Η ομάδα του είχε μόλις νικήσει έναν δύσκολο αντίπαλο, πρόβλημα με τους διαιτητές δεν υπήρχε, όμως ο Βλάνταν Ιβιτς… έβγαζε καπνούς από τ’ αυτιά. Δευτερόλεπτα μετά το σφύριγμα της λήξης στους «Ζωσιμάδες», ήταν (συμβατική) του υποχρέωση να πει δυο λόγια στην κάμερα της Nova: «Κοιτάξτε εδώ! Αυτό δεν υπάρχει. Είναι τραγικό. Δεν γίνεται αυτό. Μιλάμε για μία ομάδα με σταθερή παρουσία στη Σούπερ Λιγκ. Είναι ντροπή. Είναι το χειρότερο γήπεδο στη λίγκα. Εδώ κινδύνευσαν να πάθουν ζημιές οι παίκτες και των δύο ομάδων. Πρώτη φορά βλέπω τέτοιου είδους γήπεδο. Κάτι πρέπει να αλλάξει…».

Πίσω του, σε αυτόν τον αγωνιστικό χώρο όπου πριν από έξι χρόνια τσάκισε το γόνατό του ο Σεμπάστιαν Λέτο (κι έκτοτε η καριέρα του πήρε την κατιούσα), ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ χοροπηδούσαν λες και είχαν κερδίσει το Πρωτάθλημα. Προφανώς, επειδή θα πήγαιναν όλοι στα αποδυτήρια, σώοι και αβλαβείς.

(Στην αρχή της συνέντευξης Τύπου του αγώνα της Δευτέρας, ο Βλάνταν Ιβιτς μίλησε για το γήπεδο των Ιωαννίνων):

Και λίγα είπε, ο σέρβος τεχνικός. Προ ημερών, ο μέσος του Πανιώνιου, Μανώλης Σιώπης, ήταν λιγότερο… κομψός: Ο κόσμος δεν είδε, καν, παιχνίδι. Ηταν 22 γουρούνια σε ένα γήπεδο – ο Θεός να το κάνει γήπεδο. Δεν έπρεπε να γίνει αυτό το ματς. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Ολυμπιακός δεν είπε. Φωτογράφιζε. Ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου των Ιωαννίνων είναι κάτι σπάνιο, σχεδόν απόκοσμο.

Ρωτήστε και τους Νορβηγούς της Οντ, που το καλοκαίρι έπαιξαν εκεί με τον ΠΑΣ για το Europa League. Μόλις επέστρεψαν στην πατρίδα τους, «το χωράφι στο οποίο οι Ελληνες παίζουν ποδόσφαιρο» ήταν -επί μέρες- θέμα στα νορβηγικά ΜΜΕ. Στον επόμενο γύρο, η UEFA έστειλε τους Γιαννιώτες να αγωνιστούν με την Αλκμααρ στο Περιστέρι. Αλλά το δικό μας -το τάχα μου «ευρωπαϊκό» μας- πρωτάθλημα δεν το… χαλάει, να γίνονται αγώνες σε αυτό το βοσκοτόπι.

Ακόμη και οι ίδιοι το παραδέχονται. Ο αρχηγός της ομάδας, ο Μιχαήλ, έχει ομολογήσει πως «ό,τι και να έχουν πει για το γήπεδο, έχουν δίκιο, κάτι πρέπει να αλλάξει, δεν τιμά την ομάδα μας». Ο προπονητής του, ο Γιάννης Πετράκης, είχε συμφωνήσει πως «είναι αδύνατο να παιχτεί ποδόσφαιρο, κάτω από αυτές τις συνθήκες». Το… έγκλημα του Ιβιτς, που έκανε τον Γιώργο Χριστοβασίλη να «αφηνιάσει» εναντίον του, ήταν η συγγένειά του με τον Ιλια Ιβιτς. Ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΣ -λένε οι «κακές γλώσσες»- έχει προηγούμενα με τον μεγάλο αδελφό (και ατζέντη) από τις μετεγγραφές του Τσουκαλά και του Ιλιτς στα Γιάννενα. Προηγούμενα -αλλά με τον ίδιο τον Βλάνταν- έχει και ο Απόστολος Σκόνδρας, που επίσης του επιτέθηκε. Ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ είναι αδελφός του Γιάννη Σκόνδρα, τον οποίο ο προπονητής του ΠΑΟΚ έχει αφήσει εκτός ομάδας από την αρχή της σεζόν.

Μπήκαν στη μέση τα προσωπικά, ως συνήθως, και χάθηκε η ουσία. Ποια είναι αυτή; Πρώτα απ’ όλα, το γεγονός ότι τα ιδιόκτητα γήπεδα στη χώρα είναι ελάχιστα. Σχεδόν όλα ανήκουν στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και στους δήμους, που παραχωρούν τη χρήση τους στις ΠΑΕ έναντι ενοικίου ή δωρεάν. Ακόμη και στις καλές εποχές, που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, το Δημόσιο και οι δήμαρχοι ήταν εξαιρετικά απρόθυμοι να ξοδέψουν για τη φροντίδα των αγωνιστικών χώρων που χρησιμοποιούσαν οι ιδιωτικές ποδοσφαιρικές εταιρείες. Πόσο μάλλον σήμερα…

Οι παράγοντες, από την πλευρά τους, ρίχνουν το φταίξιμο στην αδιαφορία της Πολιτείας. Θα μπορούσαν να επωμιστούν εκείνοι τα έξοδα, προς όφελος των ομάδων τους, στα γήπεδα που χρησιμοποιούν αποκλειστικώς εκείνες. Κάποτε, δεν ήθελαν. Τώρα, δεν μπορούν. Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη δαπάνησε 500.000 ευρώ για να τοποθετήσει στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» χλοοτάπητα υψηλών προδιαγραφών. Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη προχώρησε, προσφάτως, σε μερική ανακατασκευή του αγωνιστικού χώρου της Τούμπας. Αλλά, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι ΠΑΕ φυτοζωούν. Δεν μπορούν να διαθέσουν τόσα χρήματα… ούτε γι’ αστείο. Το κόστος κατασκευής ενός τερέν που θα βγάλει τον χειμώνα αξιοπρεπώς, φτάνει τα 300.000-400.000 ευρώ.

