Το 1986, μετά από ενάμιση χρόνο στις Δημόσιες Σχέσεις της Virgin Atlantic, ο Φρεντ Ζαουερέσιχ ξόδευε τις απολαβές του τριγυρνώντας στα μπαρ του Αμστερνταμ, όταν τέσσερις φίλοι του, οι Τζορτζ και ο Χάρολντ Σκιν, Μπομπ Εμπενς και Χενκ Φίλιπσεν, αποφάσισαν να ξεκινήσουν την πρώτη εταιρεία τηλεφωνικού σεξ στην Ευρώπη και τον ρώτησαν αν ήθελε να τους βοηθήσει στο μάρκετινγκ. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Ζαουερέσιχ περιέγραψε τις άγριες εμπειρίες του στο βιβλίο του «06 Cowboys», το οποίο δραματοποιήθηκε και προβάλλεται τώρα από το Netflix. Η νέα ολλανδική σειρά των έξι 45λεπτων επεισοδίων σε σκηνοθεσία του Πίτερ Μπαρτ Κόρτιους έχει τίτλο «Ροζ Γραμμές» («Dirty Lines»).

Ο 28χρονος Τζορτζ Σκιν ζούσε στο Αμστερνταμ και είχε ένα κατάστημα με παντελόνια τζιν. Εχοντας χρεοκοπήσει πρόσφατα, όταν έμαθε για τις επί πληρωμή τηλεφωνικές υπηρεσίες, το νέο εγχείρημα της Κρατικής Εταιρείας Τηλεφωνίας της Ολλανδίας (PTT), ο Τζορτζ σκέφτηκε ότι ήταν ο τέλειος τρόπος για να βγάλει χρήματα. (Στη σειρά του Netflix, ο χαρακτήρας του Τζορτζ Σκιν ονομάζεται Φρανκ Στίχτερ, και η φαεινή ιδέα για το τηλεφωνικό σεξ τού έρχεται ξαφνικά ενώ αυτοϊκανοποιείται σε μια κλινική γονιμότητας…)

«Το σεξ ήταν η επιτυχία που έψαχναν» οι αδελφοί Σκιν, λέει στην Telegraph ο 69χρονος, σήμερα, Φρεντ Ζαουερέσιχ, μιλώντας στον δημοσιογράφο της βρετανικής εφημερίδας Ραλφ Τζόουνς από το σπίτι του στο Αμστερνταμ. Πράγματι, η PTT προχώρησε τη συνεργασία με τους αδελφούς Σκιν και την παρέα τους, ο Ζαουερέσιχ ανέλαβε το μάρκετινγκ και η αρχή έγινε με την ενοικίαση 12 γραμμών.

Για να ενημερωθεί το έθνος ότι υπήρχε, πλέον, ένας αριθμός που όσοι τον καλούσαν μπορούσαν να ακούσουν ερωτικά λαχανιάσματα και βογκητά, η παρέα έβαλε μια αγγελία στην εφημερίδα De Telegraaf: «Σεξόφωνο, ερωτικές ιστορίες με 50 σεντς το λεπτό», έγραφε, διαφημίζοντας την εταιρεία τους «Teleholdings».

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, ήταν ότι ο Ζαουερέσιχ χρησιμοποίησε τις γνώσεις του στις δημόσιες σχέσεις για να πείσει ένα τηλεοπτικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τη νέα επιχείρηση εν ώρα εργασίας. Αυτός και οι συνάδελφοί του φρόντισαν ώστε τα μοντέλα να περπατούν δελεαστικά και τα πλάνα να είναι όσο το δυνατόν πιο προκλητικά. Ηταν ένα δεκάλεπτο θέμα, που μεταδόθηκε στις ειδήσεις. Την επόμενη μέρα, «τρία εκατομμύρια άνθρωποι θα προσπαθούσαν να τηλεφωνήσουν σε 12 γραμμές», λέει στην Telegraph, αλλά «αυτό ήταν πρόβλημα».

