Ενα σύννεφο σκόνης διακρίνεται να πλησιάζει από μακριά σα να καταφθάνουν αιφνιδιαστικά οι εισβολείς… Οι κάτοικοι του μικρού πλην όμως διάσημου χωριού, ανήσυχοι αλλά αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη τοποθετούν στο δρόμο ένα «γκρέιντερ» ώστε να φράξουν το δρόμο στον κατακτητή…
Η σκηνή έχει κάτι από γουέστερν, κάτι από ταινία με τον Κώστα Πρέκα και κάτι (σ.σ.: προφανώς…) από φαρσοκωμωδία, ειδικά αν λάβει υπόψιν κανείς ότι όλα αυτά διαδραματίστηκαν στον δρόμο που οδηγεί στον λόφο Καστά (σ.σ.: γνωστό και ως Αμφίπολη).
Ιδού τι είχε συμβεί: Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα συνοδευόμενος από τον περιφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφτεί την περίφημη Αμφίπολη. Το λάθος όμως ήταν ότι ξεκίνησαν για τον προορισμό τους χωρίς να πάρουν την άδεια του Δημάρχου Αμφίπολης… Ε, δεν ήθελε πολύ να γίνει το «κακό».
Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι δήμαρχοι πολλές φορές είναι σαν τα μικρά παιδιά. Οταν νιώσουν παραμελημένα (σ.σ.: ας πούμε όταν δεν τα έχεις ειδοποιήσει ότι καταφθάνεις στην περιοχή τους συνοδεύοντας υψηλό καλεσμένο ώστε να έχουν προετοιμαστεί) πεισμώνουν και αντιδρούν με διάφορους τρόπους προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Ε, ο δήμαρχος Αμφίπολης (σ.σ.: στον οποίο μάλλον δεν αρέσουν οι εκπλήξεις…) αποφάσισε, όπως γράφει το βορειοελλαδίτικο site seleo.gr, να τοποθετήσει κάθετα στον αγροτικό δρόμο ένα «γκρέιντερ» που εκείνη την ώρα έκανε εργασίες στο δρόμο προς το μνημείο (σ.σ.: ή μήπως θα έπρεπε να πούμε «προς το μνημείο ΤΟΥ»;).
Το τι επικράτησε μέχρι να υποχωρήσει τελικά ο δήμαρχος και να ανοίξει ο δρόμος προς την Αμφίπολη, μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Πάντως όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις έμειναν όλοι ικανοποιημένοι.
Ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Μελίτας έκανε σαφές ότι στο εξής πρέπει να ειδοποιείται από πριν (σ.σ.: ώστε να οργανώνει κάποια τελετή ή να βάζει κάτι πιο επίσημο τέλος πάντων για να μην τον πετυχαίνουν ξένοι άνθρωποι με τα ρούχα της δουλειάς). Ο Απόστολος Τζιτζικώστας έδειξε υπερήφανος το μνημείο (σ.σ.: χωρίς όμως ένα από τα βασικά του αξεσουάρ. Την Αννα Παναγιωταρέα που παλιότερα πήγαινε σετάκι με αυτό…) στον υψηλό καλεσμένο του.
Και ο αμερικανός πρεσβευτής ανέβασε στο twitter το μεταφορικό (σ.σ.: και ελαφρώς ειρωνικό) σχόλιο «Καληνύχτα από την Ελλάδα, συνοδευόμενο μια πινακίδα που γράφει «Δράμα».

Μια σκηνή βγαλμένη από τα πιο «υγρά» όνειρα ενός στρατηγού της δεκαετίας του ’50 πρόκειται να εξελιχθεί σε λίγες ώρες στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας: η μπάντα θα παιανίζει εμβατήρια, ο υπουργός θα στηθεί στο προαύλιο στη γνωστή του στάση (σ.σ.: αυτήν που είναι σα να έχει πάθει ελαφριά λόρδωση και νομίζεις ότι κάποιος αόρατος τον παρασημοφορεί – πράγμα που μπορεί και να συμβαίνει μέσα στο μυαλό του…) και θα υποδεχθεί με τιμές αρχηγού κράτους (σ.σ.: όπως το Αγιο Φως…) την εικόνα της Παναγίας Σουμελά.

Μάλιστα η εικόνα (σ.σ.: ή όπως την αποκάλεσε ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου όπου ανακοίνωσε το γεγονός) «αυτό το υπέρτατο σύμβολο της Ορθοδοξίας, ένα θρησκευτικό κειμήλιο ανεκτίμητης αξίας», θα είναι στη διάθεση του κοινού αφού για πρώτη φορά στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας θα είναι ανοικτές οι πόρτες για τους πολίτες που επιθυμούν να προσκυνήσουν.

Με άλλα λόγια ο Πάνος Καμμένος (σ.σ.: επανορθώνοντας ίσως και για το γεγονός ότι φέτος δεν οργάνωσε φιέστα με αρνιά το Πάσχα;) προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία σε όποιον θέλει να ζήσει λίγες στιγμές σα να βρίσκεται στο βαθύ ελληνοχριστιανικό παρελθόν. Και συνδυάζει και ο ίδιος τις δύο μεγαλύτερες του αγάπες: τον Στρατό και τη Θρησκεία.

