Ποιος έχει δικαίωμα να αποφασίσει για τη ζωή (και τον θάνατο) ενός μωρού; Οι γονείς του ή οι γιατροί του; Είναι το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει το δικαστήριο του Λονδίνου ενώπιον του οποίου θα εμφανιστούν οι γονείς του Τσάρλι, ενός βρέφους μόλις επτά μηνών το οποίο υποφέρει από μια ανίατη ασθένεια. Οι γιατροί του υποστηρίζουν ότι δεν έχει νόημα να το κρατούν στη ζωή με μηχανική υποστήριξη. Αλλά οι γονείς του επιμένουν. «Είναι μια από τις θλιβερές υποθέσεις που έχω κληθεί να δικάσω» σχολίασε ο δικαστής.

Ο Τσάρλι γεννήθηκε στις αρχές του περασμένου Αυγούστου φαινομενικά υγιής. Αλλά έπειτα από οκτώ εβδομάδες άρχισε να χάνει δυνάμεις και βάρος. Οι γιατροί στο Great Ormond Street Hospital, το πιο φημισμένο παιδιατρικό νοσοκομείο του Λονδίνου, διέγνωσαν μια σπάνια γενετική ασθένεια, η οποία προκαλεί προοδευτική ατροφία στους μυς. Περιπτώσεις σαν του Τσάρλι έχουν εντοπιστεί μόλις 16 σε ολόκληρο τον κόσμο. Και θεραπεία, βεβαιώνουν οι γιατροί, δεν υπάρχει. Δεν θα ήταν καλύτερα λοιπόν να σταματήσει η μηχανική υποστήριξη για να μην υποφέρει έως το αναπόφευκτο τέλος;

«Σοκαριστήκαμε από την πρόταση» θα δήλωνε στη Daily Mail η μητέρα του Τσάρλι. Οι γονείς του παιδιού είναι πεπεισμένοι ότι η κατάσταση της υγείας του δεν είναι και τόσο δραματική μολονότι είχε αρνηθεί τον Τσάρλι και μια εξειδικευμένη κλινική στην Ισπανία. Και τώρα, ελπίζουν σε μια πειραματική θεραπεία στις ΗΠΑ. Χθες μάλιστα η Κόνι Γέιτς και ο Κρις Γκαρντ εμφανίστηκαν στην τηλεόραση του BBC: «Ο Τσάρλι μπορεί και κινεί τα χείλη του και τα χέρια του. Ανοίγει τα μάτια και μας κοιτάζει, αντιδρά. Δεν πιστεύουμε ότι υποφέρει».

Η ιστορία του Τσάρλι έχει συγκινήσει τους Βρετανούς, πολλοί από τους οποίους δηλώνουν την αλληλεγγύη τους στην οικογένεια. «Οι γιατροί δεν μπορούν να παριστάνουν τους θεούς» σχολίασε ένας τηλεθεατής. Κι εκείνοι τι απαντούν; «Ο Τσάρλι έχει μια σπάνια και σύνθετη ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει αναγνωρισμένη θεραπεία. Πιστεύουμε ότι έχουμε εξαντλήσει όλες τις διαθέσιμες επιλογές. Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τους γονείς με κάθε τρόπο, αλλά παράλληλα συστήνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι το καλύτερο για τον Τσάρλι». Δηλαδή τον θάνατο;

Φωτό: Ο Τσάρλι και οι γονείς του στο νοσοκομείο. Πηγή: Daily Mail/Featureworld

Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς το σημαντικό αλλά ογκώδες «Το κεφάλαιο τον 21^ο αιώνα» του Τομά Πικετί (εκδ. Πόλις) για να μάθει ότι οι ανισότητες αυξάνονται. Γνωστό είναι επίσης ότι αυτή η αύξηση των ανισοτήτων είναι ένας από τους λόγους της ενίσχυσης των λαϊκιστικών κομμάτων στην Ευρώπη. Αυτό που μαθαίνουμε τώρα, ή μάλλον μας διδάσκει ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ Βάλτερ Σάιντελ, είναι πώς υπάρχουν «τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης» που κατά το παρελθόν οδήγησαν σε μείωση των ανισοτήτων: είναι οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, η κατάρρευση του κράτους και οι θανατηφόρες επιδημίες.

