Τι μέρα και η χθεσινή!  Έντονη, γεμάτη, με πολλές συγκινήσεις από το ξεκίνημα μέχρι και το τέλος της. Ακόμα και τώρα, λίγο πριν τα μεσάνυχτα τοπική ώρα, όταν επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο μας, δοκιμάσαμε μια δυνατή έκπληξη: λίγο πριν μπούμε στην είσοδο, είδαμε να σταματά στον δρόμο ένα αυτοκίνητο και να αποβιβάζεται από αυτό ο Καρλ Λιούις, το ίνδαλμα των δικών μας παιδικών χρόνων. Αν οι τωρινές γενιές μεγαλώνουν με τον Μπολτ, εμείς το κάναμε αυτό με τον διάσημο αμερικανό αθλητή και τις μεγάλες του μάχες με τον Μπεν Τζόνσον στα σπριντ και τον Μάικ Πάουελ στο μήκος. Τα χρόνια πέρασαν βέβαια αλλά ο Λιούις αποτελεί ζωντανό θρύλο. Λογικό λοιπόν να σπεύσουμε να τον παρακαλέσουμε για μια φωτογραφία, παρά το προχωρημένο της ώρας και την ταλαιπωρία όλης της ημέρας, που έβγαινε εκείνη την ώρα στα πρόσωπα όλων.

Και ο Καρλ Λιούις και εμείς επιστρέφαμε εκείνη την ώρα από το Ολυμπιακό Στάδιο του Στράτφορντ, όπου είχαμε παρακολουθήσει το σόου του Λιούις της σύγχρονης εποχής (έστω και αν ο Μπολτ δεν τον αναγνωρίζει και υποστήριξε χθες ότι κανείς δεν τον θυμάται!). Ο Γιουσέιν Μπολτ καθάρισε εύκολα την κούρσα στο διακοσάρι με 19.32’’ που δεν είναι μεν παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά είναι ισοφάριση της τρίτης καλύτερης επίδοσης όλων των εποχών και ίσως η πιο γρήγορη που έγινε ποτέ, αφού οι πέντε πρώτοι αθλητές είχαν καθαρά 20 δευτερόλεπτα ή λιγότερο. Έγινε έτσι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που καταφέρνει να κερδίσει τους τίτλους σε 100μ και 200μ και να στεφθεί ολυμπιονίκης σε αυτά τα αγωνίσματα σε δύο σερί διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων, ο μόνος που κάνει νταμπλ στα σπριντ σε διαδοχικές Ολυμπιάδες. Έγραψε έτσι ιστορία, έγινε ο θρύλος που επιθυμούσε. Και άφησε στην δεύτερη θέση τον «κολλητό» του Γιόχαν Μπλέικ και στην τρίτη τον Γουόρεν Γουέιρ, που μαζί με τον Μπολτ πέτυχαν ένα ανεπανάληπτο τρεμπλ για την Τζαμάικα και έκαναν όλοι μαζί τον γύρο του θριάμβου.

Μία ώρα πιο πριν, όμως, είχαμε ζήσει και το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ στους αγώνες του στίβου αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο κενυάτης Ντέιβιντ Ρουντίσα πήρε από την αρχή το κεφάλι στην κούρσα των 800 μέτρων και όσο προχώραγε προς τον τερματισμό τόσο επιτάχυνε και επιτάχυνε και επιτάχυνε. Και τελικά, έκοβε πρώτος το νήμα σε 1.40.91’’ στο γρηγορότερο οκτακοσάρι όλων των εποχών, με αποτέλεσμα να γίνει ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που κατεβαίνει στα 1.41.00’’  και μάλιστα… τρέχοντας ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο. «Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπόρεσα και παρακολούθησα από κοντά αυτήν την σπουδαία κούρσα και είδα αυτόν τον μεγάλο αθλητή», είπε λίγο αργότερα ο λόρδος Σεμπάστιαν Κόε, συνοψίζοντας στα λόγια αυτά τα συναισθήματα 80.000 λονδρέζων που για ακόμα μια ημέρα δημιούργησαν εντυπωσιακή ατμόσφαιρα στο Ολυμπιακό Στάδιο, δίνοντας ώθηση στους αθλητές όλου του κόσμου για μεγάλες επιδόσεις.

Η χθεσινή 13η ημέρα του αγωνιστικού προγράμματος ήταν η μέρα που επιτέλους οι ΗΠΑ κατάφεραν να ξεπεράσουν την Κίνα στον πίνακα των μεταλλίων. Τα χρυσά σε τριπλούν ανδρών και δέκαθλο, κυρίως όμως οι νίκες των αμερικανικών εθνικών ομάδων στους τελικούς του γυναικείου ποδοσφαίρου και του γυναικείου πόλο εκτόξευσαν τις ΗΠΑ στα 39 χρυσά μετάλλια, δύο περισσότερα πλέον από την Κίνα. Η τελευταία είχε βέβαια και χθες τις ευκαιρίες της, αλλά έπεσε πάνω σε… βρετανικό «τυφώνα» στις πολεμικές τέχνες. Μια 19χρονη βρετανίδα κερδίζοντας μια κινέζα στον τελικό πήρε το πρώτο χρυσό μετάλλιο ever της M. Βρετανίας στο τάεκβοντό, λίγο νωρίτερα βρετανίδα επίσης απέναντι σε κινέζα γίνονταν και η πρώτη γυναίκα μποξέρ ολυμπιονίκης, αφού επικρατούσε στην κατηγορία φτερού της πυγμαχίας που για πρώτη φορά άνοιξε σε αυτήν την διοργάνωση και για το «ασθενές» φύλλο.

