Η τέχνη δεν χρειάζεται τεχνική υποστήριξη -ακριβούς φωτισμούς, ηχητικές κονσόλες, πολύπλοκα σκηνικά- για να είναι τέχνη. Μια σκισμένη σελίδα και ένα μολύβι αρκεί για να γραφτεί ένα ποίημα. Μια λευκή πετσέτα κουζίνας χρειάστηκε ο Μιχαήλ Οικονόμου για να ζωγραφίσει πάνω του όμορφα τοπία. Ένα parking, ξύλινες κερκίδες και υποτυπώδης φωτισμός αρκούσε για το σκηνικό των συγκλονιστικών Τρωάδων του Γιάννη Τσαρούχη και οι εφηβικές «φτηνές» κιθάρες των Beatles για να γραφτούν τα πρώτα αριστουργήματά τους. Ένα λοιπόν άδειο δωμάτιο, ένας γλόμπος, μια κόκκινη καρέκλα γραφείου, μια αυτοσχέδια μπανιέρα, ωραία κείμενα, η χορογραφία της Μαρίας Γοργία και το «γυμνό» σώμα της χορεύτριας Σάνιας Στριμπάκου χρειάστηκαν για το μαγικό χορό-θέαμα που παρακολούθησα στον θεατρικό χώρο «Μπαγκλαντές», στην οδό Χαλκοκονδύλη 35. Είχα καιρό να πιάσω τον εαυτό μου, να γελά, να αναρωτιέται, να σκέφτεται, να προβληματίζεται, να αγαπά, να βουτά βαθιά στη «θάλασσα».

Η ομάδα χορού «Αμάλγαμα» παρουσιάζει στο υπόγειο θεατράκι ένα λιτό υπερθέαμα. Η έμπνευση της χορογράφου εκτίθεται γυμνή όπως και την συνέλαβε. Δεν έχει επέμβει «ο πνευματικός νεοπλουτισμός», τα ακριβά σκηνικά ή οι πολύπλοκες κονσόλες ήχου για να την ωραιοποιήσουν. Είναι όμορφη όπως τη «γέννησε» η Μαρία Γοργία και αυτό σπάνια πια κανείς το βλέπει. Η Σάνια Στριμπάκου, επίσης, «Στην άκρη του βατήρα» αποδεικνύει πως εκτός από έξοχη χορεύτρια είναι και καλή ηθοποιός.

Το υπόγειο θεατράκι έχει περιορισμένες θέσεις και δεν κόβει κανείς εισιτήριο για να μπει. Σ' ένα συρτάρι γραφείου που είναι πάνω σε ένα ξύλινο τραπέζι όποιος θέλει αφήνει μια συμβολική συνεισφορά για τον θίασο και την επιχείρηση. «Το μέσο μεροκάματο είναι πέντε ευρώ στον καθένα – τις καλύτερες ημέρες. Πολλοί από τους θεατές είναι περαστικοί και μπαίνουν από περιέργεια και δεν αφήνουν τίποτα». Ανατρεπτική κατάσταση. Όσο για το έργο, αυτό αφορά κυρίως τη γυναίκα – και σε προέκταση και εμάς τους άντρες. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι η κίνηση ταυτίζεται απόλυτα με τον λόγο. Τα κείμενα που συνοδεύουν την χορογραφία πήραν τον ρόλο που θα είχε η μουσική αν υπήρχε μελωδία και ρυθμός. Σπουδαία στιγμή: το ντουέτο με τον θεατή.

Δείτε μια από τις επόμενες παραστάσεις.     

Υ.Γ.: Παραστάσεις Τετάρτες και Παρασκευές 25-27 Μαρτίου και 1-3 Απριλίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News