Σύντομα, ο Ζαουερέσιχ και οι φίλοι του θα ανακάλυπταν πόσα χρήματα (πάρα πολλά) μπορούσαν να βγάλουν από το σεξ αλλά και πόσο χάος θα προκαλούσαν. Η υπηρεσία αποδείχτηκε τόσο δημοφιλής ώστε ξαφνικά ήταν αδύνατο να καλέσει κανείς, για παράδειγμα, την Πυροσβεστική. Για την ακρίβεια, στις 14 Αυγούστου 1986, ξέσπασε πυρκαγιά στο πιλοτήριο του υποβρυχίου του Βασιλικού Ναυτικού της Ολλανδίας «The Walrus», που βρισκόταν στο ναυπηγείο. Δεν μπορούσαν να τηλεφωνήσουν για βοήθεια. Η φωτιά μαινόταν εκτός ελέγχου επί πέντε ώρες, μέχρι που κατέστρεψε ολοσχερώς το πιλοτήριο.

Για να τους τιμωρήσει, η PTT απέσυρε τις τηλεφωνικές γραμμές. Αλλά ο θυμός δεν κράτησε πολύ. Διαβλέποντας την τεράστια εμπορική ευκαιρία, η τηλεφωνική εταιρεία πούλησε στην «Skene & co.» 300 γραμμές, εξ ου και το όνομα του βιβλίου του Ζαουερέσιχ «06 γραμμές». Η επιχείρηση εκτοξεύτηκε σαν πύραυλος. Ηταν μια μίνι βιομηχανία ακουστικής πορνογραφίας με εκατομμύρια έγκαυλους ολλανδούς πελάτες. Για μια εβδομάδα οι νεαροί χρησιμοποίησαν ένα δωμάτιο πάνω από μια παμπ· είχαν καλύψει τα παράθυρα με εφημερίδες και ηχογραφούσαν δύο κορίτσια και έναν άντρα, που έκαναν πολύ θόρυβο.

Ωστόσο, η παράνομη επιχείρηση δεν μπορούσε να μείνει κρυφή για πολύ. Στον διάδρομο άρχισαν να μαζεύονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι: τους κίνησαν την περιέργεια οι ήχοι και το θέαμα ενός άνδρα, που κρατούσε ένα μικρόφωνο κρεμασμένο σε πετονιά. Ο Ζαουερέσιχ θυμάται ότι ανάμεσα στους περίεργους θεατές ήταν και ο μεγιστάνας της ζυθοποιίας Φρέντι Χάινεκεν, ο οποίος τους είπε: «Θέλω πραγματικά να το δω αυτό».

Παλιότερα είχαν δημιουργηθεί ροζ γραμμές στις οποίες οι πελάτες μπορούσαν να μιλήσουν με εργάτριες του σεξ, αλλά οι τράπεζες σταμάτησαν τις πληρωμές όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν επρόκειτο για αθώο έρανο (fundraising), όπως είχε παρουσιαστεί το σχήμα. Ωστόσο η διαβόητη επιχείρηση «Teleholdings» ήταν πρωτοπόρος στο είδος της και ανταγωνισμός δεν υπήρχε.

Σκεπτικισμός, όμως, υπήρχε: γιατί να πληρώσει κανείς για να ακούσει μια συζήτηση, στην οποία δεν μπορεί να συμμετάσχει, αναρωτιέται στις «Ροζ Γραμμές» ένας διστακτικός μέτοχος. Και όμως: υπήρξαν αμέτρητοι άνθρωποι που ένιωθαν διαφορετικά, απολαμβάνοντας, ίσως, τη συγκίνηση της ανωνυμίας του τηλεφωνικού σεξ. Πολύ γρήγορα η εταιρεία «Teleholdings» έκανε τρελά κέρδη, βγάζοντας εκατομμύρια φιορίνια (παλιό ολλανδικό νόμισμα) κάθε μήνα.