Εξάλλου, την ίδια ώρα στη Βουλή θα συζητιέται το νέο φορολογικό νομοσχέδιο οπότε το «βόηθα Παναγιά» που θα ακουστεί από το προαύλιο του ΥΠΕΘΑ ταιριάζει απόλυτα. Στο κάτω-κάτω το προσκύνημα της εικόνας (σ.σ.: και η συνεπακόλουθη απουσία του ίδιου) είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει ο Πάνος Καμμένος στους κυβερνητικούς του εταίρους. Και στον εαυτό του εδώ που τα λέμε, αφού είναι πολύ καλύτερο να σε θυμούνται να προσκυνάς την εικόνα με μάτι που γυαλίζει από πατριωτικο-θρησκευτικό οίστρο, παρά να σε θυμούνται να ψηφίζεις μέτρα «στα τέσσερα».

ΥΓ.: Με δεδομένη πάντως την τάση του υπουργού Εθνικής Αμυνας στις μεταμφιέσεις, ας ελπίσουμε ότι δεν θα ντυθεί με παραδοσιακή ποντιακή στολή για την τελετή υποδοχής.

Με πολύ καλές επιδόσεις από πλευράς της κυβέρνησης συνεχίζεται η προσπάθεια να καλυφθεί η διαφορά με τον αριθμό των μετακλητών υπαλλήλων επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Δεν έχουν περάσει παρά τέσσερις μήνες από την απάντηση της κυβέρνησης στη «διαπλοκή» που μιλούσε για όργια προσλήψεων μετακλητών. Τότε, στις 19 Ιανουαρίου 2016 η κυβέρνηση είχε δώσει στη δημοσιότητα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών που αποδείκνυαν ότι οι μετακλητοί επί ΣΥΡΙΖΑ είναι μόλις 618 έναντι 1173 των προηγούμενων.

Ομως στους μήνες που μεσολάβησαν κύλησε πολύ ΦΕΚ στο αυλάκι. Και με φιλότιμες προσπάθειες και οργάνωση η κυβέρνηση κατόρθωσε να ισοφαρίσει και να περάσει μπροστά, ανατρέποντας το σκορ.

Ετσι πλέον η κυβέρνηση όχι μόνο κατάφερε να περάσει μπροστά αλλά και να σπάσει το ψυχολογικό φράγμα των 2000, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία του Μητρώου Ανθρώπινου Δυναμικού Ελληνικού Δημοσίου, για τον Μάρτιο οι μετακλητοί έφθασαν (σ.σ.: ζωή να ‘χουν…) τους 2006.

Πράγμα που δείχνει ότι με σκληρή δουλειά και προσήλωση ο καθένας μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και να ανατρέψει το εις βάρος του σκορ. Εντάξει, μπορεί βέβαια να χάσει το επιχείρημα για «ηθικό πλεονέκτημα» αλλά μπροστά στους ψήφους που φέρνουν οι Καρανίκες, αυτό είναι μάλλον δευτερεύον.

Η άρση του εμπάργκο των κινητών στην αίθουσα της ολομέλειας από τον πρόεδρο της Βουλής (σ.σ.: τον «κλωβό που έκοβε το σήμα τον είχε τοποθετήσει με απόφασή του ο τότε πρόεδρος Απόστολος Κακλαμάνης που τα είχε «πάρει» με τα συνεχή «ντριν-ντριν»), θα μπορούσε να συνοδεύεται από συνθήματα που θυμίζουν διαφήμιση εταιρίας κινητής τηλεφωνίας (σ.σ.: τύπου «επιτέλους μιλήστε ελεύθερα» ή «επικοινωνία χωρίς φραγμούς»). Και βέβαια έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους Βουλευτές που πλέον εκτός από αδιάκοπο σερφάρισμα και ανταλλαγή μηνυμάτων (σ.σ.: προφανώς αυτά δεν τα έκοβε ο «κλωβός») θα μπορούν να διεκπεραιώνουν και τις δουλειές τους τηλεφωνικά.

Μαζί με την άρση του «παλαιοαστικού savoir vivre» περί κινητών σε δημόσιους χώρους (σ.σ.: με τη δικαιολογία ότι οι βουλευτές κατά τη διάρκεια των ατέλειωτων ωρών στην Ολομέλεια για τις συζητήσεις των νομοσχεδίων δεν είναι δυνατόν να είναι αποκομμένοι από τους συνεργάτες τους…) τελειώνει και μια μακρά περίοδος ευκαιριών για τους φωτογράφους.

Διότι όσο ήταν αδύνατη η συνομιλία μέσω κινητών, οι βουλευτές, προκειμένου να περάσουν τις ατέλειωτες ώρες πλήξης, κατέφευγαν σε ανταλλαγές μηνυμάτων και αδιάκοπο σερφάρισμα στο διαδίκτυο. Με αποτέλεσμα να προδίδουν τα ενδιαφέροντά τους σε όσους μπορούσαν να κοιτάξουν από ψηλά. Λέγεται μάλιστα ότι αγαπημένο site υψηλότατου αξιωματούχου της κυβέρνησης είναι ένα με κουτσομπολιά διάσημων του λεγόμενου lifestyle.

