«Πού διαφωνούν το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι; Ενας Θεός ξέρει!..» Ηταν το σχόλιο του αρθρογράφου Γιάννη Πρετεντέρη στα «ΝΕΑ» της Πέμπτης, μια ημέρα μετά το ναυάγιο της σύμπλευσης των δύο κομμάτων για τη δημιουργία ενός νέου κεντροαριστερού πόλου. «Η μια θεωρία» συνέχιζε στο άρθρο του με τίτλο «Πρόσχημα» ο κ. Πρετεντέρης, «λέει ότι διαφωνούν στο όνομα του αρχηγού. Η Φώφη ψηφίζει Φώφη. Ο Σταύρος θέλει Σταύρο. Και ο κάθε άλλος μπορεί να θέλει τον εαυτό του. Αλλά τι να κάνουμε; Εναν αρχηγό θα έχει η παράταξη και η μόνη συμφωνία μπορεί να αφορά τη διαδικασία εκλογής του. Δεν θέλουν άλλον αρχηγό από τον εαυτό τους; Ωραία, ας το πουν, να τελειώνουμε και να μην ξεφτιλίζουν το ζήτημα»…

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα ελληνικά ΜΜΕ είχαν σπεύσει να ενθαρρύνουν τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού σχήματος στον κεντρώο προοδευτικό χώρο – αρκεί να θυμηθούμε την κάλυψη που είχε εκείνη η περίφημη πρωτοβουλία των «58» το φθινόπωρο του 2013. Και όπως τότε η αποτυχία να δημιουργήσουν οι «58» κάτι νέο είχε συνοδευτεί από την απογοήτευση μερίδας του Τύπου και πολλών ψηφοφόρων που έμειναν – και εξακολουθούν να νοιώθουν – πολιτικά άστεγοι, έτσι και τώρα με το «ξεκατίνιασμα» των ανακοινώσεων και αντεγκλήσεων ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού γέννησε έως και πικρόχολα σχόλια. Χαρακτηριστικός ο Γιώργος Παπαχρήστος στα «ΝΕΑ»:

«Το άλλο που θέλω να καταγγείλω είναι το άθλιο πράγμα που συμβαίνει κατ’ αυτάς με την πολυδιαφημιζόμενη προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Είναι προφανές ότι αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να πάει πουθενά, πολύ απλά γιατί αυτοί που θα έπρεπε πρώτοι να επιδιώξουν την επιτυχία της, κάνουν ό,τι μπορούν για να την υπονομεύσουν. Σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι ο προοδευτικός κόσμος της χώρας είναι άστεγος και θέλει από κάπου να πιαστεί να νιώσει μια ελπίδα, έχουν μετεξελίξει την υπόθεση «ανασυγκρότηση» σε ένα ατέλειωτο κουτσομπολιό κορυφής όπου κυριαρχούν τα σου ‘πα – μου ‘πες, τα γιατί αυτό και όχι εκείνο και τα φταις, όχι εσύ φταις – τρελά πράγματα δηλαδή. Καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ, φεύγει ο κόσμος που τον εμπιστεύθηκε και δεν υπάρχει στέγη να τον στεγάσει. Μα δεν βλέπουν τις δημοσκοπήσεις; Το μεν Ποτάμι εξαερώνεται (θα το καταπιεί αμάσητο ο Κυριάκος), το δε ΠΑΣΟΚ “τσιμπάει” κατιτίς από τις διαρροές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ώς εκεί. Τι μυαλό κουβαλάνε, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω».

Επίσης χαρακτηριστικό – και μια εύστοχη εικονογράφηση των προσωπικών διαφωνιών της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη – είναι το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου στην «Καθημερινή» της Πέμπτης.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Ποταμιού Δημήτρης Τσιόδρας επέμεινε, βέβαια, πως υπάρχει ελπίδα για να μην ναυαγήσει οριστικά η ιστορία της Κεντροαριστεράς. Σε συνέντευξή του στο «Πρακτορείο 104,9 FM», τον ραδιοσταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ , το πρωί της Πέμπτης είπε: «Οι δικές μας προτάσεις παραμένουν στο τραπέζι. Οποιαδήποτε στιγμή επιθυμούν μπορούμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση και να καταλήξουμε σε αποτέλεσμα ώστε 19-24 Σεπτεμβρίου να δοθεί η κοινή συνέντευξη Τύπου του Σταύρου Θεοδωράκη με τη Φώφη Γεννηματά και να προχωρήσουμε στις διαδικασίες για τη δημιουργία του νέου φορέα».