Πέντε τεχνικοί δημιουργούσαν τις κασέτες στις οποίες έπαιζαν περίπου 50 κορίτσια και 20 άνδρες. Ο Ζαουερέσιχ λέει ότι, με δουλειά λίγων ημερών, τα κορίτσια μπορούσαν να κερδίζουν 1.200 φιορίνια (περίπου 550 ευρώ), ενώ δουλεύοντας σε μπαρ έβγαζαν 1.000 φιορίνια τον μήνα. Το σύστημα, εξάλλου, ήταν ιδιοφυές· οι κασέτες έπαιζαν 24 ώρες το 24ωρο και οι μέτοχοι κέρδιζαν χρήματα ενώ κοιμόνταν.

Για να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι, ο Ζαουερέσιχ επιφορτίστηκε να επεκτείνει την εταιρεία με θυγατρικές σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης. Διείσδυσε κρυφά σε μια συνάντηση εταιρειών τηλεπικοινωνίας στο Παρίσι και με τις πληροφορίες που αποκόμισε, κατάφερε να στήνει θυγατρικές της «Teleholdings» σε μία-δύο χώρες κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της εξαετούς θητείας του. Εβγαζε και ο ίδιος εκατοντάδες χιλιάδες φιορίνια ετησίως, λιγότερα ωστόσο, σε σχέση  με τα κέρδη των μετόχων.

Τα χρήματα που κέρδιζαν ήταν τόσο πολλά, που οι συνεταίροι δεν ήξεραν τι να τα κάνουν. Εξάλλου, όπως λέει ο Ζαουερέσιχ στην Telegraph, δαπανούσαν πολλή ενέργεια για να γλιτώνουν τους φόρους. Η σειρά ξεκινάει με μια ατάκα του Φρανκ Στίχτερ, που καυχιέται ότι τις μονές ημέρες της εβδομάδας οδηγεί μια Porsche και τις ζυγές μια Ferrari. Το αναφέρει και ο Ζαουερέσιχ στη συνέντευξή του στην Telegraph, παρότι δεν είχε δει τη σειρά του Netflix όταν μίλησε με τον Ραλφ Τζόουνς. Λέει ακόμη ότι ο Τζορτζ Σκιν ήταν πάντα μεθυσμένος.

Εκτός από χρήματα και φήμη, η παρέα αποκόμισε επίσης διάφορες πληροφορίες για τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων. Ο Ζαουερέσιχ θυμάται, για παράδειγμα, ότι έμαθε πως οι συντηρητικοί προτεστάντες στη λεγόμενη «Ζώνη της Βίβλου», στο κεντρικό τμήμα της Ολλανδίας,  χρησιμοποιούσαν την υπηρεσία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Θυμάται επίσης ότι οι γκέι γραμμές (καθώς και κατηγορίες όπως Μαύροι, Μεγάλοι και Παράξενοι) χρησιμοποιούνταν εξίσου από παντρεμένους άντρες και ομοφυλόφιλους άνδρες. «Δεν το ξέραμε αυτό!» λέει. «Ηταν τεράστιο», προσθέτει και βέβαια, επηρέασε το πού διαφήμιζαν τις ροζ γραμμές τους. Γιατί να περιορίσεις τη διαφήμιση σε ένα γκέι περιοδικό, ενώ θα μπορούσες να βάλεις την αγγελία σε μια κανονική εφημερίδα;

Η εταιρεία εξελίχθηκε επίσης τεχνικά, χρησιμοποιώντας κασέτες στις οποίες μπορούσαν να εισάγουν μουσική υπόκρουση και θορύβους, δημιουργώντας μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία για τον ακροατή. Μερικές φορές χρησιμοποιούσαν «χαζά πράγματα αλλά ήταν εξέλιξη» λέει στην Telegraph ο υπεύθυνος του μάρκετινγκ της παρέας. Θυμάται, για παράδειγμα, ότι ένας παραγωγός ενθουσιάστηκε όταν ανακάλυψε ότι ο ήχος γάτας που γλείφει το γάλα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μια λεσβιακή γραμμή υπονοώντας το γλείψιμο κάτι άλλου.