Ομως τώρα τελείωσαν όλα αυτά. Οι μόνες φωτογραφίες που θα βλέπουμε με μεγάλη συχνότητα θα είναι αυτές όπου κάποιος φέρνει την παλάμη του μπροστά στο στόμα για να τον ακούει καλύτερα ο συνομιλητής του και για να μην ακούν όλοι οι υπόλοιποι.

Είναι ένα έθιμο που παίζεται με σύστημα εναλλασσόμενων θέσεων (σ.σ.: γνωστό και ως «σύστημα «ρολόι»). Η κυβέρνηση υπογράφει συμφωνίες για αγωγούς με ανακοινώσεις για «έργο στρατηγικής και γεωπολιτικής σημασίας που θα φέρει θέσεις εργασίας και θα βάλει τη χώρα στον παγκόσμιο χάρτη της ενέργειας» και η αντιπολίτευση καταγγέλλει τη σύμβαση ως αποικιοκρατική κοκ.

Τον ρόλο του Αλέξη Τσίπρα είχε στην αρχή ο Αντώνης Σαμαράς, όταν  τον Ιούνιο του 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την επιλογή του TAP έναντι του ρωσικού Southstream αναλύοντας τα οφέλη του δεύτερου και τα σκοτεινά σημεία της σύμβασης.

Τώρα ο Southstream ματαιώθηκε αλλά οι ρόλοι εξελίχθηκαν με το σύστημα «ρολόι». Δηλαδή ήρθε η ώρα να παίξει ο Αλέξης Τσίπρας στη θέση του Αντώνη Σαμαρά. Και τη θέση του Αλέξη Τσίπρα να πάρει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ο οποίος (σ.σ.: με μια αδιόρατη νοσταλγία που διακρίνονταν στις λέξεις «όταν ήμουν υπουργός…) έκανε λόγο για «αποικιοκρατική σύμβαση», για πιέσεις Αμερικάνων και για τον αγωγό Ελλάδας-Ρωσίας που ήταν έτοιμος να υπογράψει τον Ιούνιο του 2015 (σ.σ.: αυτόν ντε, που θα έφερνε 5 δις προκαταβολή για τα οποία δεν είχαν ιδέα οι Ρώσοι…) όταν τον σταμάτησε το Μνημόνιο (σ.σ.: και η υπαναχώρηση της Σερβίας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Το έθιμο έχει τηρηθεί. Και αυτό είναι το σημαντικό. Γιατί μια χώρα που δεν σέβεται την παράδοσή της, αργά ή γρήγορα πεθαίνει…

Κατά μία εκδοχή οι τέσσερις φωτογραφίες του Αντώνη Σαμαρά που ως πρωθυπουργός υπέγραφε πάνω στη σωλήνα του αγωγού TAP και που τις ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας εγκαινίαζε τον αγωγό TAP ήταν «βουβός πόνος του πρώην Πρωθυπουργού». Κατά μια άλλη εκδοχή πάλι, ήταν «TAP-ωμα» του Αντώνη Σαμαρά στον Αλέξη Τσίπρα (σ.σ.: πάντα είναι μεγάλος ο πειρασμός για ένα λογοπαίγνιο…).

Το θέμα είναι ότι αν και οι φωτογραφίες κυκλοφόρησαν ευρέως ο λογαριασμός του Αντώνη Σαμαρά στο Facebook, ο επίσημος, αυτός με το σηματάκι, έχει να ενημερωθεί από τις 8 Απριλίου όταν ο πρώην Πρωθυπουργός ανέβασε το video από την ομιλία του στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Οπότε δύο τινά συμβαίνουν: είτε ο Αντώνης Σαμαράς διατηρεί και άλλον κρυφό λογαριασμό στο Facebook, είτε οι φωτογραφίες «ανέβηκαν» από κάποιο πλαστό λογαριασμό.

Ενας ακόμα πονοκέφαλος για τους γραφίστες που πρέπει τη βραδιά των επόμενων εκλογών να χωρέσουν άλλο ένα κόμμα στις καρτέλες των αποτελεσμάτων έκανε την εμφάνισή του. Υπεύθυνος για την ίδρυσή του (σ.σ.: ενός ακόμα…) νέου κόμματος ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ο άνθρωπος που έγινε γνωστός με την ιδιότητά του «φίλου Σαμαρά» (σ.σ.: ο άλλος φίλος Σαμαρά, ο Τάκης Μπαλτάκος ίδρυσε άλλο κόμμα με τον Γιώργο Καρατζαφέρη πριν λίγες ημέρες) και διαγράφτηκε από τη Νέα Δημοκρατία όταν προσφέρθηκε να δέσει με σύρμα τα χέρια του Γιάννη Μουζάλα πριν την εκτέλεσή του στο Γουδή όταν ο τελευταίος ανέφερε την FYROM ως «Μακεδονία».

