Ο μικρός τελικός είχε μόλις ολοκληρωθεί, η ελληνική αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου πανηγύριζε το πρώτο της μετάλλιο. Ο Ηλίας Ηλιάδης έδειχνε και ξαναέδειχνε το (ελληνικό) εθνόσημο, στο ύψος της καρδιάς. Τα ελληνικά του είναι βελτιωμένα αλλά ακόμα σπαστά και για αυτό ίσως, επειδή δεν μπορεί να εκφραστεί όπως και ο ίδιος θα ήθελε, βρήκε τον τρόπο να «ανατριχιάσει» τους Έλληνες. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Γεωργία ο ίδιος, αλλά με ελληνική ψυχή. Ετυχε να είμαστε οι πρώτοι που είδε μετά την επιτυχία του, πριν ακόμα πέσουν επάνω του για να τον συγχαρούν πολιτικοί, μέλη της ΕΟΕ και (τελευταία) τα μέλη της οικογένειάς του, εκείνα που δικαιούνταν πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλον να είναι κοντά του εκείνες τις ώρες. Λίγο αργότερα αφιέρωνε τη μεγάλη του νίκη σε όλους τους Έλληνες «που περνάνε δύσκολα». Ελεγε ότι το μετάλλιο θα πάει κατευθείαν στο Άγιον Όρος και τη Μονή Βατοπεδίου (που ξαναήρθε έτσι στην επικαιρότητα). Και φανερά χαρούμενος και συγκινημένος, δέχονταν το πιο γλυκό φιλί από την γυναίκα του Ναταλία και την πιο όμορφη αγκαλιά από την 9χρονη κόρη του Μαρία.  

Την ίδια ώρα, κάπου 500 μέτρα πιο μακριά βρίσκονταν η εγκατάσταση της ξιφασκίας. Εκεί έδινε τους δικούς της αγώνες η Βάσω Βουγιούκα, που έφτασε και αυτή μέχρι την πέμπτη θέση, τη δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία από πλευράς ελληνικών χρωμάτων. Θα μπορούσε να διεκδικήσει  και αυτή μετάλλιο αν δεν τραυματίζονταν στα δόντια (τι ειρωνεία, η Βουγιούκα είναι φοιτήτρια οδοντιατρικής). Τον αγώνα όμως που είδατε ζωντανά στην Ελλάδα από την ΕΡΤ, εμείς δεν τον είδαμε ποτέ. Προτιμήσαμε να πάμε εκεί που πραγματικά παίζονταν ένα μετάλλιο, όπως κάθε κοινός νους θα αποφάσιζε. Κάθε κοινός νους εκτός από τους ιθύνοντες της δημόσιας τηλεόρασης, που (μάθαμε ότι) έδειξαν με αρκετά λεπτά καθυστέρηση τον μικρό τελικό του Ηλιάδη, και ενώ είχαν βουίξει τα sites και τα ραδιόφωνα για το πρώτο αυτό ελληνικό μετάλλιο.

Το βράδυ στήθηκε μια πρώτη ελληνική γιορτή στο Ολυμπιακό Χωριό. Και σήμερα θα αξιοποιηθεί επιτέλους για να φιλοξενήσει ολυμπιονίκες το περίφημο «Σπίτι των Ελλήνων», αυτό για το οποίο ο βρετανικός Τύπος μας κατήγγειλε για αλόγιστη σπατάλη. Επιασαν προφανώς τόπο οι «προσευχές» των ιθυνόντων του, καθώς υπενθυμίζεται ότι το ενοίκιο για αυτήν την ιστορική αγγλική λέσχη είναι μέχρι… αύριο, μετά οι «Έλληνες» θα ξεσπιτωθούν και προφανώς τα επόμενα ελληνικά μετάλλια (αν έρθουν, που θα έρθουν) θα γιορταστούν μόνο στο Ολυμπιακό Χωριό.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να έρθει το μετάλλιο του Ηλιάδη, τα πράγματα δεν είχαν πάει και πολύ καλά για τα ελληνικά χρώματα στην χθεσινή πέμπτη ημέρα του αγωνιστικού προγράμματος. Νωρίς το πρωί αποκλείστηκαν τα κορίτσια του μπιτς βόλεϊ από την συνέχεια της διοργάνωσης. Το ίδιο συνέβη και με το ελληνικό πλήρωμα στην δίκωπο της κωπηλασίας. Όποιοι κολυμβητές πέφτουν με τα ελληνικά χρώματα μόνο που δεν… πνίγονται (παρόλο που με τόσες παραλίες θα έπρεπε να είναι το εθνικό μας σπορ) ενώ και στην ιστιοπλοΐα, που διεξάγεται τέσσερις ώρες μακριά από το κέντρο του Λονδίνου, πλην του Κοκκολάνη που έχει ανέβει στο σερφ στην πέμπτη θέση και διεκδικεί μετάλλιο, όλοι οι υπόλοιποι βρίσκονται μακριά από τις καλές τους εμφανίσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από την ιστιοπλοΐα έρχεται και μια εξαιρετική είδηση για την Κύπρο. Μετά τις χθεσινές δύο ιστιοδρομίες, ο Παύλος Κοντίδης ανέβηκε στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης στα Laser και βρίσκεται κοντά στην κατάκτηση του πρώτου ολυμπιακού μεταλλίου στην ιστορία της Κύπρου. Αντιθέτως, ο Μάρκος Παγδατής δεν κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο του βρετανού Αντι Μάρεϊ, που είναι νούμερο τρία του ταμπλό και έπαιζε μπροστά στο δικό του κοινό. Προηγήθηκε με 1-0 σετ αλλά η κατάσταση ανατράπηκε και ο Μάρκος, που πρόσφατα παντρεύτηκε και σε περίπου επτά μήνες θα γίνει μπαμπάς, ξέσπασε αμέσως μετά σε λιγμούς. Ποιος είπε άλλωστε ότι οι άνδρες δεν κλαίνε;

Άλλωστε, σε δάκρυα ξέσπασε και ο Ηλιάδης. Μόνο που αυτά ήταν χαράς. Και μας έκαναν λιγάκι να ξεχαστούμε από όλα τα άλλα προβλήματα που είχαμε. Η κατάκτηση ενός μεταλλίου φέρνει πάντα πολλαπλάσια δουλειά για έναν δημοσιογράφο που καλύπτει μια τόσο σημαντική  διοργάνωση, ωστόσο (πιστέψτε το) κανένας δεν δυσανασχέτησε για αυτό. Είναι ευχάριστο τρέξιμο αυτό. Έτερον εκάτερον αν μετά από μια τέτοια εξαιρετικά φορτωμένη ημέρα, το πιθανότερο είναι η κατάσταση της δικής μας υγείας να γίνει πολύ χειρότερη (με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτή). Για αυτό και δύσκολα θα πάμε σήμερα στην εγκατάσταση της κωπηλασίας, περίπου μιάμισι ώρα μακριά από το κέντρο Τύπου, όπου τρία ελληνικά πληρώματα  διεκδικούν είσοδο στους τελικούς. Θα προφυλαχθούμε, ώστε το Σάββατο να είμαστε πανέτοιμοι για το ταξίδι αυτό, ώστε να πανηγυρίσουμε τα επόμενα ελληνικά μετάλλια…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News