Σε κάθε Ολυμπιακούς Αγώνες αναβιώνει παράλληλα με τις αθλητικές εκδηλώσεις και μία μανία, η οποία καταβάλει όλους όσους εμπλέκονται με την διοργάνωση, από τους αθλητές μέχρι τους φιλάθλους και από τους εθελοντές μέχρι τους δημοσιογράφους: η μανία των pins. Πρόκειται για τις μικρές αναμνηστικές καρφιτσούλες που κυκλοφορούν με την αφορμή των Αγώνων, κοστίζουν από… τίποτα μέχρι μια μικρή περιουσία και αποτελεί συνήθη αγαπημένη ασχολία, καθώς οι ανταλλαγές και τα παζάρια διαδέχονται το ένα το άλλο.

Η απόλυτη ενσάρκωση της… pin-mania στην Ελλάδα είναι ο Γιάννης Ιωαννίδης. Όχι ο υφυπουργός Αθλητισμού, αλλά ο εικονιζόμενος συνονόματός του μικροπωλητής, ο οποίος έχει φροντίσει να κάνει την τελευταία οκταετία τα pins από χόμπι… επάγγελμα. Πρωτογνώρισε την τρέλα που τα συνοδεύει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και από τότε ταξιδεύει σε κάθε διοργάνωση, όχι μόνο θερινών αλλά και Χειμερινών Αγώνων, αναζητώντας τις καλύτερες αγορές αλλά και τις συμφερότερες ανταλλαγές.

«Σε περίοδο Ολυμπιακών Αγώνων η ανταλλαγή pins γίνεται ολόκληρη επιχείρηση, από την οποία μπορείς με τις κατάλληλες κινήσεις να βγάλεις όχι απλά μεροκάματα αλλά και πέντε με έξι μηνιάτικα», μας λέει ο Γιάννης Ιωαννίδης, που συνηθίζει αυτές τις μέρες να βρίσκεται έξω από τους σταθμούς του μετρό στο Ολυμπιακό Πάρκο, με αμφίεση που ξεχωρίζει, αφού εί ναι καρφιτσωμένη επάνω στα ρούχα του  όλη η πραμάτεια των pins που κουβαλά. Εκεί βρίσκονται «συνάδελφοί» του από όλον τον κόσμο, που έχουν απλώσει τους πάγκους τους με παλιά pins από διοργανώσεις του παρελθόντος και περιμένουν υποψηφίους για να τα αγοράσουν ή να τα ανταλλάξουν με κάτι που ενδεχομένως δεν έχουν.

«Τα pins είναι ολόκληρη επιστήμη. Πρέπει να ξέρεις τι αξίζει να ανταλλάξεις με τι. Εγώ μέσα από την εμπειρία μπορώ αμέσως να καταλάβω ποιο είναι σπάνιο κομμάτι και ποιο όχι και αμέσως το χτυπάω», μας αποκαλύπτει τα μυστικά του πρωτότυπου αυτού… επαγγέλματος, το οποίο εξασκεί και σε περιόδους ανάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Εχω τον δικό μου πάγκο στο Μοναστηράκι και πουλάω ολυμπιακά αναμνηστικά pins όλο τον χρόνο, αλλά τότε δεν βγαίνει κέρδος. Η καλή περίοδος είναι πάντα αυτή των Αγώνων», μας λέει.