Το κόμμα του Φαήλου Κρανιδιώτη ονομάζεται «Νέα Δεξιά» (σ.σ.: το πιάσατε το υπονοούμενο ε; Οι άλλοι είναι η «παλιά Δεξιά») έχει προς το παρόν δική του διεύθυνση στο διαδίκτυο, ιδρυτική διακήρυξη, βιντεάκι-προσκλητήριο που εκφωνεί ο ίδιος ο Φαήλος Κρανιδιώτης και κυρίως σήμα. Οχι τυχαίο σήμα, αλλά τον «περήφανο Ελληνικό Αετό, τον χιλιοτραγουδισμένο από το Εθνος μας, από την Βόρειο Ηπειρο και τον Πόντο μέχρι την Κύπρο και την Κρήτη» όπως σπεύδει να ενημερώσει ο ίδιος από την αρχή της βιντεοσκοπημένης διακήρυξης (σ.σ.: προφανώς πρόκειται για τον ίδιο αετό που «πεθαίνει στον αέρα» κατά τον Νότη Σφακιανάκη και που «ένα χέρι λατρεμένο του κόβει τα φτερά του για να μην ψηλά πετά» κατά την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και τον Μάνο Χατζηδάκι).

Κατά τα άλλα, η διακήρυξη που υπογράφει ο Πρόεδρος Φαήλος Κρανιδιώτης, έχει τα αναμενόμενα: «Ανεξάρτητη Ελλάδα», «Νόμος, Τάξη και Ελευθερία» (σ.σ.: η ασφάλεια έρχεται σε τριπλή δόση στη συνέχεια), «ασφαλή σύνορα, ασφαλή σπίτια, ασφαλείς δημόσιους χώρους» (σ.σ.: σας το έλεγα…), «πατρίδα, αναφορά στον «ιδρυματισμό και την αλαζονεία των φοβικών «πορφυρογέννητων» της γερασμένης και μεσαιοχωρίτικης πολιτικής φεουδαρχίας» (σ.σ.: όλα αυτά για να μην πει «Κυριάκος»), αποστάσεις από την «πολιτική ορθότητα» (σ.σ.: αλίμονο…), «ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας», «Ορθοδοξία» και «Τείχος της Πόλης στην πολοιορκία» (σ.σ.: να «πιάσουμε» και αυτούς που ονειρεύονται την επανακατάληψη της Κωνστατινούπολης, γιατί όχι;), «γή ποτισμένη με αίμα και ιδρώτα», «ελληνίδα μάνα», «βαθιές ρίζες», κοκ… Το γνωστό ρεπερτόριο δηλαδή.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο αετός – σύμβολο του κόμματος (σ.σ.: με τον οποίο προφανώς ταυτίζεται ο άνθρωπος που έγινε γνωστός ως «φίλος Σαμαρά». Και γιατί όχι; Ελευθερία έχουμε…), είναι ήδη σύμβολο των ΗΠΑ. Και μάλιστα με τα ίδια χρώματα. Ασε που παραπέμπει και σε άλλου είδους πουλιά, αυτά που αναγεννώνται από τις στάχτες τους και επίσης συνοδεύονται από λέξεις όπως «Νόμος, τάξη και Ασφάλεια».

Τουλάχιστον όμως κοιτάζει αριστερά. Και για να μην έχουμε καμιά παρεξήγηση δεν το κάνει επειδή σκέφτεται να κινηθεί πολιτικά προς τα εκεί. Απλώς ψάχνει το επόμενο θήραμά του.

Ιδού και το προσκλητήριο:

Ισως δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της ψυχικής απόστασης που χωρίζει πλέον τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη και τον ΣΥΡΙΖΑ από την απόφασή του να φορέσει γραβάτα στον γάμο του με την Ράνια Τζίμα το Σάββατο.

Διότι σε ένα κόμμα όπου οι συμβολισμοί είναι πιο σημαντικοί από τα λόγια, ούτε η παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα για «λόγους συνείδησης», ούτε οι δηλώσεις του για την «αλλαγή γραμμής» του κόμματός του, ούτε ακόμα και η απουσία οποιουδήποτε Συριζαίου από τον γάμο δεν σημαίνουν οριστική ρήξη (σ.σ.: εδώ ακόμα και ο Φώτης Κουβέλης ξαναγύρισε).

Ομως η γραβάτα αποτελεί πραγματική προδοσία. Καταπατά τα ιερά και τα όσια της «στολής» ενός σωστού Συριζαίου. Ειδικά μάλιστα όταν ο ίδιος ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ήταν από τους φανατικούς «αντι-γραβατιστές» της κυβέρνησης. Που ούτε ακόμα και κατά την πρώτη ορκωμοσία του, τον Ιανουάριο του 2015 (σ.σ.: περίσταση που θεωρητικά είναι εξίσου σημαντική με τον γάμο) δεν θέλησε να την βάλει.

Το γεγονός όμως ότι και στο Δημαρχείο αλλά και αργότερα στο πάρτι την φορούσε συνέχεια δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε ότι η Ράνια Τζίμα (σ.σ.: και η συστημικότητα τύπου MEGA) τον άλλαξαν και τον έφεραν στο σύμπαν των «γραβατωμένων», είτε ότι κατά βάθος δεν είχε τίποτα προσωπικό με τις γραβάτες αλλά είχε αναγκαστεί να υποταχθεί τόσο καιρό στο εσωκομματικό ενδυματολογικό πρωτόκολλο.