Ωστόσο, το πάρτι δεν μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η «Teleholdings» δεν μπορούσε, πλέον, να ανταγωνιστεί τους ωκεανούς του δωρεάν οπτικού υλικού σεξ στο διαδίκτυο. Οι σχέσεις του Ζαουερέσιχ με τους υπόλοιπους της παρέας χάλασαν επίσης. Στην αρχή έπαιρνε μαζί τους κοκαΐνη αλλά μετά αποφάσισε ότι δεν του έκανε. Παρατηρούσε επίσης ότι όσο μεγάλωνε η επιτυχία τους, τόσο πιο άπληστοι γίνονταν οι φίλοι του με τα κέρδη τους. «Οταν μπήκα ήμασταν φίλοι», λέει, «αλλά όταν βγήκα δεν ήμασταν πια φίλοι».

Καθώς οι τηλεφωνικές γραμμές έγιναν σκόνη, ο Ζαουερέσιχ και οι αδελφοί Σκιν επιτέθηκαν ο ένας στον άλλο με νομικές αξιώσεις σχετικά με το ποιος χρωστούσε χρήματα σε ποιον. Ο Φρανκ Ζαουερέσιχ, συνταξιούχος, πλέον, πιστεύει ότι ξόδεψε πάνω από ένα εκατομμύριο φιορίνια σε νομικές αμοιβές. «Υπήρχαν τόσο πολλές μηνύσεις… Ιησούς Χριστός… για χρόνια είχα δικηγόρους στο σπίτι μου κάθε μέρα».

Η προσαρμογή του «06 Cowboys» ήταν και αυτή γεμάτη δυσκολίες, με τον Ζαουερέσιχ να τσακώνεται με τον εκδότη του για τη συμφωνία και να μιλάει αρνητικά για το Netflix, που δεν του έδειξε ποτέ πλάνα της σειράς πριν ανέβει στην πλατφόρμα ροής. Λίγες ημέρες αφότου έδωσε τη συνέντευξη στην Telegraph, ο Ζαουερέσιχ είδε τρία επεισόδια μαζί με μερικούς ολλανδούς δημοσιογράφους. «Γελούσαμε επί ώρες», λέει. «Τα μισά ήταν αληθινά και τα μισά ψεύτικα, οπότε γυρνούσα συνεχώς μπρος-πίσω». (Δείτε το trailer της σειράς)

Η σειρά «Ροζ Γραμμές» διαδραματίζεται στο Αμστερνταμ της δεκαετίας του 1980 και δείχνει την αλλαγή του τρόπου ζωής της ολλανδικής κοινωνίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων του Ψυχρού Πολέμου, συνδυάζοντας θέματα σεξουαλικής αφύπνισης και κοινωνικής πίεσης. Ακόμη, βάζει τις γυναίκες στο επίκεντρο. Πρωταγωνίστρια είναι η Μάρλι Σάλομον, που αφηγείται την ιστορία της «ροζ» τηλεφωνικής υπηρεσίας. Η Μάρλι, που είναι φοιτήτρια Ψυχολογίας, αρχίζει να εργάζεται για τα προς το ζην στην «Teledutch», μια νέα εταιρεία με «ροζ γραμμές», των αδελφών Φρανκ και Ραμόν Στίχτερ. Οι Στίχτερ πλουτίζουν μέσα σε μια νύχτα, και καθώς η σειρά προχωρά, η εταιρεία αναπτύσσεται και η Μάρλι ξεκινά ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

Μπορεί οι «Ροζ Γραμμές» να φαίνονται σήμερα απίστευτα γραφικές, με δεδομένο το εύρος του σεξουαλικού περιεχομένου που διατίθεται στο διαδίκτυο απλώς με ένα κλικ. Ωστόσο για τους ανθρώπους που εμπλέκονται, την εποχή που έγιναν, ήταν πραγματικά κάτι σαν επανάσταση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News