616
| Alexandros Michailidis / SOOC

Ο Τσίπρας δεν ταράζεται

Ο Τσίπρας δεν ταράζεται

Παρακολούθησα με ανύπαρκτο ενδιαφέρον τις τελευταίες συνεδριάσεις στη Βουλή των Ελλήνων. Το δράμα κορυφώθηκε, όταν πήρε τον λόγο ο Πρωθυπουργός και ένας απελπισμένος συμπολίτης μας φώναζε από τα θεωρεία για όλα τα αναξιοπρεπή και καταδικαστικά μέτρα  που επρόκειτο να ψηφιστούν.  Μαζί με αυτόν βρήκαν την αφορμή και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης να κάνουν το δικό τους παρόν πιο ηχηρό με φωνασκίες και αλαλαγμούς στο πεδίο της μάχης. Αλλά μέχρι εκεί. Ο Τσίπρας δεν ταράχθηκε. Απάντησε σαν να μη συμβαίνει τίποτα και συνέχισε απτόητος την κενή ρητορική του.  Είναι αναγκαίο η χώρα να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις και ας μας κρατούν δέσμιους ενενήντα εννέα χρόνια υπό την αιγίδα του «κόφτη». Ούτε καν εκατό χρόνια. Είναι μόλις ενενήντα εννέα, χρόνια σε τιμή ευκαιρίας  για να ξαναγίνουμε ένα αναπτυγμένο κράτος. Ηχεί σαν ειρωνεία, αφού ποτέ στην πραγματικότητα δεν ήμασταν  αναπτυγμένοι. Με δανεικά κρατιόμασταν και με ελάχιστη παραγωγικότητα στηριγμένη στις πλουτοπαραγωγικές μας δυνατότητες.

Ποιος ο λόγος για να ταραχθεί ο πρωθυπουργός; Οταν η τέχνη της πολιτικής του εφικτού γίνεται η τέχνη του ανέφικτου, οδηγώντας τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια προς το τέλος και όχι με την αριστοτελική έννοια. Ο κάθε οικονομολόγος ξέρει το εξής απλό, ότι δηλαδή η ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με περικοπές και λιτότητα, διότι αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση και πάει λέγοντας. Αυτό δε, που είναι αξιοσημείωτο και κοινωνιολογικά συζητήσιμο, είναι πώς οι πολίτες πλέον, όχι μόνο έχουν κουραστεί ψυχολογικά με όλο αυτό το θέατρο των σαλτιμπάγκων της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, αλλά έχουν χάσει κάθε δύναμη για οποιαδήποτε αντίδραση. Νιώθουν πλέον, ανήμποροι να αλλάξουν τον ρου των πραγμάτων και να πιέσουν για επανεξέταση του μνημονιακού τοπίου. Ναι, η Ελλάδα θα καταγράφεται στο εξής στα ιστορικά εγχειρίδια ως το μνημονιακό τοπίο του 21ου αιώνα. Μια χώρα χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική και με τους σπουδαίους της νέους να την έχουν εγκαταλείψει προ πολλού (brain drain), αναζητώντας σε άλλους τόπους να εκφράσουν τη δημιουργικότητα τους και να υλοποιήσουν τις ιδέες τους.

Διάβαζα κάπου ότι οι ιδέες είναι για να αναπροσαρμόζονται, είναι ευάλωτες στη μεταλλαγή τους, όχι όμως και τα συναισθήματα, τα οποία, αν σου προκληθούν, δύσκολα τα καταργείς ως συνθήκη συμπεριφοράς και στάσης ζωής. Ε, αυτό έχουν πετύχει με τον πιο ευφάνταστο και ανήθικο τρόπο οι πολιτικοί μας ταγοί και οι επικοινωνιολόγοι τους, να συντηρούν και να μεγεθύνουν τα αρνητικά συναισθήματα αυτού του λαού. Το μίσος, η απελπισία, η απόγνωση, η ματαίωση γίνανε οι οδηγοί των αντιδράσεων του λαού ή της παθητικότητας του. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάποιοι από εμάς τολμούν να προχωρούν κόντρα στο ρεύμα, με καινοτόμες ιδέες και παράγουν έργο στην καθημερινή τους εργασία παρά τις αντιξοότητες. Είναι όμως η μειοψηφία. Εδώ είναι και το πρόβλημα, ότι η πλειοψηφία έχει συρρικνωθεί επικίνδυνα οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά κόντρα  στον δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει Δημοκρατία και γιατί την καπηλευόμαστε ως έννοια προκειμένου να εξυπηρετήσουμε δόλιους και εγωιστικούς σκοπούς. Αν η δημοκρατία είναι το μέσο για την ελεύθερη έκφραση και την επικράτηση των πολλών, οι κοινωνίες σήμερα καθοδηγούνται από την ελεύθερη και ανεμπόδιστη βούληση των λίγων με γνώμονα το κέρδος. Ο Hobbs θέτει το ερώτημα αυτό ξεκάθαρα, τονίζοντας πως το άλυτο για κάθε ωφελιμιστική ηθική πρόβλημα (εδώ αναφέρεται στην ηθική της  εξουσίας) είναι πώς να συμβιβάσει τη φιλαυτία με την αλληλεγγύη και την αμοιβαιότητα, τον εγωισμό με την αυτοθυσία που είναι αναπόσπαστη από την έννοια της αρετής. Και, όπως καταλαβαίνετε, ο κ. Τσίπρας και οι ομότεχνοί του, τέτοια ζητήματα τα έχουν κάνει απλούστερα και μη συζητήσιμα, αρκεί να έχουν την καρέκλα τους άθικτη.  Η αρετή δεν τους απασχολεί πια, παρά μόνο όταν ήταν στην αντιπολίτευση ως προσχηματικό σύνθημα. Τώρα οι ρόλοι άλλαξαν, οι δεσμεύσεις έγιναν θηλιά στο λαιμό του λαού και η ανοικοδόμηση της Ελλάδας στήθηκε στις υποσχέσεις.

ΥΓ κ. Τσίπρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταράζεστε. Πετύχατε το ανέφικτο.

*Η Κατερίνα Σαλαβούρα είναι εκπαιδευτικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...