Ας υποθέσουμε ότι δεν πρόκειται για δύο αρχηγούς κομμάτων αλλά για πρωταγωνιστές μιας παλιάς ελληνικής ταινίας. Εκείνη είναι απόγονος μιας παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας που έχει «ξεπέσει» τα τελευταία χρόνια και έχει χάσει την περιουσία της. Εκείνος πάλι είναι ένα «λαϊκό» παιδί που εμφανίστηκε στην κοινωνική ζωή πρόσφατα.

Ανάμεσα στους δύο, έχει αρχίσει τον τελευταίο καιρό να αναπτύσσεται ένα έντονο φλερτ. Ραντεβουδάκια, κουβέντες σε ρομαντικό περιβάλλον, κάποιες συζητήσεις για το μέλλον. Συγγενείς και φίλοι, αρχίζουν να βλέπουν με καλό μάτι τη σχέση αυτή. Και τους ενθαρρύνουν να προχωρήσουν πιο γρήγορα. Ομως οι δύο νέοι, ντρέπονται. Και προχωρούν σιγά-σιγά. Δεν αφήνουν τον ενθουσιασμό τους να τους παρασύρει καθώς σκέφτονται και τις τεράστιες κοινωνικές διαφορές που τους χωρίζουν.

Σύμφωνα πάντα με το σενάριο λοιπόν, η κυρία της αριστοκρατικής οικογένειας οργανώνει μια δεξίωση στην οποία θα παρευρεθεί όλη η καλή κοινωνία. Και μόλις τρεις μέρες πριν τη δεξίωση παίρνει τηλέφωνο τον νεαρό για να τον καλέσει. Χωρίς ούτε καν μια επίσημη πρόσκληση. «Κάνω μια γιορτή το Σάββατο, άμα θες πέρνα» του λέει…

Εκείνος γίνεται έξαλλος: «Μα καλά, με παίρνεις τηλέφωνο την Τετάρτη και μου πετάς ένα “άμα θες πέρνα”; Είναι τρόπος αυτός;» της απαντά. Αλλά εκείνη επιμένει: «Αμα θες να παίξεις και κάτι με το μπουζούκι σου, πες μου» συνεχίζει, κάνοντας ότι δεν άκουσε (σ.σ.: αριστοκρατική καταγωγή γαρ…).

Και τότε εκείνος ξεσπάει φέρνοντας στην επιφάνεια κάτι που μάλλον τον κατέτρωγε από καιρό: «Μας περνάς για βοηθητικό σου προσωπικό;» της πετάει κατάμουτρα. «Οχι, δεν έρχομαι» συμπληρώνει και κλείνει το τηλέφωνο (σ.σ.: ενώ από πίσω έχει αρχίσει να ακούγεται ήδη ένα θλιμμένο μπουζούκι…).

Με μια μικρή παραλλαγή (σ.σ.: στο σημείο με το μπουζούκι προφανώς), ο διάλογος αυτός συνέβη ανάμεσα στην Φώφη Γεννηματά και τον Σταύρο Θεοδωράκη, σύμφωνα με τον Βηματοδότη. Και αφορά την παρουσία του τελευταίου στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Το γεγονός ότι ταιριάζει τόσο πολύ και σε ελληνική ταινία δείχνει απλώς πόσο κοντά μπορεί να έρθουν μερικές φορές η πολιτική και το συναισθηματικό δράμα…

Το κακό όταν συνθηματολογείς για πολύ καιρό και παριστάνεις τον άτεγκτο τιμητή των πάντων είναι ότι κάποιοι μπορεί και να σε πιστέψουν στην πραγματικότητα. Οχι απλώς για τα ενδοκομματικά προσχήματα. Οπότε όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα (σ.σ.: ναι, ακόμα και ένας οπαδός του Πάνου Καμμένου μπορεί κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα…) αισθάνονται προδομένοι. Και τότε αντιδρούν όπως τους έχεις μάθει δια του παραδείγματός σου να κάνουν. Απασφαλίζουν.

Ετσι ακριβώς όπως απασφάλισε το μέλος των ΑΝΕΛ Χρήστος Χρηστάκης που χαρακτήρισε την συμπεριφορά του προέδρου Πάνου «ναπολεόντεια», το νέο ασφαλιστικό «ταφόπλακα» για τις επόμενες γενιές και το νέο φορολογικό «λαιμητόμο» (σ.σ.: sorry πρόεδρε Πάνο, ας μην τους μάθαινες τόσα χρόνια να μιλάνε σαν τον Κώστα Πρέκα σε επικολυρικό οίστρο…).

Μάλιστα ο Χρήστος Χρηστάκης συνέχισε υποστηρίζοντας ότι το κόμμα έχει μεταλλαχθεί πλήρως «σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που από ρυθμιστής και αναγκαίο καλό παίζει πλέον τον ρόλο του χρήσιμου ηλιθίου».

