μήνα. Και η νέα πλατφόρμα θα μπορούσε να είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία όπως το Wikimedia, όπως και θα μπορούσαν να εργαστούν σε αυτήν πρώην εργαζόμενοι στο Facebook, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται ήδη στο Κέντρο Ανθρώπινης Τεχνολογίας, μια μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που επιδιώκει να αλλάξει την κουλτούρα της Silicon Valley.

Είναι να σαν να αναζητάς την ουτοπία στα σόσιαλ μίντια. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Φωτό: Μήπως το βλέπει κι αυτός να’ ρχεται; Πηγή: REUTERS/Stephen Lam/File Photo

Hταν η αγαπημένη κόρη και κληρονόμος του δικτάτορα του Ουζμπεκιστάν Ισλάμ Καρίμοφ, ο οποίος πέθανε το 2016. Αλλά κανείς δεν έχει νέα της εδώ και τέσσερα χρόνια. Τώρα, ακόμη και οι New York Times αναζητούν την Γκουλνάρα Καρίμοβα, την όμορφη ξανθιά 45χρονη που εμφανίστηκε τελευταία φορά σε μια επίδειξη μόδας στη Μόσχα. Η Γκουλνάρα, που ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που δεν παρακολούθησε την κηδεία του πατέρα της, ήταν μια αδίστακτη επιχειρηματίας, διπλωμάτης (πρεσβευτής στην Ισπανία), μητέρα, κοσμική, φοιτήτρια στο Χάρβαρντ και, σύμφωνα με τα λόγια ενός αμερικανού διπλωμάτη, «μία εκμεταλλεύτρια, αρπακτικό των άλλων εταιρειών, που έμενε ανέγγιχτη υπό την προστασία του πατέρα της». Ήταν επίσης σχεδιάστρια μόδας με το δικό της εμπορικό σήμα, Guli, και ποπ τραγουδίστρια με το όνομα Googoosha.

«Είναι μια γυναίκα που δεν μπορούσε παρά να προσελκύσει την προσοχή, βρισκόταν παντού. Και έχει εξαφανιστεί από το 2014» λέει ο Στιβ Σουερντλόου, ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο οποίος αναγνωρίζει ότι βρίσκεται στην ασυνήθιστη θέση να τον έχουν προσεγγίσει μέλη της οικογένειας του δικτάτορα που του ζητούν βοήθεια για να βρει την χαμένη Καρίμοβα. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι νεκρή, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις σχετικά με αυτό. Τον περασμένο Ιούλιο, ο γενικός εισαγγελέας της Τασκένδης ανακοίνωσε ότι η Γκουλνάρα είχε καταδικαστεί – για φοροδιαφυγή, εκβίαση και κλοπή κρατικής περιουσίας – σε πενταετή περιορισμό κατ’ οίκον κι ότι εν τω μεταξύ παρέμεινε στη φυλακή λόγω ενός άλλου αδικήματος το οποίο συνίστατο στην παράνομη εξαγωγή κεφαλαίου ύψους 1,62 δισ. ευρώ. Ο γενικός εισαγγελέας, στο μεταξύ, δεν έχει απαντήσει στο γραπτό αίτημα του δημοσιογράφου των NYT για παροχή πληροφοριών σχετικά με την υπόθεση.

Ο γιος της Γκουλνάρα, που σπουδάζει σε αγγλικό πανεπιστήμιο, επιβεβαιώνει ότι από το 2014 δεν έχει νέα από τη μητέρα του, η οποία ακόμα και αν είναι φυλακισμένη δεν έχει νομική βοήθεια. «Δεν καταλαβαίνω πώς στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν είναι δυνατόν να απαντήσουμε σε μια απλή ερώτηση», δήλωσε στο BBC. «Πού είναι η Γκουλνάρα;» Ερώτηση που πέφτει στο κενό.

