«Για να ξαναδώσουμε λάμψη στη χώρα μας πρέπει να ξαναβρούμε την ελευθερία μας, να ξαναβρούμε την ηρεμία μας, χωρίς να φοβόμαστε τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Πρέπει να επιλέξουμε ένα αυταρχικό καθεστώς. Δεν είμαι φασίστρια, όπως δεν είναι φασίστρια και η Μαρίν Λεπέν», δήλωσε η Μπριζίτ Μπαρντό και συνέχισε: «Η Λεπέν έχει τη θέληση να πάρει τη Γαλλία στα χέρια της, να ξαναθέσει τα σύνορα και να δώσει προτεραιότητα στους Γάλλους». Δεν είναι, βεβαίως, η πρώτη φορά που η σταρ που το 1969 έγινε η πρώτη προσωπικότητα που δάνεισε τα χαρακτηριστικά της στην προτομή της Μαριάν, της γυναίκας που συμβολίζει τη Γαλλική Δημοκρατία, στηρίζει την Ακροδεξιά. Είναι όμως η συγκυρία –οι δύο γύροι των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας θα διεξαχθούν στις 23 Απριλίου και 7 Μαΐου – και οι φόβοι για άνοδο της Λεπέν, που έκαναν τις απόψεις της να ακούγονται ακόμα πιο τρομακτικές από όσο ακούγονταν στο παρελθόν, στην πρo κρίσεως Ευρώπη.

Αν λοιπόν με τη συνέντευξή στο TV Mag η 82χρονη σταρ θεωρεί πως επιβεβαίωσε την αγάπη της για τη μητέρα πατρίδα –«είμαι πολύ πατριώτισσα» είπε, «μεγάλωσα με έναν πατέρα και έναν παππού που θυσιάστηκαν για την Γαλλία και μου έμαθαν να αγαπώ την πατρίδα μου. Δεν είμαι περήφανη για τη Γαλλία σήμερα»–  εκείνο που στην πραγματικότητα κατάφερε να επιβεβαιώσει είναι πώς παραμένει δέσμια της γοητείας της οικογένειας Λεπέν και των ιδεών που αυτή εκφράζει.

Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκινάει πολλά χρόνια πριν, για να πλήξει δραματικά τη δημοτικότητά της όταν το 1992 παντρεύτηκε τον Μπερνάρ Ντ’Ορμάλ, που είχε υπάρξει σύμβουλος του Ζαν Μαρί Λεπέν. Το 1999 στο βιβλίο της «Le Carré de Pluton» καταφερόταν κατά των μουσουλμάνων που ζούσαν στη Γαλλία. Το παχυλό πρόστιμο που κλήθηκε να πληρώσει δεν την εμπόδισε, στο επόμενο βιβλίο της «Un cri dans le silence» (2003) να συνεχίσει τα αρνητικά σχόλια.

Το 2004 καταδικάστηκε ξανά για τις ρατσιστικές αντιλήψεις της.  Το 2008 της επιβλήθηκαν ποινή δίμηνης φυλάκισης και έτερο πρόστιμο, 15 χιλιάδων ευρώ, για την επιστολή που έστειλε στον γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί παραπονούμενη και πάλι για τους μουσουλμάνους και τα ήθη τους. Αν και κατά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2007 υποστήριξε πως δεν υπήρξε ποτέ μέλος του Εθνικού Μετώπου και ανακοίνωσε πως δεν θα ψηφίσει κανέναν, αφού κανένας δεν έδειχνε ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των ζώων στα οποία είχε αφιερώσει τη ζωή της, η δημόσια εικόνα της είχε θολώσει. Ανάμεδα στα πιο καυστικά σχόλια που δημοσιεύτηκαν ήταν και εκείνο που την ήθελε να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα ζώα παρά για τους ανθρώπους.  Εκείνη όμως συνέχισε και συνεχίζει να υποστηρίζει τις ακραίες, ενίοτε, απόψεις της. Κάπως έτσι το 2012 εξέφρασε ανοιχτά τη στήριξή της στη Μαρί Λεπέν επειδή… είναι φιλόζωη.

Η πρόσφατη συνέντευξή της έδωσε στη Λεπέν την ευκαιρία να υπενθυμίσει τις δεσμεύσεις της (ανάμεσά τους περιλαμβάνεται η απαγόρευση της μουσουλμανικής μαντήλας στους δημόσιους χώρους αν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας) αλλά και να αποθεώσει την πιστή οπαδό της: «Η Γαλλία δεν είναι η μαντήλα», δήλωσε, «η Γαλλία δεν είναι το μπουρκίνι στις παραλίες. Η Γαλλία είναι η Μπριζίτ Μπαρντό». Απομένει να δούμε, την επόμενη ημέρα των εκλογών, ποια τελικά Γαλλία θα έχει νικήσει: εκείνη της Μπε Μπε – Μαριάν με το φρυγικό σκούφο, της αλληγορίας της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, ή της «πατριώτισσας» Μπε Μπε που ελπίζει σε «ένα αυταρχικό καθεστώς που θα ξαναθέσει τα σύνορα και θα δώσει προτεραιότητα στους Γάλλους»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News