Ο μάλλον όχι και τόσο αισιόδοξος καθηγητής μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Quartz. Εντάξει, η ανισότητα σήμερα είναι μικρότερη σε σχέση με αυτή που βίωσε πολλές φορές ο κόσμος στο παρελθόν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αυξηθεί με την εισαγωγή των ρομπότ και την αυτοματοποίηση της εργασίας, καθώς αυτή η εξέλιξη θα φέρει ακόμη μεγαλύτερο πλούτο στα χέρια των λίγων. Ακόμη χειρότερα: οι υπερ-πλούσιοι θα μπορούσαν να γίνουν και «υπεράνθρωποι» με τη βοήθεια γενετικών παρεμβάσεων που εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Και μπορεί η ανισότητα να μην αυξάνεται στο διηνεκές. Αλλά δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια ανισότητα που «δεν έχουμε δει ποτέ στο παρελθόν».

Τουλάχιστον να μην πλακώσουν και οι τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης.

Φωτό: Οι τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης από τον θεμελιωτή της ρωσικής λαογραφίας Βίκτορ Βασνετσόφ. Πηγή: Quartz

Τον περασμένο Ιανουάριο οι γυναίκες όλου του κόσμου διαδήλωσαν εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ. Για τη σημερινή ημέρα της γυναίκας, όμως, αποφάσισαν να κάνουν κάτι άλλο: να δείξουν (στους άνδρες) πώς θα  ήταν ο κόσμος χωρίς αυτές. Και πώς θα το κάνουν; Μα θα εξαφανιστούν από δρόμους, γραφεία, καταστήματα.

Η πρωτοβουλία γεννήθηκε στις ΗΠΑ, λέγεται «A Day Without A Woman» και ο στόχος είναι να καταδειχθούν οι συνέπειες για την κοινωνική αλλά και την οικονομική ζωή από την απουσία τους. Και φυσικά να καταγγελθούν οι χαμηλότερες αμοιβές, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις και επιθέσεις, οι διακρίσεις. Ασφαλώς είναι νωρίς για να μετρηθούν τα οικονομικά αποτελέσματα αυτής της απουσίας. Είναι βέβαιο, πάντως, ότι δεν θα είναι αμελητέα: στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, οι γυναίκες αποτελούν σχεδόν το μισό του εργατικού δυναμικού, ενώ «επηρεάζουν το 73% της κατανάλωσης ενός νοικοκυριού», όπως σημειώνει το Fortune.

«Θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση. Είμαστε έτοιμες να κάνουμε θυσίες για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία μας» λένε οι διοργανώτριες. Κι εμείς, μαζί τους.

Φωτό: Ε ναι, στον κόσμο τους δεν είναι όλα ροζ. Πηγή: Reuters/Lucy Nicholson

Οπως είναι γνωστό, η φύση απεχθάνεται το κενό. Κι όπως φαίνεται, το ίδιο ισχύει για την εξωτερική πολιτική: εάν αφήσεις τις συμφωνίες και τις σχέσεις σου να ατονήσουν, τότε κάποιος άλλος θα έρθει για να πάρει τη θέση σου.

Με βάση αυτήν την αρχή, το Foreign Policy περιγράφει πώς η Κίνα ετοιμάζεται να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ντόναλντ Τραμπ στη Λατινική Αμερική. Πολλές χώρες, σημειώνει η γνωστή επιθεώρηση, δεν μπορούν να περιμένουν τέσσερα χρόνια για να καταλάβουν εάν ο νέος αμερικανός πρόεδρος θα αλλάξει στρατηγική. Κι ο λόγος είναι απλός: οι οικονομίες της Λατινικής Αμερικής συρρικνώθηκαν για δεύτερη συνεχή χρονιά το 2016, ενώ η πρόβλεψη για το 2017 είναι πως δεν θα αναπτυχθούν πάνω από 1%. Ακόμη χειρότερα, οι ξένες επενδύσεις υποχωρούν για πρώτη φορά από το 1998.

Καθόλου τυχαία, λοιπόν, δυο εβδομάδες μετά τις αμερικανικές εκλογές, το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας χαρακτήριζε σε έκθεσή του τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική «γη της ζωντάνιας και της ελπίδας». Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι έλεγε την ίδια περίοδο ο Τραμπ για το Μεξικό και τα περίχωρα: περίπου την ίδια ώρα που εκείνος καλούσε τις αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες να επιστρέψουν στις ΗΠΑ, η κινεζική JAC Motors ανακοίνωνε την κατασκευή μιας μονάδας ύψους 212 εκατομμυρίων δολαρίων και 5.500 θέσεων εργασίας στο Χιλντάγκο.

Πόσο καλό θα αποδειχθεί για τη Λατινική Αμερική να χάσει τον αμερικάνικο αετό και να φορτωθεί τον κινέζικο δράκο; Μένει να φανεί.

Φωτό: Και ο άτυχος στη μέση ποιος θα είναι; Πηγή: intelligencesquaredus.org