Τα πρόσωπα έχουν πάντα σημασία. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου της Χρυσής Αυγής στρέφει ευλόγως τα φώτα της δημοσιότητας στη σύνθεσή του (Λεπενιώτη, Τσουλφόγλου, Ντόκας), η δικαστική «ιστορία» όμως του πολιτικού σχηματισμού, που κατηγορήθηκε για πρώτη φορά στα πολιτικά και ποινικά χρονικά ως εγκληματική οργάνωση, έχει πλούσιο παρελθόν. Με κομβικούς πρωταγωνιστές, πολιτικούς μα και δικαστικούς, και εισαγγελικούς λειτουργούς, που συνέβαλαν ώστε να αποκτήσει οντότητα στον κόσμο της Δικαιοσύνης η υπόθεση.

Ηταν Σεπτέμβριος του 2013, Πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς, με υπουργό Δημοσίας Τάξεως τον Νίκο Δένδια. Ο Παύλος Φύσσας έχει ήδη φύγει ήδη από τη ζωή, από το χέρι του Γιώργου Ρουπακιά, και ο θόρυβος είναι μεγάλος. Ο υπουργός λαμβάνει την απόφαση που έκανε, κάνει και θα κάνει πάντα τη διαφορά: συγκεντρώνει τις δικογραφίες, διάσπαρτες σε συρτάρια και δικαστήρια, που στην ουσία χαρτογραφούν τη δράση της. Ούτε μία ούτε δυο. Τριάντα δύο φάκελοι, με κοινό παρονομαστή τη Χρυσή Αυγή, έχουν πλέον παραλήπτη την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη. Η πληθώρα των εκκρεμών αυτών αδικημάτων θα ξαναδιαβαστεί υπό νέο πρίσμα: η συνένωσή τους γίνεται υπόβαθρο για να θεμελιωθεί το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης. 

«Η δραστηριότητα αυτή εκτρέπεται των ορίων μεμονωμένων περιστατικών, προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, υπονομεύει την αυθεντία του κράτους δικαίου, προσβάλλει τα ανθρώπινα  δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, θέτει σε κίνδυνο τη  δημόσια τάξη και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας» θα σημειώσει στο συνοδευτικό έγγραφο προς την ηγεσία της Δικαιοσύνης ο Νίκος Δένδιας.

Τη σκυτάλη παίρνει η κυρία Κουτζαμάνη, εισαγγελέας με πρωτιές: η πρώτη γυναίκα εισαγγελική λειτουργός στην Ελλάδα, αλλά και η πρώτη στον ανώτατο εισαγγελικό θώκο. Με εντολή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, την έρευνα αρχίζει να διεξάγει ο Χαράλαμπος Βουρλιώτης, αντεισαγγελέας του ανώτατου δικαστηρίου, με περγαμηνές αναγνώρισης όσο λίγοι στον εισαγγελικό κλάδο. Ο κ. Βουρλιώτης θα κεντήσει τα στοιχεία σε ένα και ενιαίο καμβά, θα θέσει τις βάσεις για μια δικογραφία που τελικά θα ξεπεράσει τις 30.000 σελίδες, θα είναι αυτός που θα παραγγείλει την άσκηση ποινικής δίωξης με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης σε βάρος της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής, δίνοντας σάρκα και οστά στα πρώτα εντάλματα σύλληψης. Θα εξελιχθεί σε μοιραίο πρόσωπο για τα στελέχη του κόμματος.  

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013. Ξημερώματα αρχίζουν οι πρώτες συλλήψεις: περισσότερα από 30 πρόσωπα. Και όχι τυχαία πρόσωπα. (Μεταξύ άλλων) Νίκος Μιχαλολιάκος, Χρήστος Παππάς, Ηλίας Κασιδιάρης, Γιάννης Λαγός, Ηλίας Παναγιώταρος. Η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής, και βασικά της στελέχη – ήδη βουλευτές. Θα περάσουν από τα γραφεία δυο ανακριτών, προέδρων Πρωτοδικών,  στην Ευελπίδων: του Σπύρου Γεωργουλέα και του Χρήστου Παπακώστα. Ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο Γιάννης Μίχος και ο Ηλίας Παναγιώταρος αφήνονται ελεύθεροι, με περιοριστικούς όρους. Ο Μιχαλολιάκος, ο Παππάς αλλά και ο Λαγός παίρνουν τον δρόμο για τη φυλακή. «Ζήτω η Χρυσή Αυγή. Χείμαρρος θα γίνει, δεν τελειώνει ποτέ», φωνάζει ο «υπαρχηγός» Παππάς, κατά τη μεταγωγή του στη ΓΑΔΑ…

Η δικογραφία όμως κρίνεται –και είναι– πολύ σημαντική. Η Ολομέλεια του Εφετείου αποφασίζει ότι πρέπει να κατευθυνθεί, όπως σχεδόν όλες οι σοβαρές υποθέσεις, σε εφέτες-ειδικούς ανακριτές. Γυναίκες θα πάρουν στους ώμους τους την εργώδη αυτή διαδικασία: η Ιωάννα Κλάπα και η Μαρία Δημητροπούλου. 

