Πορτρέτα σε άσπρο μαύρο, πρόσωπα και εκφράσεις που μαρτυρούν πολλές δεκαετίες ζωής: είναι μερικοί από τους υπεραιωνόβιους έτσι όπως τους αποτύπωσε στον φωτογραφικό του φακό ο φωτογράφος Πολ Μόμπλεϊ για λογαριασμό της Washington Post. Το αποτέλεσμα είναι ένα διαδικτυακό φωτορεπορτάζ που απολαμβάνει κανείς από την αρχή ως το τέλος (αλλά και ένα λεύκωμα που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από τις εκδόσεις Welcome Books).

Κάθε ένα από αυτά τα υπεραιωνόβια μοντέλα, κλήθηκε να αποκαλύψει (τι άλλο;) ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας. Οι απαντήσεις δεν είναι οι ίδιες – και καμιά φορά αιφνιδιάζουν. Η Ινές Χάτρις και η Βενίς Σόου, που γεννήθηκαν το 1911, λένε ότι το μυστικό είναι να είσαι έντιμος, να προσφέρεις αγάπη και να έχεις μια ενωμένη οικογένεια. Η Φρέντι Γκρίφιν, γεννημένη το 1914, και ο αδελφός της Πρέντις Χάρινγκτον, απαντούν ότι είναι η θετική προσέγγιση στη ζωή. Και η Θέλμα Αρνολντ του 1915; «Τρία ποτηράκια την ημέρα. Το πολύ. Εάν έπινα περισσότερο θα μου χάλαγε το κραγιόν ή θα κινδύνευα να σκοντάψω και να πέσω».

Ασφαλώς κι αυτό θα ναι ανάμεσα στα μυστικά: να μην χάνεις το χιούμορ σου.

Φωτό: H Φρέντι Γκρίφιν (1914) και ο αδελφός της Πρέντις Χάριγκτον (1912). Πηγή: WP/ Paul Mobley

«Δεν υπάρχει αμφιβολία. Νίκησε η Γαλλία που θέλει τη ρεβάνς για το ’68. Είναι μια Γαλλία που υπήρχε πάντα και που τώρα, με δεδομένο το Βατερλό της Αριστεράς στην εξουσία, αισθάνεται ότι ξαναγεννήθηκε. Ο Φιγιόν και οι υποστηρικτές του θέλουν να τελειώσουν μια για πάντα με τις αξίες του ’68. Και η σκέψη ότι μπορεί να είναι στο Ελιζέ το 2018, οπότε συμπληρώνεται η επέτειος των 50 χρόνων, τους κάνει να τρελαίνονται από τη χαρά τους».

Πάντα χειμαρρώδης, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ καταθέτει τη δική του ματιά για τη νίκη του Φρανσουά Φιγιόν στις προκριματικές εκλογές της γαλλικής Δεξιάς. «Τις τελευταίες δεκαετίες – λέει μιλώντας στην Corriere della Sera – υπήρξε μια ηθική πρόοδος που εκφράστηκε μεταξύ άλλων με την αναγνώριση του γάμου μεταξύ ομοφύλων. Αυτοί θέλουν να γυρίσουμε πίσω» εξηγεί ο «κόκκινος Ντάνι» του Μάη του ’68, ενώ δεν αφήνει ασχολίαστο το γεγονός ότι η εκπρόσωπος Τύπου του Φρανσουά Φιγιόν εμφανίστηκε φορώντας έναν σταυρό στον λαιμό: «Οι παραδοσιακοί καθολικοί στην πολιτική είναι μια πραγματικότητα. Είναι μια Γαλλία που σέβομαι. Αλλά δεν είναι η δική μου Γαλλία».

Αν και πιστεύει ότι στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Φιγιόν θα μετακινηθεί προς το κέντρο, ο Κον Μπεντίτ λέει ότι δεν αποκλείεται οι Γάλλοι να ζήσουν την εξής σουρεαλιστική σκηνή: στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών να αναμετρώνται ο Φρανσουά Φιγιόν με την Μαρίν Λεπέν και η υποψήφια της Ακρας Δεξιάς να υπερασπίζεται τις μεταρρυθμίσεις του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης και τις κοινωνικές κατακτήσεις.  Από την άλλη πλευρά τον ανησυχεί ο φιλοπουτινισμός και των δυο υποψήφιων, αλλά και το γεγονός ότι ο Φιγιόν δεν μιλάει ποτέ για το περιβάλλον και την Ευρώπη – «σαν να ντρέπεται να πει τις λέξεις».