Μόνο που οι βαριές αυτές κουβέντες γίνονται ακόμα βαρύτερες αν σκεφτεί κανείς ότι ο Χρήστος Χρηστάκης είναι και γαμπρός της Μαρίνας Χρυσοβελώνη που πρόσφατα ορκίστηκε υφυπουργός Μεταφορών και Υποδομών. Η οποία στην κρίσιμο δίλημμα «οικογενειακή γαλήνη ή υπουργικός θώκος» επέλεξε το δεύτερο.

Ετσι, παίρνει τις αποστάσεις από τον σύζυγο της κόρης της με μια λιτή δήλωση: «Δεν θα σχολιάσω την πολιτική απόφαση που πήρε μέλος της οικογένειάς μου, για την οποία και λυπάμαι».

Και για να βεβαιωθεί ότι δεν κινδυνεύει η θέση της αλλά μόνο η γαλήνη στα οικογενειακά τραπέζια σπεύδει στη συνέχεια να υπερθεματίσει, αποθεώνοντας τον πρόεδρο Πάνο: «Σημασία έχει – κι αυτό υπερισχύει – ότι θα συνεχίσω να προσφέρω με προσήλωση τις υπηρεσίες μου στο Κίνημα των ΑΝΕΛ (σ.σ.: πόσο πιο καθαρά να το πει;) του οποίου ηγείται ο Πάνος Καμμένος στον οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, μπλα, μπλα μπλα…».

Μετάφραση: «Εγώ προεδρούλη μου δεν πιστεύω ότι είσαι «Ναπολέοντας». Και καταλαβαίνω τις κωλοτούμπες σου γιατί κι εγώ καρέκλα έχω και θέλω να την κρατήσω. Συνεννοηθήκαμε; Δεν θα την πληρώσω για τον προδότη τον γαμπρό μου, έτσι;»

Λίγο η στάση της Κύπρου στα Eurogroup όπου δεν έδειξε καμία ιδιαίτερη συμπάθεια αλλά το αντίθετο έκανε σαν ο «καλός μαθητής» που παίρνει το μέρος του δασκάλου, λίγο η συμπάθεια προς το «ξανθό γένος» και τον ομόδοξο πρόεδρο Πούτιν που σε λίγες μέρες θα μας επισκεφτεί, λίγο η «πρώτη φορά Αριστερά» που «δεν θα κάνει ό,τι οι προηγούμενοι» (σ.σ.: έστω, κάπου τουλάχιστον…), λίγο η συμμετοχή του Δημήτρη Κοντόπουλου και του Φωκά Ευαγγελινού στην συμμετοχή της Ρωσίας, ε, δεν ήθελε πολύ να γίνει το κακό.

Ετσι το ιστορικό «12άρι της καρδιάς μας» από την ελληνική επιτροπή της Eurovision» ούτε φέτος πήγε στην Κύπρο αλλά στη Ρωσία.

Βέβαια το γυαλί είχε ήδη ραγίσει από πέρσι όπου πάλι δεν δώσαμε το 12άρι στην Κύπρο, αλλά φέτος δεν δώσαμε ούτε καν το 10άρι αλλά μόλις 8 βαθμούς.

Είναι σαφές δηλαδή ότι οι σχέσεις μας μετά από πάρα πολλά χρόνια έχουν μπει πλέον σε μια νέα φάση. Οπού ο καθένας τραβάει το δρόμο του, τουλάχιστον «eurovisionικά». Εκείνοι με τους νέους τους φίλους έξω από το μνημόνιο και εμείς με τους δικούς μας νέους φίλους.

Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι και η Κύπρος το 12άρι της ούτε πέρσι το έδωσε στην Ελλάδα. Ενώ φέτος το έδωσε κι αυτή στη Ρωσία (σ.σ.: ε, κάπως πρέπει να εξιλεωθεί για το κούρεμα των καταθέσεων…).

Το σίγουρο είναι πάντως ότι μαζί με την «πρώτη φορά Αριστερά» έχει έρθει και μια νέα εποχή ψυχρότητας στις μουσικές μας σχέσεις με τη Μεγαλόνησο.

Ο «πρωτοκαπετάνιος» (σ.σ.: όπως γράφει η τούρτα των γενεθλίων του) που «πολεμά το άδικο» (σ.σ.: όπως επίσης γράφει η τούρτα των γενεθλίων του, φρόντισε να μας ενημερώσει μέσω του facebook ότι εκτός από την τούρτα και τα σαμπανιζέ κρασιά κάτω από τον Βελουχιώτη, την ίδια μέρα «εγκατάστησε» τον νέο πρόεδρο του ΚΕΛΠΝΟ (σ.σ.: Προσοχή στο ρήμα. Προφανώς στο «Πολάκειο» σύμπαν οι πρόεδροι εγκαθίστανται σαν κλιματισμός ή σαν κεραία).

