Θαύμα, θαύμα! Τρία εικοσιτετράωρα πριν από τη σημερινή (26/6) «πρώτη» του Παναθηναϊκού για τη νέα σεζόν, οι ποδοσφαιριστές του πληρώθηκαν το υπόλοιπο της δόσης Φεβρουαρίου. Και οι υπάλληλοι της ΠΑΕ, έναν από τους τέσσερις πέντε μισθούς που τους οφείλονταν. Από τον περασμένο Ιανουάριο, κάθε πληρωμή που γίνεται στον σύλλογο είναι πρωτοσέλιδη είδηση. Τέτοια «φέσια» δεν υπήρξαν ποτέ, σε καμία άλλη εταιρεία του Γιάννη Αλαφούζου. Ούτε στην πιο μικρή, τον SportFm.

Χρήματα έχει, πολλά. Εχει για τις ναυτιλιακές του που διαρκώς παραγγέλνουν καινούργια πλοία. Εχει για τον ΣΚΑΪ που, εφέτος, έκανε μία πρωτοφανή -για την εποχή- επένδυση. Εχει για την τηλεοπτική άδεια. Δεν έχει -μόνο- για τον Παναθηναϊκό. Επειδή δεν θέλει να έχει. Τον μάζεψε (το 2012) από εκεί που τον άφησε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, πλήρωσε -με τρεις δεκάδες εκατομμύρια και βάλε- τα «κερατιάτικα» της πολυμετοχικότητας, ανέλαβε ξένα χρέη, επένδυσε (χωρίς να υποσχεθεί τίποτα) τα διπλά και τα τριπλά από τον Βγενόπουλο και τον Πατέρα (που είχαν υποσχεθεί τα πάντα). Κράτησε το πηδάλιο του «Τιτανικού» (όπως έλεγε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος), όταν όλοι έτρεχαν για να σωθούν. Καλός ή κακός καπετάνιος, ο κ. Αλαφούζος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Αλλά, πέντε χρόνια μετά, το καράβι μπάζει -ακόμα- νερά.

Υπέμεινε ήττες, αποκλεισμούς, αποτυχίες, τεράστια πρόστιμα και βαριές τιμωρίες λόγω επεισοδίων, τη χλεύη των αντιπάλων και την αμφισβήτηση των φίλων του Παναθηναϊκού. Απηύδησε. Πλέον, δεν βλέπει την ώρα να ξεφορτωθεί την ΠΑΕ. Το «δεν πάει άλλο» το είπε μετά την ήττα (3-0) από τον Ολυμπιακό, τον περασμένο Νοέμβριο. Εκείνο το βράδυ, ο Αντρέα Στραματσόνι γκρεμίστηκε στα μάτια του – και η δική του φλόγα για την ομάδα άρχισε να σβήνει. Την προσπάθεια του κ. Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό την καταδίκασαν, πρωτίστως, τα λάθη του και ο ιταλός προπονητής (που ήταν και το μεγαλύτερο λάθος).

Ο Στραματσόνι τα έλεγε ωραία, τον είχε γοητεύσει. Τον Ιανουάριο του 2016 ο μεγαλομέτοχος άνοιξε το πορτοφόλι του (όσο ποτέ άλλοτε στην πενταετία του στον σύλλογο) και του αγόρασε μία ντουζίνα παίκτες. Οι περισσότεροι ήταν πολύ αξιόλογοι. Με κάποιον άλλον προπονητή, εκείνη η ομάδα θα είχε λαμπρό μέλλον. Ο Ιταλός, όμως, ήταν καλός μόνο στη θεωρία. Τα αποτελέσματα δεν ήταν αντάξια του «καλύτερου ρόστερ των τελευταίων ετών». Πάλι ήττες, πάλι κακό ποδόσφαιρο, πάλι αποδοκιμασίες και τιμωρίες. Η παταγώδης αποτυχία του Στραματσόνι ήταν -για τον πρόεδρο που τον είχε περί πολλού- το τελειωτικό χτύπημα.

Η σωστή διαχείριση του νέου προπονητή, του Μαρίνου Ουζουνίδη, σουλούπωσε την ομάδα. Για τον μεγαλομέτοχο, όμως, ήταν -ήδη- αργά. Απόδειξη, οι τρεις τέσσερις μετεγγραφές του Ιανουαρίου που έγιναν μία: του Κουρμπέλη. Τα γεγονότα με τη διαιτησία του Κύζα στο Κύπελλο και με τον… μπιροβόλο της Λεωφόρου υπέγραψαν την αποστασιοποίηση του κ. Αλαφούζου από την ΠΑΕ. Το ξεκαθάρισε και ο ίδιος, μετά το 2-3 στην Τούμπα: «Εγώ, σαν Γιάννης Αλαφούζος, δηλώνω ότι απέτυχα. Θα συμμετέχω στη χάραξη της στρατηγικής του συλλόγου, θα βοηθήσω ώστε να επιβιώσει οικονομικά, όμως δεν θέλω να ασχολούμαι άλλο με το ποδόσφαιρο».