Φωτό: Κι από τότε έχουν περάσει επτά χρόνια… Πηγή: EPA

«Femina pulchra, ambulans for viam». Φράση που ίσως δεν έχει τον ίδιο ρυθμό με τo Pretty Woman που τραγουδάει ο Ρόι Όρμπισον, αλλά το νόημα είναι το ίδιο. Εκείνοι που προτιμούν τους Abba μπορούν να τραγουδήσουν «Tu es saltans regina», μια πιθανώς όχι πολύ σέξι αλλά σωστή μετάφραση του Dancing Queen. Για εκείνους που προτιμούν τις Supremes, ιδού «Desiste! In nomine amoris».Τα λατινικά λοιπόν, προσφέρονται για την ποπ – αυτό είναι το Dancing Queen στα λατινικά στο Vimeo. Η γλώσσα του Βιργίλιου, του Οβίδιου και του Κικέρωνα μπορεί να συλλάβει τις αποχρώσεις της Ανι Λένοξ, της Ριάνα και του Ελτον Τζον. Αυτό αποδεικνύεται από τα tweets στο @LatinRocksOn, τα οποία μετά την επιτυχία που γνώρισαν στο διαδίκτυο συλλέγονται τώρα σε ένα βιβλίο με τον ίδιο τίτλο.

Εμπνευστής του πρότζεκτ είναι η Σάρα Ρόουλι, πτυχιούχος της Αρχαίας Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, η οποία έκανε τις μεταφράσεις χρησιμοποιώντας τη συμβολή των κορυφαίων ειδικών στον τομέα, όπως η ιστορικός Μέρι Μπέρντ. «Ολα ξεκίνησαν, λέει η Ρόουλι, όταν θέλησα να δείξω σε έναν φίλο ποια είναι η σημασία των λατινικών στον σημερινό πολιτισμό». Η πρωτοβουλία έχει ήδη συγκεντρώσει μεγάλη υποστήριξη στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου, σύμφωνα με τους Times, τα tweets χρησιμοποιούνται σε διάφορα σχολεία για να διδάξουν Λατινικά. Κάτι και με τα αρχαία;

Φωτό: Rihanna rosas amat. Πηγή:Shutterstock

Όταν η Αδελφότητα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μιλάνο ανέθεσε στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι μια απεικόνιση της Παναγίας και του Θείου Βρέφους, εκείνος απάντησε ότι θα το παραδώσει σε επτά μήνες. Ήταν το 1483 και πριν μια από τις δύο εκδοχές της Παναγίας των Βράχων καταλήξει στο παρεκκλήσι του San Francesco Grande, πέρασαν 25 χρόνια. Η καθυστέρηση οφείλεται επίσης σε μια μακρά διαφωνία σχετικά με την αμοιβή, αλλά ο Αντριου Σαντέλα το χρησιμοποιεί ως παράδειγμα της τάσης του Λεονάρντο στην αναβλητικότητα – ένα θέμα στο οποίο, εκτός από αυτό το άρθρο στο Time, έχει αφιερώσει ένα δοκίμιο.

Λοιπόν ναι: το σύμβολο της Αναγέννησης ήταν δύσκολο να επικεντρωθεί σε έργα και να τα ολοκληρώσει. Αλλά η τάση του να αναβάλει, σύμφωνα με τον Σαντέλα, «μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς δουλεύουμε – ή δεν δουλεύουμε – στη σημερινή gig οικονομία». Ο Λεονάρντο ήταν το αντίθετο της τεμπελιάς, αλλά ο ενθουσιασμός και η πνευματική περιέργεια τον οδηγούσαν να πηδάει από την μια δουλειά στην άλλη, με το κόστος να κατηγορηθεί από τον αντίπαλό του Μιχαήλ Αγγελο για έλλειψη αποδοτικότητας. «Αυτός ο άνθρωπος δεν θα κατορθώσει τίποτα», φέρεται να είπε ο Πάπας Λέων Ι’.

Το φαινόμενο παρατηρείται όλο και πιο συχνά στον κόσμο της εργασίας. Τα αναβλητικά άτομα μετανιώνουν συχνά για ό,τι δεν έκαναν νωρίτερα και περισσότερο. Από την άλλη όμως «το παράδειγμα του Λεονάρντο μας θυμίζει ότι δεν αρκεί να κάνει κανείς τα πράγματα στην ώρα του για να τα κάνει καλά». Με λίγα λόγια, η αναβλητικότητα και η ιδιοφυΐα πάνε πακέτο. Κι αν είναι έτσι, αξίζει κανείς να περιμένει.

Φωτό: Λεπτομέρεια από την Παρθένα των Βράχων. Πηγή: Shutterstock