Εκείνο που δεν φρόντισε να αναφέρει ο «πρωτοκαπετάνιος που πολεμά το άδικο» είναι ότι στις θετικές εξελίξεις συμπεριλαμβάνεται και η «απεγκατάσταση» (σ.σ.: για να χρησιμοποιήσουμε τον αγαπημένο του όρο) της κατηγορίας που βαραίνει την ξαδέρφη του Νεκταρία Πολάκη για κλοπή του οπιούχου σκευάσματος «πεθιδίνη» από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στο protothema.gr, η συγγενής και ειδικευμένη γιατρός αναισθησιολόγος Νεκταρία Πολάκη πέφτει στα μαλακά καθώς παρά την ομολογημένη κλοπή την οποία παραδέχθηκε μάλιστα και η ίδια ομολογώντας ότι είναι χρήστρια, παραπέμπεται απλώς για το πειθαρχικό παράπτωμα της «αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εντός κι εκτός υπηρεσίας». Απλώς. Οπως θα το ήθελε και ο ίδιος ο Αρης Βελουχιώτης άλλωστε.

Εξάλλου αυτό είναι το καλό με τους αυτόκλητους «εκδικητές» του δικαίου. Μπορούν αν το προσαρμόσουν όπως βολεύει.

Ο ένας είναι δημοσιογράφος και παρουσιαστής του Καλημέρα Ελλάδα στον Ant1. Ο άλλος πρώην πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής. Και οι δύο δηλαδή έχουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που για διάφορους λόγους θα τους «αποκάλυπταν» με ευχαρίστηση στη συγκεκριμένη λίστα. Οπότε όσοι διάβασαν τα ονόματά τους στις δημοσιεύσεις έσπευσαν να τους ταυτίσουν.

Μόνο που όπως έγινε και με την Αννα Διαμαντοπούλου όσοι πανηγύριζαν έμειναν με την χαιρεκακία στο χέρι. Ο μεν Γιώργος Παπαδάκης όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ δεν σταμάτησε να απαντάει στο τηλέφωνο και να διευκρινίζει ότι πρόκειται για καθαρή συνωνυμία. Ο δε Ιωάννης Μάνος ζητάει από φίλους δημοσιογράφους και όποιον άλλον μπορεί να βοηθήσει να μεταφέρουν ότι δεν είναι αυτός ο Ιωάννης Μάνος που εμφανίζεται στη λίστα. Αλλά πρόκειται και στην δική του περίπτωση για συνωνυμία. Και μάλιστα αντιδρά έντονα ακόμα και όταν διάφοροι γνωστοί του του λένε στα αστεία τι «δεν θα ήταν άσχημα να βρίσκεται στη λίστα»

Το πρόβλημα με τον νόμο του Χάους είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να τον προβλέψεις. Παράδειγμα: κάποια στιγμή στο παρελθόν μια κυρία ονόματι Αννα αποφασίζει να γίνει μέτοχος σε off shore εταιρία στον Παναμά. Και μετά από καιρό εξαιτίας της απόφασης αυτής μια πρώην Υπουργός ξυπνάει ένα πρωί και αγωνιά να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Τι συνέβη; Απλό. Η κυρία που θέλησε να ζήσει την συναρπαστική οικονομική περιπέτεια στην μακρινή κεντροαμερικανική χώρα δεν λέγεται μόνο Αννα. Λέγεται και Διαμαντοπούλου.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η πρώην υπουργός ανέλαβε παρά τη θέλησή της μια τιτάνια προσπάθεια: να αντιμετωπίσει το χάος της ιντερνετικής παραπληροφόρησης, αφού η ψευδής είδηση ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο και ότι είναι εκείνη με την off shore άρχισε να διαδίδεται όχι χωρίς κάποια χαιρεκακία. Και φυσικά με την ταχύτητα που κινείται η φωτιά σε πευκοδάσος μια μέρα του Αυγούστου με μελτέμια.

Βέβαια σε κανονικές συνθήκες θα αρκούσε το tweet της ίδιας (σ.σ.: «Φυσικά και δεν έχω καμία σχέση. Ελπίζω να μη χρειαστεί προσφυγή στη δικαιοσύνη για απόδειξη…αυτονόητων» γράφει στον προσωπικό της λογαριασμό) για να λυθεί η παρεξήγηση. Σε κανονικές συνθήκες όμως. Οχι σε συνθήκες σαν τις σημερινές όπου οι λέξεις «εκσυγχρονιστής» και «Ευρωπαϊστής» ταυτίζονται με μεγάλη προθυμία με το προδότης.

Ομως η Αννα Διαμαντοπούλου έχει τρόπο να καθαρίσει το όνομά της. Διότι οι ίδιοι άνθρωποι που με τόση απροθυμία και καχυποψία ακούν τη διάψευσή της (σ.σ.: γιατί προφανώς και θα ήθελαν να είναι αυτή) συνήθως είναι οι ίδιοι που πιστεύουν τα πάντα. Αρα πιστεύουν και τον Γιώργο Τράγκα. Που συμπτωματικά βρίσκεται κι αυτός στη λίστα των Panama Papers.

Οπότε ποια είναι η λύση; Απλό. Να πειστεί ο Γιώργος Τράγκας να διαψεύσει ότι η Αννα Διαμαντοπούλου των Panama Papers είναι η γνωστή Αννα Διαμαντοπούλου που τόσο εκνεύρισε τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών με την Μεταρρύθμιση που επιχείρησε. Και που πολύ θα ήθελαν να την χτίσουν μέσα σε τεράστια φορτία λάσπης. Και που προκειμένου να το κάνουν είναι πρόθυμοι να παραβλέψουν την ανεπιθύμητη σύμπτωση της συνωνυμίας.