Η έρευνά τους διαρκεί μήνες, υπό την εποπτεία του τότε Εισαγγελέα Εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου. Οι κυρίες Κλάπα και Δημητροπούλου συλλέγουν σωρεία επιβαρυντικών στοιχείων ως προς τη δράση βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής σε ολόκληρη την επικράτεια. Η δολοφονία Φύσσα στο Κερατσίνι είναι η κορωνίδα, το εγκληματικό τους έργο αποδεικνύεται πολυσχιδές. Οι προφυλακίσεις διαδέχονται η μία την άλλη. 

Το ογκώδες ανακριτικό υλικό θα δομήσει σε εισαγγελική πρόταση –700 σελίδων–, παραπεμπτική σε δίκη, ο Ισίδωρος Ντογιάκος. Ο εισαγγελικός λειτουργός προσδένει τη Χρυσή Αυγή στο άρμα του εγκλήματος, περιγράφοντας πώς ένα κόμμα ξέφυγε από τους σκοπούς του και έφθασε στο σημείο να εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα. Επισημαίνει ότι η εγκληματική δράση αρχίζει να εντείνεται μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο το 2012, για να κορυφωθεί με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ο εισαγγελέας διαθέτει στοιχεία για περισσότερους από 300 ξυλοδαρμούς, που χρονολογούνται περίπου από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οπότε ο Νίκος Μιχαλολιάκος εχρίσθη αρχηγός της Χρυσής Αυγής, αλλά λόγω παραγραφής τα στοιχεία αυτά δεν μπορούν να αξιοποιηθούν. Και υποχρεωτικά, βασίζεται στα περιστατικά που έχουν λάβει χώρα από το 2008. 

Στην πρόταση Ντογιάκου έχουν ενσωματωθεί συγγράμματα, ψηφίδες της υφιστάμενης νομολογίας, αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών, ενώ κορυφαίο ρόλο διαδραματίζει η απόφαση του Μιχάλη Μαργαρίτη –«σταθμός» για τον δικαστικό κόσμο– ως προς τη «17 Νοέμβρη», η οποία και προσδιορίζει τα χαρακτηριστικά της «εγκληματικής οργάνωσης», αναφέρεται στους στόχους της και ορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί μια οργάνωση να βαπτιστεί ως τέτοια.

Η τελική σφραγίδα για την παραπομπή 69 (ένας στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει, απεβίωσε) προσώπων σε δίκη, μπαίνει από το τριμελές Συμβούλιο Εφετών – Ισιδώρα Πόγκα (πρόεδρος), Αλέξανδρος Σάββας, Νικόλαος Σαλάτας. Ο τελευταίος, σε ρόλο εισηγητή, κρίνει ότι στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, καθώς απουσιάζει η παράμετρος του προσπορισμού οικονομικού οφέλους. Μειοψηφεί, και η υπόθεση μπαίνει στην τροχιά της ακροαματικής διαδικασίας. 

«Επικεφαλής και απόλυτος κυρίαρχος της οργάνωσης είναι ο αρχηγός Νικόλαος Μιχαλολιάκος, ενώ οι υφιστάμενοί του είναι οι βουλευτές, οι πυρηνάρχες και οι υπεύθυνοι των τοπικών οργανώσεων», αναφέρουν οι δικαστές χαρακτηριστικά στο βούλευμα. «Ο πυρηνάρχης, από τον μήνα Μάιο του 2012, οπότε η εγκληματική οργάνωση ως πολιτικό κόμμα συμμετέχει στο Κοινοβούλιο, αναφερόταν απευθείας στον τοπικό βουλευτή, και αυτός με τη σειρά του στην ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης (…)». Ηταν Φεβρουάριος του 2015. 

Η δίκη αρχίζει στις 20 Απριλίου, σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού. Σήμερα, 7 Οκτωβρίου, η Δικαιοσύνη, πεντέμισι χρόνια αργότερα, αποφαίνεται για μια υπόθεση με ισχυρό πολιτικό αποτύπωμα στην ιστορία της χώρας. Μεγάλη απόφαση, μεγάλη μέρα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News