Ενας κηπουρός ποτίζει και κουρεύει, καμιά φορά ανάλογα με τις περίεργες εμπνεύσεις των παραγόντων.

Τα περισσότερα γήπεδα είναι παμπάλαια, όμως και πολλά από τα σύγχρονα χτίστηκαν «στο πόδι», χωρίς σύστημα υπόγειας θέρμανσης για να λιώνει ο πάγος, ή υποδομές για να φεύγουν τα νερά της βροχής. Τα ειδικά καλύμματα που προστατεύουν τον αγωνιστικό χώρο, θα ήταν μια οικονομική λύση. Τα αγόρασε -κάποτε- η ΕΠΑΕ, όμως η τύχη τους αγνοείται. Δεν τα είδε ποτέ, κανείς.

Το κακό παράγινε εφέτος, σε αρκετά γήπεδα της Σούπερ Λιγκ, και δεν φταίει μόνον ο καιρός. Τα προηγούμενα δυο χρόνια η Λίγκα είχε αναθέσει κεντρικά, σε συγκεκριμένη εταιρεία, τη συντήρηση όλων των αγωνιστικών χώρων της Α’ Εθνικής, όμως η σύμβαση έληξε και δεν επεκτάθηκε για την τρέχουσα σεζόν. Πλέον, αυτή η ευθύνη πέρασε σε κάθε ΠΑΕ ξεχωριστά, για το γήπεδο που χρησιμοποιεί.

Το πόσο καλά γίνεται η δουλειά, φαίνεται και στους προϋπολογισμούς των ομάδων, όπου δεν προβλέπεται το παραμικρό κονδύλι γι’ αυτήν. Ενας κηπουρός ποτίζει και κουρεύει, καμιά φορά ανάλογα με τις περίεργες εμπνεύσεις των παραγόντων. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια, ένας πρόεδρος ΠΑΕ διέταξε τον κηπουρό να αφήσει το χορτάρι στους επτά πόντους, επειδή αυτό δεν θα βοηθούσε την αντίπαλη ομάδα. Για τον ίδιο λόγο, παράγοντας άλλου συλλόγου αφήνει τις λακκούβες ανοιχτές. Διότι «οι δικοί μας παίκτες ξέρουν πού βρίσκονται και τις αποφεύγουν».

Στις 18 Ιανουαρίου 2013, ο συνεταιρισμός της Σούπερ Λιγκ αποφάσισε ότι από την επόμενη αγωνιστική χρονιά (2013-2014), δεν θα ορίζονται αγώνες σε ακατάλληλα γήπεδα. Αλλά τα βρήκαν όλα κατάλληλα. Διότι, το μόνο που τους απασχολεί, είναι να γίνονται τα ματς, να βγαίνει το (αγωνιστικό και τηλεοπτικό) πρόγραμμα. Ακόμη και οι εκάστοτε φιλοξενούμενοι έχουν πρεμούρα να διεξάγονται οι αγώνες, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Αρκεί να μη χρειαστεί να διανυκτερεύσουν στην ξένη πόλη ή να ταξιδέψουν πάλι εκεί έπειτα από λίγες εβδομάδες.

Και η ΕΠΟ; Τι κάνει η Ομοσπονδία; Το… παγόνι. Τον περασμένο Μάιο έστειλε δυο προεθνικές ομάδες Νέων, παιδιά δηλαδή, τα οποία όμως -υποτίθεται ότι- παίζουν στο υψηλότερο για την ηλικία τους επίπεδο, να αγωνιστούν για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο βοσκοτόπι του Δημοτικού Σταδίου Στυλίδας. Ηταν δύσκολο για οποιονδήποτε, ακόμη και να το διασχίσει με γρήγορο βήμα χωρίς να τσακιστεί. Διαμαρτυρήθηκαν οι προπονητές, παραπονέθηκαν οι γονείς, όμως ο τότε πρόεδρος, Γιώργος Γκιρτζίκης, ούτε που έμαθε για το πρόβλημα. Εκείνες τις μέρες έβγαζε selfies με αιθέριες υπάρξεις στο Μεξικό.

Σε αυτά τα γήπεδα, τα οποία θα έπρεπε να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ ως αγροτεμάχια, μπορεί κάποιος να νικήσει ή να χάσει. Να παίξει ποδόσφαιρο, αποκλείεται. Οσο δεν λύνουν το πρόβλημα, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ κοροϊδεύουν τους πελάτες τους. Και, μοιραία, τους χάνουν. Από το 2010 έως το 2016, τα συνολικά έσοδα της Σούπερ Λιγκ μειώθηκαν κατά 84%, τα εισιτήρια των αγώνων 48%, και οι εισπράξεις από την TV 13%. Οι λακκούβες δεν είναι ο σημαντικότερος λόγος που πάμε κατά διαόλου, όμως είναι η βιτρίνα του «μαγαζιού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News