Ο 73χρονος πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ – ο τελευταίος σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος- ήταν ο πρωταγωνιστής στο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο Ντόρτμουντ. Μπορεί το σκηνικό του Σαββατοκύριακου να είχε μία αίσθηση επιστροφής στο παρελθόν, αλλά ο γερόλυκος πολιτικός δεν ξέχασε την τέχνη του: «venceremos» φώναξε με τη γροθιά σφιγμένη και οι σύνεδροι τον αποθέωσαν. Ο πρώην καγκελάριος επιχείρησε να αναπτερώσει το πεσμένο ηθικό του κόμματος που οι τελευταίες δημοσκοπήσεις το δείχνουν να απέχει 14 με 16 μονάδες από το κόμμα της Ανγκελα Μέρκελ. Φαίνεται ότι η επιχείρηση ανάταξης ήταν επιτυχής στα μέλη αλλά σε ό,τι αφορά τους ψηφοφόρους το αποτέλεσμα θα φανεί τις επόμενες ημέρες.

Το πρόβλημα των Σοσιαλδημοκρατών είναι ότι υποψήφιος απέναντι στη Μέρκελ στις εκλογές δεν είναι ο Σρέντερ αλλά ο Σουλτς. Την Κυριακή από το βήμα του συνεδρίου ο επικεφαλής του κόμματος άλλαξε τόνο απέναντι στην καγκελάριο. Ηταν ιδιαίτερα οξύς και επιθετικός: η συμπεριφορά της Μέρκελ «που δεν ακούει ποτέ τον λαό αλλά μόνο τους ισχυρούς» συνιστά «επίθεση κατά της Δημοκρατίας» ανέφερε σε κάποια αποστροφή του λόγου του, με μεγάλη δόση υπερβολής.

Ο υποψήφιος του SPD επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας, που δεν πάει πολύ καλά για αυτόν, σηκώνοντας τους τόνους της αντιπαράθεσης με την καγκελάριο, η οποία από την πλευρά της έχει περάσει στο αντίθετο άκρο: χαμηλοί τόνοι και καμία προσπάθεια σύγκρουσης.

Ο Σουλτς επιδιώκει τώρα να κάνει κάτι αντίστοιχο με ό,τι είχε πετύχει ο Σρέντερ το 2005: ξεκίνησε με ένα χάντικαπ είκοσι μονάδων και τελικά έχασε τις εκλογές μόνο για μία μονάδα. «Μπορούμε να καλύψουμε τη διαφορά. Εχουμε 13 εβδομάδες» εξέφρασε τη βεβαιότητά του ο Σρέντερ. Το πρόβλημα με αυτές τις προσπάθειες ανάκαμψης ηθικού είναι ότι ακόμα και αν έχουν θετικό αντίκτυπο στα μέλη του κόμματος αφήνουν συχνά ασυγκίνητους τους ψηφοφόρους. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι Σρέντερ μπορεί να φέρει ψήφους στους Σοσιαλδημοκράτες. Βρίσκεται εκτός πολιτικής σκηνής εδώ και 12 περίπου χρόνια, ενώ λίγο μετά την αποχώρησή του από την καγκελαρία εργάστηκε για τη ρωσική Gazprom και τον φίλο του τον Πούτιν, κάτι που δεν έκανε καλό στο όνομά του.

Η επιλογή της επαναφοράς του Σρέντερ στο προσκήνιο μπορεί να έχει τελικά αντίθετα αποτελέσματα. Την υστεροφημία του στη γερμανική πολιτική την οφείλει εν πολλοίς στις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά, τις οποίες ο Σουλτς θέλει τώρα – τουλάχιστον εν μέρει – να καταργήσει. Το να κατεβάζει κανείς στο γήπεδο μία παλιά δόξα – και μάλιστα αμφιλεγόμενη, μπορεί να εκληφθεί από το εκλογικό σώμα ως ένδειξη αδυναμίας. Το αποτέλεσμα θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες. Σε κάθε περίπτωση η αλλαγή στους τόνους και στην στρατηγική είναι δεδομένη για τον Σουλτς: μπορεί να μην είναι Σρέντερ αλλά για να καλύψει το χαμένο έδαφος θα πρέπει να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό.

Στο συνέδριο του Ντόρτμουντ το SPD παρουσίασε τα προεκλογικό του πρόγραμμα που περιστρέφεται κυρίως γύρω από την κοινωνική πολιτική: υπόσχεται μεγαλύτερη αναδιανομή μέσω επενδύσεων, δωρεάν υπηρεσίες για τους πολίτες, υψηλότερους φόρους για τους έχοντες. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνεται η νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων και η υπόσχεση για μία πολιτική με στόχο την «ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι για μία εκγερμανισμένη Ευρώπη», όπως και την πολιτική απομάκρυνση από τις ΗΠΑ του Τραμπ. Σε αυτό το επίπεδο οι Σοσιαλδημοκράτες άνοιξαν πόλεμο με τη Μέρκελ: η καγκελάριος, ανέφερε ο Σουλτς, αγαπά να φωτογραφίζεται με τον Ομπάμα, τον Πάπα και την Ιβάνκα Τραμπ, αλλά «συστηματικά αρνείται τον διάλογο για το μέλλον της χώρας» και ελπίζει στην περιορισμένη προσέλευση των πολιτών στις κάλπες για να κερδίσει τις εκλογές.

Ο Σουλτς κατηγόρησε την καγκελάριο για «αλαζονεία» και την επέκρινε πως δεν είναι αρκετά σκληρή με τον Τραμπ, ενώ εξέφρασε την διαφωνία του σε οποιαδήποτε αύξηση της χρηματοδότησης προς το ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με τις επιθυμίες της Ουάσινγκτον. Ο Σρέντερ επιμένει ότι ο Σουλτς μπορεί να τα καταφέρει. Μένει να δούμε αν υποψήφιος καγκελάριος θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News