Μία δύσκολη αποστολή ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο Τζανλούκα Μερκούρι της Corriere della Sera: να παρουσιάσει (και να συνθέσει στο πλαίσιο του δικού του κειμένου) τις αντιδιαμετρικές απόψεις που τις τελευταίες ημέρες διατυπώθηκαν στον αμερικανικό και διεθνή Τύπο όσον αφορά την αληθινή ποιότητα του Τζο Μπάιντεν. Είναι πολύς ή μήπως λίγος ο πρόεδρος που η λαϊκή ψήφος όρισε υπεύθυνο να επαναφέρει τις ΗΠΑ σε ισορροπημένη πορεία μετά τη χαοτική προεδρία του Τραμπ;

Η αμφισβήτηση των πολιτικών ικανοτήτων αλλά και των γεωπολιτικών ρεφλέξ του αμερικανού προέδρου άρχισε, βέβαια, με την απόφασή του να αποχωρήσουν τα αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν. Φούντωσε όταν οι Ταλιμπάν εισήλθαν θριαμβευτές στην Καμπούλ. Και η κριτική παροξύνθηκε έπειτα από τις εκρήξεις στο αεροδρόμιο της αφγανικής πρωτεύουσας (που ήταν έργο των ακόμη πιο φανατικών τζιχαντιστών της περιοχής) και τους θανάτους των ανδρών της τελευταίας αμερικανικής φρουράς. Τα δηλητηριώδη κείμενα πύκνωσαν όταν τα φέρετρα προσγειώθηκαν στο αμερικανικό έδαφος.

Ο Μερκούρι διάλεξε δύο κείμενα με εντελώς διαφορετικές οπτικές γωνίες και με ανάλογα συμπεράσματα ώστε να αποδώσει την πόλωση που αναζωπυρώθηκε στις ΗΠΑ. Το αιφνίδιο της όλης κατάστασης o ίδιος το απέδωσε στα media και στα λάθη τους. Και η θέση που διατύπωσε είναι ότι ο Μπάιντεν δεν είναι βέβαια  Φράνκλιν Ρούζβελτ, ούτε όμως και loser. Η προεδρία του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχημένη.

Το συμπέρασμα του ιταλού συντάκτη συμπίπτει με την άποψη του πρώτου αρθρογράφου, του Εντουαρντ Λους των λονδρέζικων Financial Times, (ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗ) ο οποίος έγραψε ότι «είναι πολύ νωρίς για τους ανθρώπους να διαγράψουν τον Τζο Μπάιντεν», σημειώνοντας ότι ο πρόεδρος «μπορεί να μην είναι σωτήρας, ωστόσο όσοι διακηρύσσουν την αποτυχία της προεδρίας του έχουν περιορισμένη μνήμη» – κάποιοι, ασφαλώς και επιλεκτική.

Στον αντίποδα της γνώμης του Λους στάθηκε το άρθρο του Μπρετ Στίβενς στους κατά τα λοιπά υπεράνω υποψίας New York Times. Ο αρθρογράφος, λέει ο Μερκούρι, διατύπωσε την άποψη ότι οι τελευταίοι μήνες μάς αποκάλυψαν «κάτι ανησυχητικό», την πραγματική ταυτότητα του Μπάιντεν: ο τωρινός πρόεδρος των ΗΠΑ «είναι αλαζών, άκαμπτος και θεωρεί τον εαυτό του εξυπνότερο από όσο είναι στ’ αλήθεια». Βαριές κουβέντες, και σε προσωπικό επίπεδο μάλιστα – κάτι, όμως, συνηθισμένο στην αμερικανική πολιτική. Ο Στίβενς έγραψε ότι οι διαπιστώσεις του συνιστούν «άσχημα νέα για τη διοίκηση των ΗΠΑ». Για την ακρίβεια, «είναι τα χειρότερα νέα για μία χώρα που απεγνωσμένα έχει ανάγκη να αποφύγει ακόμη μία αποτυχημένη προεδρία».

Διθύραμβοι και κατάρες 

«Να ‘μαστε πάλι με την αποτυχημένη προεδρία» σάρκασε ο Μερκούρι, δίνοντας και το βιογραφικό του Στίβενς. Οτι, δηλαδή, είναι «από τους λίγους συντηρητικούς σχολιαστές» που διαθέτουν οι ΝΥΤ, ο οποίος τώρα ανέλαβε να γράψει «την πολιτική νεκρολογία του Τζο Μπάιντεν».