Ο ίδιος όμως κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ: «Φάνηκε ότι δεν υπάρχει διάθεση να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση, προφανώς για τους δικούς τους λόγους. Εμείς επιμένουμε στις συγκεκριμένες προτάσεις και θεωρούμε ότι πρέπει να πάμε σε έναν νέο φορέα στον χώρο του Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής Αριστεράς προκειμένου να εκφράσει όλο αυτόν τον χώρο». Εξήγησε δε ότι στο Ποτάμι «δεν μιλάμε για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ αλλά για έναν νέο φορέα, ένα νέο κόμμα, στο οποίο θα συμμετάσχουν και δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ». Και πρόσθεσε: «Κάποιοι θα πρέπει να συνταξιοδοτηθούν, κάποιοι θα πρέπει να είναι παρόντες, κάποιοι θα πρέπει να βγουν μπροστά. Υπάρχουν στελέχη που δεν ευθύνονται για βάρη του παρελθόντος, που μπορούν να είναι σε αυτή τη μάχη. Αυτό το προσκλητήριο δεν αφορά μόνο τις οργανωμένες δυνάμεις των κομμάτων, αλλά και δυνάμεις της κοινωνίας που αυτή τη στιγμή έχουν αποστασιοποιηθεί από την πολιτική».

Οντως στο Ποτάμι το κλίμα είναι πολεμικό κατά του ΠΑΣΟΚ και της κυρίας Γεννηματά. Οπως γράφει ο Κωνσταντίνος Ζούλας στην «Καθημερινή» «οι κ. Γ. Αμυράς, Γ. Μαυρωτάς, Κ. Μπαργιώτας και Ιάσων Φωτήλας επέρριψαν προσωπικά την ευθύνη του ναυαγίου στη Φώφη Γεννηματά με κεντρικό επιχείρημα ότι “δεν επιθυμούσε τη δημιουργία ενός πραγματικά νέου σχήματος, αλλά να ενσωματώσει το Ποτάμι στο ΠΑΣΟΚ”. Ακόμη και οι κ.κ. Σπ. Δανέλλης και Γρ. Ψαριανός, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς ασκήσει κριτική στον κ. Θεοδωράκη, ήταν σαφέστατοι στις τοποθετήσεις τους. Ο μεν πρώτος καταλόγισε στην κ. Γεννηματά ότι “αποδείχθηκε ότι ήθελε να επιβάλει στο νέο σχήμα τους μηχανισμούς της”, ενώ ακόμη πιο επικριτικός ήταν ο κ. Ψαριανός. Πίστωσε στον κ. Θεοδωράκη ότι «έκανε μια τολμηρή κίνηση και απέδειξε ότι δεν θέλει να διατηρήσει το μαγαζάκι του” και αναρωτήθηκε “αν η κ. Γεννηματά έχει συνειδητοποιήσει ότι, στη συγκυρία που περνά η χώρα, κανείς δεν νοείται να κρατά ίσες αποστάσεις από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η πρώτη, με όλα τα στραβά της, θέλει να κρατήσει τη χώρα στην Ευρώπη, ενώ ο κ. Τσίπρας και η παρέα του προτιμούν να κυβερνούν α λα Τσάβες”». 

Στο ίδιο ρεπορτάζ πάντως, καταγράφεται και η «παραφωνία» του βουλευτή Α’ Αθήνας του Ποταμιού Σπύρου Λυκούδη: «ο οποίος έδειξε να ισοκατανέμει τις ευθύνες του ναυαγίου, υπονοώντας ότι ήταν λάθος όχι μόνον της κυρίας Γεννηματά αλλά και του κ. Θεοδωράκη να θέσουν “τεχνικούς όρους” για τον τρόπο εκλογής του νέου αρχηγού, “πριν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της αλληλεγγύης και ενός ενωτικού κλίματος” μεταξύ των δύο κομμάτων».

Τον ίδιο σκεπτικισμό απέναντι στην επαπειλούμενη ματαίωση του κοινού εγχειρήματος του ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι, εξέφρασε όπως αναφέρει ο Βασίλης Νέδος στο ρεπορτάζ του επίσης στην «Καθημερινή» και ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης: «…φαίνεται ότι η ματαίωση της προσπάθειας συμπόρευσης ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού δεν τους βρίσκει όλους σύμφωνους στη Χαρ. Τρικούπη. Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης εκτίμησε ότι η ματαίωση του εγχειρήματος θα είναι “δώρο σε Τσίπρα και Μητσοτάκη”. “Ενα μεγάλο κομμάτι των πολιτών που φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ‘πολιτικά άστεγοι’ και, ενώ έχουμε αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί να γίνει μια σοβαρή και ειλικρινής συνεννόηση για να προχωρήσουμε όλοι μαζί στη δημιουργία μιας νέας παράταξης”».