Ετσι φτάσαμε στη στάση πληρωμών. Πάει ο πρωταθλητισμός, πάνε οι υψηλοί στόχοι. Στο εξής, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ζει με τα έσοδά του. Είναι το «Μνημόνιο 3»: Οποιος θέλει να φύγει, ας φέρει πρόταση κι ας πάει στο καλό. Οποιος θέλει να μείνει -ή δεν μπορεί να βρει δουλειά σε άλλη ομάδα- θα πληρώνεται από τα χρήματα που θα φέρνουν οι «φευγάτοι», και από τις (όποιες) λοιπές εισπράξεις. Τα πέντε εκατομμύρια ευρώ της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου (είχε αποφασιστεί τον Ιανουάριο) που μπήκαν στο ταμείο την περασμένη εβδομάδα, είναι -πιθανότατα- τα τελευταία χρήματα που ο κ. Αλαφούζος βάζει στον Παναθηναϊκό από την τσέπη του.

Η νέα σεζόν άρχισε, σήμερα, για τον Παναθηναϊκό πιο απαισιόδοξα παρά ποτέ. Ο Μπεργκ έφυγε σαν τον κλέφτη. Το ίδιο και ο Κλωναρίδης με τον Λέτο. Οι τρεις τους είχαν σκοράρει τα 48 από τα 80 γκολ της ομάδας το 2016-2017. Κι άλλοι πρωτοκλασάτοι παίκτες -ο Μολέντο, ο Χουλτ, ο Βιγιαφάνιες- έχουν εκδηλώσει τάσεις φυγής. Το προπονητικό τιμ παραμένει απλήρωτο εδώ και (τουλάχιστον) τρεις μήνες. Οι ποδοσφαιριστές και οι υπάλληλοι, γύρευε πότε θα ξαναπληρωθούν. Τα στελέχη των Ακαδημιών (προπονητές, γυμναστές κ.λπ.) αποχωρούν μαζικώς, επειδή τους προτάθηκε μείωση αποδοχών 30%. Αν και το πλάνο για τη νέα χρονιά είναι έτοιμο από το Πάσχα, δεν έχει έρθει ούτε ένας παίκτης – και κανένας από τους απεπιθύμητους δεν έχει φύγει. Επειδή δεν υπάρχουν ούτε… ψιλά, για προκαταβολές και αποζημιώσεις. Γι’ αυτό τα παράτησε και ο τεχνικός διευθυντής (Νίκος Λυμπερόπουλος): έκανε συμφωνίες που δεν μπορούσε να τηρήσει. Και, το χειρότερο; Το club χάνει το κύρος του. Ο Μασούντ είχε την ευκαιρία να πάρει μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό, όμως προτίμησε να παραμείνει στον Πανιώνιο…

Ο κ. Αλαφούζος αναζητεί αγοραστή από καιρό. Εάν η συμμετοχή συλλόγων από την Ελλάδα στο Champions League δεν είχε δυσκολέψει τόσο πολύ, εάν η ομάδα διέθετε σύγχρονο γήπεδο και ιδιόκτητες αθλητικές εγκαταστάσεις, το… μαγαζί θα ήταν «γωνία». Προς το παρόν, όμως, κανένας ενδιαφερόμενος δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Μέχρι να βρεθεί αυτός ο large τύπος που οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ονειρεύονται πως θα ‘ρθει καβάλα στ’ άσπρο άλογο, θα πρέπει να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα: όσα κι αν βάζει -ή δεν βάζει- στην ΠΑΕ ο σημερινός ιδιοκτήτης της, άλλος χρηματοδότης δεν υπάρχει.

Η άλλη τους επιλογή είναι το «Αλαφούζο, πούλα». Θα μπορούσαν, με τη συμπεριφορά τους, να διώξουν τον άνθρωπο που κρατάει την ΠΑΕ ζωντανή μιά ώρα αρχύτερα. Μάλλον δεν θα το τολμήσουν. Γιατί, από τα σημερινά χάλια του Παναθηναϊκού, υπάρχουν και χειρότερα: το Πρωτοδικείο, η πτώχευση και η Γ’ Εθνική. Και επειδή, ενίοτε, οι επενδυτές έρχονται πάνω στα πράσινα άλογα του κάθε Τσάκα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News