Μα ο ίδιος τι θα ψηφίσει; «Η καρδιά μου αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε δυο πολιτικές πραγματικότητες: τον κοινωνικά φιλελεύθερο Μακρόν από τη μία πλευρά και τον ριζοσπάστη οικολόγο Γιανίκ Ζαντό από την άλλη». Και ο Φρανσουά Ολάντ; «Εάν δεν κατεβεί καθόλου υποψήφιος θα ταπεινωθεί, εάν κατεβεί στις προκριματικές και χάσει θα ταπεινωθεί στο τετράγωνο, εάν κατεβεί απευθείας στις προεδρικές και έρθει τέταρτος θα ταπεινωθεί στον κύβο. Δεν του μένει παρά να επιλέξει τον βαθμό ταπείνωσης».

Φωτό: Ο Κον Μπεντίτ σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι στις 30 Μαΐου 1968 (Photo by Reg Lancaster/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images)

Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει υπουργούς όλα αυτά τα ονόματα που ακούγονται, τότε η συνολική περιουσία της κυβέρνησής του θα είναι υψηλότερη από το ΑΕΠ εκατό χωρών. «Αν θεωρήσουμε ότι μιλάμε για ένα σύνολο ύψους 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τα 23 άτομα που θα συνεργαστούν με τον άνθρωπο που υπόσχεται να υπερασπιστεί την εργατική τάξη θα έχουν μια περιουσία όση είναι και αυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό των 77,2 εκατομμυρίων κατοίκων» γράφει το Quartz με μια δόση σαρκασμού.

Τους υπολογισμούς έκανε η επιθεώρηση Politico. Και είναι μόνο εκτιμήσεις. Αν πάντως υπολογίσουμε ότι η περιουσία του Τραμπ είναι δέκα δισ. δολάρια (τόσα λέει ο ίδιος αφού έχει αρνηθεί να δώσει στη δημοσιότητα τις φορολογικές του δηλώσεις) κι η περιουσία της νέας υπουργού Παιδείας Μπέτσι ΝτεΒός είναι άλλα 5, φτάνουμε το ΑΕΠ της Μοζαμβίκης. Κι αν σε αυτά προστεθούν τα 15 δισεκατομμύρια του πετρελαιά Χάρολντ Χαμ, πιθανού υπουργού Ενέργειας, και τα 3 δισ.του Ουίλμπουρ Ρος, υποψήφιου για το υπουργείο Εμπορίου, τότε πιάνουμε το ΑΕΠ του Μπαχρέιν. Που φτωχή χώρα δεν το λες.

Φωτό: Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και η μέλλουσα υπουργός Παιδείας Μπέτσι ΝτεΒός. Και οι δυο μαζί αξίζουν 15 δισ. Πηγή: Politico / Getty

Είναι από τις ιστορίες που μπορεί να διαβάσει κανείς μόνο στο New Yorker. Κι αυτή ειδικά είναι μια υπέροχη χριστουγεννιάτικη ιστορία. Γιατί ήταν σε ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι πριν από έξι χρόνια όταν ο Χάουαρντ Φίσμαν μαγεύτηκε από τη φωνή μιας τραγουδίστριας που του ήταν όμως αδύνατον να καταλάβει ποια είναι. Ρωτώντας τον οικοδεσπότη, ανακάλυψε ότι επρόκειτο για την Κόνι Κόνβερς, μια γυναίκα που είχε ηχογραφήσει εκείνα τα τραγούδια στο διαμέρισμά της στο Χάρλεμ τη δεκαετία του 1950 χωρίς να τα προσέξει κανείς για να εξαφανιστεί στο πουθενά με το αυτοκίνητό της, μια εβδομάδα αφότου συμπλήρωσε τα 50 της χρόνια.

Η ιστορία της Κόνι Κόνβερς συγκλόνισε τον Χάουαρντ Φίσμαν όσο και η φωνή της. Σύντομα ήρθε σε επαφή με την οικογένειά της, μίλησε με ανθρώπους που την γνώριζαν, έγραψε μια κωμωδία βασισμένη στη ζωή της και χρηματοδότησε την παραγωγή ενός άλμπουμ με ανέκδοτα τραγούδια που η Κόνβερς είχε αφήσει σε ένα χειρόγραφο πριν εξαφανιστεί. «Όπως συνέβη με την φωτογράφο Βίβιαν Μάγιερ, πρόκειται για άλλο ένα πρόσωπο στα όρια, του οποίου η δουλειά ήταν αόρατη όσο ζούσε για να ανακαλυφθεί η αξία της μετά θάνατον» γράφει ο Χάουαρντ Φίσμαν, ο οποίος ετοιμάζει και μια βιογραφία του μουσικού του ειδώλου.

«Ισως δεν ήταν κατάλληλα για την εποχή τους» μας πληροφορεί. «Αλλά τα τραγούδια της  Κόνι Κόνβερς είναι μυστηριωδώς επίκαιρα σήμερα» (εδώ το υπέροχο How Sad, How Lovely).

Φωτό: Η Κόνι Κόνβερς την ώρα της δημιουργίας. Πηγή: New Yorker/The estate of Elizabeth Converse/Squirrel Thing Recordings