Σε κάθε διοργάνωση κυκλοφορούν εκατοντάδες διαφορετικά επίσημα pins: για κάθε άθλημα ξεχωριστά, μετρώντας αντίστροφα για την τελετή έναρξης ή για κάθε μέρα αγωνιστικού προγράμματος, για την ολυμπιακή φλόγα κλπ. Στους φετινούς, αν κάποιος μπει στα επίσημα μαγαζιά του London2012 και αναζητήσει τα επίσημα pins της διοργάνωσης, θα πρέπει να «σκάσει» έξι λίρες, κοντά επτάμισι ευρώ δηλαδή για κάθε καρφίτσα. Δεν είναι και ευκαταφρόνητο ποσό. Παράλληλα βέβαια, κυκλοφορούν και άλλα pins ολυμπιακών ομάδων ή και διαφημιστικά από χορηγούς, τα οποία είναι δωρεάν. Με όλα αυτά αλλά και φυσικά τα χιλιάδες που έχουν κυκλοφορήσει σε παλιότερες διοργανώσεις γίνεται ένα ξεχωριστό αλισβερίσι στους χώρους γύρω από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις.

Άλλωστε, οι περισσότεροι τα καρφιτσώνουν στις διαπιστεύσεις τους ώστε να είναι ορατά και να προκαλούν αμέσως τον θαυμασμό αλλά και… επιθετικές κινήσεις, από όσους τα ζηλεύουν και σπεύδουν να τα «χτυπήσουν» προσφέροντας κάτι άλλο για αντάλλαγμα. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που κατά την διάρκεια της διαδικασίας του ελέγχου ασφαλείας οι ίδιοι οι φαντάροι περιεργάζονται τα pins που έχουν στις διαπιστεύσεις τους οι δημοσιογράφοι και τους παρακαλάνε για μια επιτυχημένη ανταλλαγή, εφόσον υπάρξει κάποιο που θα τους «γεμίσει» το μάτι.

Κάπως έτσι λειτουργεί και ο Γιάννης Ιωαννίδης, που πέρα από τα όσα έχει στον πάγκο του, τον οποίο πλησιάζουν καθημερινά χιλιάδες άτομα, έχει το νου του και σε οτιδήποτε περνά. «Μόλις δω κάτι που με ενδιαφέρει, αμέσως κάνω κίνηση. Αν είναι ένα σπάνιο κομμάτι παλιότερων Ολυμπιακών Αγώνων μπορώ να προτείνω στον κάτοχό του να διαλέξει ακόμα και πέντε άλλα pins από τον πάγκο για να τον δελεάσω να μου το δώσει. Σπεύδω να τον προλάβω εγώ γιατί σαν και εμένα είναι κάμποσοι ακόμα, έτοιμοι να του προσφέρουν το ίδιο. Αποφεύγω όμως να κάνω deal με χρήματα όταν αγοράζω εγώ, προτιμώ την ανταλλαγή σε είδος και τα χρήματα να τα λαμβάνω μόνο, δηλαδή να πουλάω», μας λέει για τα μυστικά αυτού του περίεργου επαγγέλματος – χόμπι, το οποίο εξασκεί τα τελευταία οκτώ χρόνια.

«Πάντως, στους Ολυμπιακούς Αγώνες βλέπω πλέον συχνά τις ίδιες φυσιογνωμίες, αφού είμαστε λίγοι και συγκεκριμένοι αυτοί που ασχολούμαστε τόσο εντατικά με το θέμα pins και ταξιδεύουμε σε κάθε διοργάνωση για να εμπλουτίσουμε την συλλογή μας», μας λέει. «Εγώ μετά την Αθήνα πήγα το 2006 στο Τορίνο στους Χειμερινούς, το 2008 στο Πεκίνο, πρόπερσι στο Βανκούβερ και να’ μαι και εδώ, στο Λονδίνο», προσθέτει γεμάτος υπερηφάνεια για αυτό το «κατόρθωμα». Και φυσικά βάζει από τώρα τους επόμενους στόχους, με οδηγό φυσικά τα ολυμπιακά pins: «Το 2014 στους Χειμερινούς Αγώνες που θα γίνουν στο Σότσι της Ρωσίας και σε τέσσερα χρόνια στο Ρίο της Βραζιλίας. Αυτό και αν θα είναι μεγάλο ταξίδι. Πρέπει από τώρα να αρχίσω να μαζεύω τα χρήματα για να το πραγματοποιήσω…».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News