Ο Γιώργος Τράγκας πρέπει λοιπόν να πειστεί ότι είναι ντροπή και όνειδος για τον ίδιο να βρίσκεται στην ίδια λίστα με μια εκσυγχρονίστρια. Με μια μεταρρυθμίστρια. Με μια ευρωπαΐστρια. Και να αρχίσει να διαδίδει την αλήθεια ο ίδιος. Ωστε το πιστό του κοινό να αναγκαστεί να το πιστέψει – αφού ως γνωστόν ο λόγος του Τράγκα είναι πάντα πιο πιστευτός…

Ηταν που ήταν ελάχιστος ο χρόνος που πέρασε στη Βουλή ο πρώην Πρωθυπουργός αφού πήγε μόνο για να ψηφίσει. Πέρασε και ένα μεγάλο διάστημα από τον χρόνο αυτόν στο καφενείο λόγω της ομιλίας του Νίκου Μιχαλολιάκου κατά την οποία αποχωρούν όλοι οι βουλευτές.

Η ανεπίσημη φωτογραφία δείχνει τον Κώστα Καραμανλή να κάθεται στην άκρη μιας παρέας βουλευτών που όπως συμβαίνει πάντα μαζεύτηκαν γύρω του σαν τα νεογέννητα πουλάκια που περιμένουν από τη μαμά να τα ταΐσει λίγη εύνοια. Κατά μια απίθανη εκδοχή (σ.σ.: τους έχει μείνει από τότε που υπήρχε λόγος να τον παρουσιάζουν ως «σοβαρό») «όλοι άκουγαν με προσοχή την ανάλυση του «άφωνου» πολιτικού ανδρός για το Ασφαλιστικό που επρόκειτο να ψηφιστεί σε λίγη ώρα. Κατά την πιο πιθανή εκδοχή (σ.σ.: γνωρίζοντας μάλιστα και το ποιόν του ανδρός) έλεγαν ανέκδοτα.

Οπως αναφέρει ο Βηματοδότης « ειπώθηκαν τρία ανέκδοτα από τους Κωνσταντίνο Κοντογεώργο και Γιώργο Βλάχο. Και τα τρία κρύα (κυρίως αυτό του Βλάχου) αλλά όλοι γέλασαν».

Και τότε, πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ πήρε τον λόγο ο «Μέσι» των ανεκδότων, ο Κώστας Καραμανλής. Το ανέκδοτό του αφορούσε μια καλλίγραμμη και δίμετρη γραμματέα που ήθελε να προσληφθεί σε μια επιχείρηση  αλλά δεν γνώριζε ούτε ξένη γλώσσα, ούτε αγγλικά, ούτε στενογραφία και ήθελε μισθό 5.000 ευρώ τον μήνα. Η κατάληξη του ανεκδότου προφανής.
Εκείνο όμως που κάνει εντύπωση είναι η απενοχοποίηση του πρώην Πρωθυπουργού. Διότι αν αντικαταστήσει κανείς το «καλλίγραμη» και το «δίμετρη» με το «γαλάζια», έχουμε απλώς την εικόνα των προσλήψεων επί ημερών της κυβέρνησής του και μια εικόνα του «τιτάνιου» έργου που προσέφερε ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως υπουργός Εσωτερικών.

Ο Νίκος Καρανίκας, ο διορισμένος ανορθόγραφος εκπαιδευτικός που συνοψίζει την κυβερνητική φιλοσοφία του «Η καριέρα είναι χολέρα» από τη μέρα που διορίστηκε επισήμως ως σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού στο Μέγαρο Μαξίμου έχει κάνει μόλις 40 tweets (σ.σ.: τα περισσότερα από τα οποία είναι απλώς ασχολίαστες παραπομπές σε «φιλικά» sites). Αλλά μάλλον αυτό να είναι κομμάτι της στρατηγικής του (σ.σ.: που είναι και ειδικότητά του άλλωστε) και όχι αποτέλεσμα της συνεχούς παρακολούθησης εκπομπών της αγαπημένης του Ελένης Μενεγάκη.

Γιατί αν δημοσίευε συνέχεια το tweet που έκανε χθες «Μεγάλη νίκη της κυβέρνησης Τσίπρα και της Ελλάδας η συζήτηση για το χρέος στο Eurogroup» (σ.σ.: δεν είναι δικό του, τίτλος άρθρου σε «φιλικό» site είναι. Εξάλλου είναι ορθογραφημένο!) δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «γεγονός» και να αναπαραχθεί σαν «παραπολιτική» είδηση, αλλά θα έμενε ανάμεσα στους 2.500 που τον ακολουθούν.

Πάντως αν σκεφτεί κανείς ότι ο μισθός του σύμφωνα με το ΦΕΚ υπολογίζεται γύρω στις 2.000 ευρώ τα 40 φιλοκυβερνητικά tweets μέσα σε πέντε μήνες κοστίζουν (σ.σ.: 5 Χ 2000 / 40…) 250 ευρώ το καθένα. Οπότε δικαίως πανηγυρίζει για την όποια συμφωνία.

Για παλιότερες «Βαβέλ» πατήστε εδώ