Τα έντεκα χρόνια από τον Μάιο του 2012 ως τον Μάιο-Ιούνιο του 2023, στα οποία ζήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας -αλλά και ως εξουσία μαζί με τους ΑΝΕΛ- μας «πρόσφεραν» ένα εξαιρετικά επιτυχημένο εγχείρημα νεο-αυριανισμού, προσαρμοσμένου στην εποχή του διαδικτύου. 

Σαν να αποκολλήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, μετά το 2011, μόνο ο αυριανισμός και να κατατρόπωσε λόγω του κλίματος της οργής το κανονικό κόμμα. Περιέργως, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κατρακυλάει, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ ντρέπονται να θυμίσουν ότι ήταν κάποτε ένα σύγχρονο και κανονικό κόμμα εξουσίας.  

Στις 21 Μαΐου φάνηκε ότι το φαινόμενο του αρχηγικού και τοξικού λαϊκισμού που εκπροσώπησε με επιτυχία ο Τσίπρας έκλεισε έναν κύκλο. Είναι πλέον φανερό ότι οι αναφορές του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ο Μαρξ και ο Λένιν, αλλά πιο κοντινές και πιο δικές μας: ο Γιώργος Κουρής. 

Μιλώντας για τον αυριανισμό, ο Μάνος Χατζιδάκις περιέγραψε το 1987 το φαινόμενο «που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας». Αυτό ακριβώς ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 μέχρι σήμερα: αναίδεια, χυδαιότητα και στοχοποίηση όποιου διαφωνεί μαζί τους, ψέματα, κολακεία και υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών.  

Δεν είναι τυχαίο ότι τώρα, που ο βασιλιάς του ψέματος και της στοχοποίησης μοιάζει βαριά τραυματισμένος, άνθρωποι που δεν τολμούσαν να μιλήσουν ανοικτά για όσα υπέστησαν από τον μηχανισμό του, βγαίνουν σιγά-σιγά μπροστά. Αυτή είναι υπό μια έννοια και η απελευθερωτική δύναμη της δημοκρατίας. Η αλλιώς «η δύναμη των πολλών» που τόσο αυτάρεσκα μας έλεγε ότι εκφράζει ο Τσίπρας.  

Η τιμωρία για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και τον μηχανισμό του, από τους ίδιους τους πολίτες βεβαίως, μοιάζει και με μια παρηγοριά για όσους παραμένουν ανθρωπολογικώς αισιόδοξοι: όσους πιστεύουν ακόμη ότι «το τόξο του ηθικού σύμπαντος κλίνει (τελικά) προς τη δικαιοσύνη». 

Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα επιστροφής στην κανονικότητα που επέβαλε η κάλπη, στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν να συνοφρυώνονται. Και μιλούν με ξύλινα και καταγγελτικά τσιτάτα. Σαν να λησμόνησαν ότι το κόμμα τους υπήρξε ο κατεξοχήν φορέας της προοδευτικής και ευρωπαϊκής κανονικότητας τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. 

Για παράδειγμα:

-Στις 29/5 ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε: «Πραγματικός φόβος δεν είναι αυτός της ακυβερνησίας αλλά της παντοδυναμίας του συστήματος εξουσίας του κ. Μητσοτάκη»

-Την ίδια ημέρα ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε: «Να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο παντοδυναμίας μίας δεξιάς ανεξέλεγκτης που θα έρθει το επόμενο διάστημα να επιβάλει σαρωτικές αλλαγές»

Η ρητορική περί «παντοδυναμίας» μετά το 40,79% που έλαβε η ΝΔ στις 21 Μαΐου προσκρούει στην αντίφαση ότι το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε πολλές φορές αυτοδύναμο με ακόμη υψηλότερα ποσοστά.

Δεν είναι όμως μόνο οι λέξεις. Οι θεματικές που χρησιμοποιεί η Χαριλάου Τρικούπη στην κριτική προς την ΝΔ είναι οι ίδιες με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, με ελαφρώς παραλλαγμένη φρασεολογία. Για παράδειγμα, μιλάει για μια μεσαία τάξη που ζει με κουπόνια και για πολιτικές υπέρ των λίγων και όχι των πολλών —λίγες ημέρες αφότου οι πολίτες στις λεγόμενες «λαϊκές συνοικίες» στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία στην κάλπη. 

«Ο,τι άχρηστο είχαμε στο ΠΑΣΟΚ, ήρθε το βυτιοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και το μάζεψε» είπε το 2022 ο Απόστολος Κακλαμάνης στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η διατύπωση ήταν ασφαλώς ισοπεδωτική και άδικη για κάποιους ανθρώπους. Ομως έγραψε. Συζητήθηκε πολύ, γιατί πατούσε σε μια εμπεδωμένη εντύπωση. Μια εντύπωση που μεγαλώνει αυτές τις ημέρες και την εύλογη απορία: θαυμάζουν όντως κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ όσους μετακόμισαν στην Κουμουνδούρου; Αν όχι, γιατί χρησιμοποιούν τις ίδιες λέξεις;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News