Ο Μερκούρι μάς πληροφόρησε ότι ο Στίβενς, αν και δεξιός, είχε ψηφίσει τον Μπάιντεν επειδή ο Τραμπ απείχε πολύ από τη δική του αντίληψη περί Δεξιάς. Πίστεψε κιόλας στις υποσχέσεις του Μπάιντεν, ότι θα είναι «μία καταπραϋντική των παθών παρουσία, ένας ευπρεπής πρόεδρος που θα αποπνέει αξιοπρέπεια, αυτοσυγκράτηση και εμπιστοσύνη, μία πατρική φιγούρα που θα έφερνε πάλι τη σύνεση στο Οβάλ Γραφείο». Ωστόσο τα γεγονότα στο Αφγανιστάν οδήγησαν τον Στίβενς στο άλλο άκρο, αποφάνθηκε ο Μερκούρι, αφού τώρα χαρακτηρίζει τον πρόεδρο «φιλόδοξο πλην ανίκανο» και τα ίδια τα συμβάντα «εθνική ταπείνωση για τις ΗΠΑ και ηθική προδοσία».

Ο Μερκούρι διαπίστωσε και πλεόνασμα «κακής διάθεσης» στον Στίβενς. Τη «θεραπεία αυτής της ζοφερής απαισιοδοξίας» ο αρθρογράφος της Corriere τη βρήκε στο προαναφερθέν άρθρο του Λους. Το χαρακτήρισε «χρήσιμο κείμενο», επειδή «αναδεικνύει την ασυνέπεια των μεγάλων εφημερίδων που ξεχνούν όσα έγραψαν λίγο νωρίτερα». Και στη συνέχεια παρέθεσε τις επισημάνσεις του Λους: «Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες η προεδρία του χαιρετίστηκε ευρέως ως θρίαμβος. Ο κορονοϊός υποχωρούσε, η αμερικανική οικονομία εβρυχάτο, τα φιλόδοξα πλάνα των Δημοκρατικών έδειχναν να πηγαίνουν καλά, υπήρξαν συγκρίσεις με τον 46ο πρόεδρο, τον Ρούζβελτ». Πώς γίνεται όλα αυτά να αλλάξουν μέσα σε λίγες εβδομάδες;

Η σπέκουλα των media

Τα media, κατά τον Λους, «βρήκαν την ανεκτίμητη ευκαιρία» και το παράκαναν με τη σπέκουλα στα ζητήματα της μετάλλαξης Δέλτα και του Αφγανιστάν. Το στόρι των Μέσων αναφέρθηκε έως και σε «ελεύθερη πτώση». Ο αρθρογράφος των FT είναι πεπεισμένος ότι δεν πρέπει να λαμβάνουμε στα σοβαρά τέτοιες αναλύσεις. Τα ίδια είχαν γράψει και στο παρελθόν και για τον Κλίντον και για τον Ομπάμα, αλλά οι εκλογές τα είχαν διαψεύσει. «Τα media δεν διδάσκονται από το παρελθόν. Μόνο μία φορά έπεσαν μέσα οι μαύρες προβλέψεις τους, όταν ο Τραμπ υποτίμησε έναν ιό που προκάλεσε όλεθρο στους Αμερικανούς».

Για τον Λους (αλλά και τον Μερκούρι) ο Μπάιντεν και παρά τα λάθη του θα δικαιωθεί στα μάτια των «αμερικανών εργαζομένων» τις επόμενες εβδομάδες, μόλις επικυρωθεί το νομοσχέδιό του για τις υποδομές, ένα πρότζεκτ 1,2 τρισ. δολαρίων. Τότε θα βελτιωθεί η ζωή εκατομμυρίων φτωχών βιοπαλαιστών στις ΗΠΑ και μαζί και τα ποσοστά δημοτικότητας του Μπάιντεν. Και τα media θα τον ξανασυνδέσουν με τον Ρούζβελτ. Ωστόσο, αυτό ακριβώς είναι το λάθος που πρέπει να αποφευχθεί. Ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι τιτάνιος ηγέτης, ούτε όμως και ο ολετήρας που παρουσιάζουν τα media αυτές τις ημέρες: «Οπως οι περισσότεροι πρόεδροι, είναι και αυτός κάπου στη μέση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News