Η μέρα πάντως δεν είχε ξεκινήσει καλά σε αγωνιστικό επίπεδο για τους διοργανωτές. Ένα σίγουρο μετάλλιο, όπως χαρακτηρίζονταν αυτό του μαραθωνίου της κολύμβησης γυναικών, χάθηκε στα βρώμικα νερά του Hyde Park, όπως άλλωστε και οι όποιες ελληνικές ελπίδες για κάτι αντίστοιχο. Η Κάρι Αν Πέιν βγήκε τέταρτη, η Μαριάννα Λυμπερτά που πέρυσι είχε πάρει χάλκινο μετάλλιο στην ανοιχτή θάλασσα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σαγκάης αναδείχθηκε 22η στον τελικό (και πέρασε μόνο τις τρεις που εγκατέλειψαν τον αγώνα). «Πάντα θα είμαι πλέον η πολυνίκης στα παγκόσμια πρωταθλήματα που δεν πήρε ολυμπιακό μετάλλιο», είπε με εμφανή πίκρα η βρετανίδα αμέσως μετά τον επίπονο αγώνα της, έπειτα από δύο περίπου ώρες σκληρής κολύμβησης. Όσο για την δικιά μας, στέκονταν κυρίως στην προσπάθεια, τον αγώνα και την επιτυχία της να καταφέρει να τερματίσει μετά από δέκα χιλιόμετρα.

Σαφώς περισσότερες ελπίδες για βάθρο έχουμε σήμερα στον ίδιο χώρο με τον παγκόσμιο πρωταθλητή από πέρυσι Σπύρο Γιαννιώτη, ο οποίος θα αγωνιστεί ακριβώς στις 12.00 το μεσημέρι τοπική ώρα σε ένα τοπίο καθόλα… βουκολικό. Επειδή το ζήσαμε χθες, εκεί ανάμεσα στους αθλητές κολυμπούν πάπιες, χήνες και… κύκνοι – που αξίζει να σημειωθεί ότι ανήκουν στην βασίλισσα, οπότε καλό θα ήταν αν βρεθεί στο Λονδίνο να το ξέρετε και να μην τους κάνετε κακό και έχετε όλους τους ντόπιους να σας κυνηγάνε. Στις όχθες της λίμνης ο κόσμος κάθεται πάνω στο γρασίδι θαρρείς και έχει βγει για πικνίκ, παρακολουθώντας από τις γιγαντοοθόνες την εξέλιξη του αγώνα, ενώ αν αποφασίσεις να ξαπλώσεις και να κλείσεις για λίγο τα μάτια σου πάνω στην πρασινάδα έχοντας επιλέξει να καθίσεις κάτω από κανένα δέντρο για ίσκιο, δεν θα πρέπει να παραξενευτείς αν τα ανοίξεις και δεις κανέναν… σκίουρο πάνω από το κεφάλι σου. Εμείς την ζήσαμε την εμπειρία, όπως και με έναν… τράγο, ήρεμο όμως και καθόλα συνεργάσιμο με το αφεντικό του, που αποτελούσε την ατραξιόν και μασκότ του πάρκου και πόζαρε ως επαγγελματίας σε όσους ζήταγαν μια φωτογραφία μαζί του.

Κάπως έτσι λοιπόν αναμένεται να ξεκινήσει και η σημερινή μας ημέρα στο αγγλικό ύπαιθρο, στην καρδιά της βρετανικής πρωτεύουσας. Όπως δηλαδή και χθες, που συνοδεύθηκε όμως στην συνέχεια από παγκόσμια ρεκόρ, γνωριμίες με τον Λιούις, απίστευτες κούρσες από τον Μπολτ. Πως θα εξελιχθεί η σημερινή, που εκτός από τον Γιαννιώτη έχουμε και τον Κώστα Φιλιππίδη που περιμένουμε το βράδυ στον τελικό του επί κοντώ; Θα δείξει! Από πλευράς καιρικών συνθηκών πάντως οι δύο ημέρες θα μοιάζουν, αφού προβλέπεται για δεύτερο σερί εικοσιτετράωρο λιακάδα και υψηλές θερμοκρασίες, που ίσως φτάσουν και τους 30 βαθμούς. Έτερον εκάτερον αν νιώθαμε ότι βρισκόμασταν στην… Σιβηρία όταν επιστρέφαμε με λεωφορείο από το Γουέμπλεϊ (πήγαμε βιαστικά για λίγο το απόγευμα για να δούμε τα κορίτσια του ανσάμπλ της ρυθμικής γυμναστικής να αδικούνται κατάφωρα από τους κριτές, να μένουν στην ένατη θέση και να παλεύουν σήμερα στην δεύτερη ημέρα του προκριματικού για να μπουν στην οκτάδα). Η οδηγός, γιατί γυναίκα ήταν, φαίνεται ότι θέλησε να μας δροσίσει αρκετά και άναψε στο φουλ τα κλιματιστικά, με αποτέλεσμα από εκεί που ήμασταν μέσα στον ιδρώτα, να βγάλουμε μπουφάν. Και να φτάσουμε με πονοκέφαλο στο Ολυμπιακό Στάδιο για τους μεγάλους τελικούς του απογεύματος, απορώντας αν θα τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση χωρίς να αρπάξουμε κανά καινούργιο κρύωμα, την ώρα που ακόμα δεν έχουν εξαφανιστεί πλήρως τα κατάλοιπα από αυτό της περασμένης εβδομάδας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News