Στο ίδιο ρεπορτάζ σημειώνεται ωστόσο και ένα βαθύτερο αίτιο του ναυαγίου: ο φόβος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ότι μια συνεργασία με το Ποτάμι θα τους οδηγούσε εκτός Βουλής. Εγραψε ο Β. Νέδος: «Σε γενικές γραμμές, πάντως, οι βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης συμφωνούν με τη ματαίωση του εγχειρήματος. Χθες, μάλιστα, συναντήθηκαν με την κ. Γεννηματά και, σύμφωνα με τη Χαρ. Τρικούπη, περιέγραψαν “ομοφώνως” ως αιτιολογημένη τη διακοπή της συζήτησης σε επίπεδο ηγεσίας. Αυτή η “συνεκτική” εικόνα της ΚΟ εκφράζει εμμέσως και τον υπαρκτό φόβο αρκετών βουλευτών ότι συνεργασία με το Ποτάμι πιθανώς να στοίχιζε την έδρα σε αρκετούς».

Απογοητευτικό; Ασφαλώς. Η δικτατορία της μικροπολιτικής επιβίωσης επιβάλλεται εις βάρος του γενικότερου καλού, που όλοι συμφωνούν ότι θα ήταν μια σοβαρή κεντροαριστερή λύση απέναντι στο δίπολο «Τσίπρας ή Μητσοτάκης». Και χαρακτηριστικό αυτής της απογοήτευσης το άρθρο του Μιχάλη Μητσού στα «ΝΕΑ» με τίτλο «Πολιτική εναντίον αριθμητικής» το οποίο πιάνει το νήμα από τα δύο κείμενα που έστειλαν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι και προκάλεσαν την έκρηξη:

«Είναι αλήθεια ότι οι διαφωνίες που αναδεικνύονται από τα δύο κείμενα είναι σημαντικές για όσους συμμετέχουν ενεργά σε αυτές τις διεργασίες. Κρύβουν κινδύνους και παγίδες. Οποιος όμως είναι απ’ έξω, και παρά ταύτα κάνει τον κόπο να διαβάσει αυτές τις 2.000 λέξεις (με τις διευκρινίσεις και τα καρφώματα), δεν βρίσκει απάντηση σε δύο βασικές ερωτήσεις. Ποια θα είναι ακριβώς η πολιτικοϊδεολογική ταυτότητα του σχήματος για το οποίο χύνεται τόσο μελάνι; Υπάρχει πραγματικός λόγος να συγκροτηθεί; 

» Αν είχε αναδειχθεί μια προφανής “υπερκομματική” προσωπικότητα που θα μπορούσε να ηγηθεί ενός τέτοιου εγχειρήματος, έστω ένας έλληνας Πρόντι, τα πράγματα ίσως να ήταν ευκολότερα. Αλλά η πολιτική πραγματικότητα είναι σκληρή. Παρθενογενέσεις δεν υπάρχουν. Και οι προσωπικοί ανταγωνισμοί δεν βοηθούν. Πάνω απ’ όλα, όμως, λείπει η Μεγάλη Ιδέα που θα εμπνεύσει τα πλήθη – ή, τέλος πάντων, την κρίσιμη μάζα που θα καταστήσει ένα τέτοιο σχήμα ρυθμιστή των εξελίξεων. Οταν σε όλη την Ευρώπη η σοσιαλδημοκρατία δίνει μάχη επιβίωσης, όταν σε όλο τον πλανήτη ο ορθός λόγος δέχεται σφοδρή επίθεση από τον λαϊκισμό, πίσω από ποιες τρεις, πέντε αρχές θα συνταχθεί στην Ελλάδα η Κεντροαριστερά, το ριζοσπαστικό Κέντρο, ή όπως αλλιώς θέλουμε να το ονομάσουμε; Αν δεν ξέρουμε, ή δεν μπορούμε, δεν χρειάζεται να τσακωνόμαστε. Μπορεί να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, καθαρά και έντιμα. Και να προσπαθήσει να αποδείξει ότι ορισμένες φορές, και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η πολιτική μπορεί να νικήσει την αριθμητική».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News