«Θέλεις να πω στους ομοφυλόφιλους να σταματήσουν να κάνουν σεξ; Αντιλαμβάνεσαι ότι μιλάς για εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν αναγάγει τη σεξουαλική απελευθέρωση σε κύρια πολιτική τους αποστολή;», ρωτάει τη γιατρό που τον επισκέπτεται ο πρωταγωνιστής του «The Normal Heart», ενός δραματικού θεατρικού έργου που γράφτηκε το 1985 και πραγματεύεται τα πρώτα χρόνια της επιδημίας του AIDS στη Νέα Υόρκη (το 2014 έγινε και ταινία, σε σκηνοθεσία Ράιαν Μέρφι).

Ο συγγραφέας του, ο δραματουργός Λάρι Κράμερ, απεβίωσε την περασμένη Τετάρτη σε ηλικία 84 ετών, έχοντας καταφέρει κατά τη διάρκεια της ζωής του να πείσει τις ΗΠΑ και μαζί ολόκληρο τον κόσμο να λάβουν σοβαρά υπόψη το AIDS, εκείνη τη μυστηριώδη ασθένεια, για την οποία τότε σχεδόν όλοι αδιαφορούσαν, θεωρώντας ότι προσέβαλε και σκότωνε «μόνον τους ομοφυλόφιλους». Μια ασθένεια για την οποία, όμως, δεν ήθελαν να γνωρίζουν τίποτα ούτε οι ίδιοι ομοφυλόφιλοι, γιατί τους στερούσε τη σεξουαλική ελευθερία τους, την οποία είχαν καταφέρει να κερδίσουν έπειτα από πολλούς αιώνες καταπίεσης, τα απόνερα των οποίων συνέχιζαν (και εν μέρει συνεχίζουν ακόμη) να τους πνίγουν.

Ο Λάρι Κράμερ, πέρα από δραματουργός, υπήρξε επίσης συγγραφέας, σεναριογράφος (υποψήφιος για Οσκαρ για το σενάριο της ταινίας «Women in Love» του 1969) και, φυσικά, ακτιβιστής για τη δημόσια υγεία και τα δικαιώματα των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Αφορμή για να αφοσιωθεί, από τις αρχές του 1980, στην ευαισθητοποίηση των ομοφυλόφιλων αλλά και της ευρύτερης κοινής γνώμης σχετικά με το AIDS στάθηκε ένα άρθρο που διάβασε για την αύξηση των θανάτων ομοφυλόφιλων ανδρών νεαρής ηλικίας από σάρκωμα Καπόσι, μια σπάνια μορφή καρκίνου. Από τότε έως και το τέλος της ζωής του δεν σταμάτησε να πολεμά όχι μόνον το HIV/AIDS αλλά και την άγνοια και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με τον ιό και την ασθένεια που προκαλεί.

Το 1982 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Gay Men’s Health Crisis, της πρώτης ομοφυλοφιλικής φιλανθρωπικής οργάνωσης με αποστολή το τέλος της επιδημίας του AIDS και τη βελτίωση της ζωής όλων όσοι επηρεάζονται, άμεσα ή έμμεσα, από την ασθένεια. Το 1983 έγραψε στη δεκαπενθήμερη ομοφυλοφιλική επιθεώρηση New York Native ένα άρθρο με τον τίτλο «1.112 και το μέτρημα συνεχίζεται», καταφέρνοντας να πείσει τους ομοφυλόφιλους της Νέας Υόρκης να σταματήσουν να εθελοτυφλούν και να ξεκινήσουν να αντιμετωπίζουν με τη δέουσα προσοχή αυτήν την άγνωστη νόσο που είχε ήδη εξελιχθεί σε επιδημία. «Εάν αυτό το άρθρο δεν σας προκαλεί θυμό, οργή και επιθυμία για δράση, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες δεν έχουν μέλλον σε αυτή τη Γη. Αν δεν παλέψουμε για τη ζωή μας, θα πεθάνουμε», προειδοποιούσε δίχως περιστροφές.

Προκλητικός, εικονοκλαστικός και θεατρικός, ο Κράμερ, κατά τη διάρκεια της ακτιβιστικής δράσης του, συγκρούστηκε με τους πάντες, από τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης Εντ Κοχ και τους New York Times, έως τον Ρόναλντ Ρίγκαν, τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος έως το 1985 αρνιόταν ακόμα και να προφέρει την λέξη «AIDS».

Επιδιώκοντας την εντατικοποίηση του αγώνα για την αναγνώριση του προβλήματος και την άμεση αντιμετώπισή του, το 1987 ο Κράμερ ίδρυσε την οργάνωση ACT UP (AIDS Coalition to Unleash Power) τα μέλη της οποίας προέβησαν σε πρωτοφανείς ακτιβιστικές δράσεις. Το 1991, για παράδειγμα, κάλυψαν με ένα τεράστιο κίτρινο προφυλακτικό την κατοικία του Τζέσι Χελμς, ενός συντηρητικού γερουσιαστή που ήταν αντίθετος στις πολιτικές πρόληψης της επιδημίας.

Η οργή του Κράμερ για την άγνοια των πολιτών και την αδιαφορία των αρχών κατέληξε να λάβει επικές διαστάσεις. «Ημουν γνωστός ως ο πιο οργισμένος άνθρωπος στον κόσμο, γιατί ανακάλυψα πως η οργή σε πήγαινε πιο μακριά από την ευγένεια», είχε εξηγήσει ο ίδιος κατά το παρελθόν.

Μεταξύ των χειρότερων εχθρών του εκείνη την περίοδο συγκαταλεγόταν και ένας άνδρας ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας στις ΗΠΑ λόγω του κορονοϊού. Πρόκειται για τον δρα Αντονι Φάουτσι, τον διακεκριμένο λοιμωξιολόγο και επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νόσων των ΗΠΑ, που τους τελευταίους μήνες ηγείται των προσπαθειών της αμερικανικής κυβέρνηση να αντεπεξέλθει στην πανδημία Covid-19. «Πώς γνώρισα τον Λάρι; Με χαρακτήρισε δολοφόνο και ανίκανο βλάκα στο πρωτοσέλιδο του San Fransisco Examiner», αποκάλυψε αυτές τις ημέρες ο δρ Φάουτσι, σε συνέντευξη που έδωσε στους New York Times.

Στη συνέχεια, ωστόσο, οι δύο άνδρες κατέληξαν να γίνουν στενοί φίλοι και συνεργάτες, καθώς αντιλήφθηκαν πως είχαν τον ίδιο ακριβώς στόχο: να προστατέψουν τους Αμερικανούς από τον HIV και το AIDS. Ο δρ Φάουτσι ανέφερε ότι ο Κράμερ τον βοήθησε να καταλάβει πως η ομοσπονδιακή γραφειοκρατία επιβράδυνε σημαντικά τις έρευνες για την ασθένεια, ενώ διαδραμάτισε καίριο ρόλο και στη διαδικασία ανάπτυξης του μείγματος φαρμάκων που επέτρεψε στους οροθετικούς (και ο Κράμερ ήταν) να κερδίσουν πολύτιμα χρόνια ζωής και στις προσπάθειες για την επίσπευση έγκρισης νέων θεραπειών.

Ο επικεφαλής λοιμωξιολόγος του Λευκού Οίκου από την πλευρά του βοήθησε τον Κράμερ την περίοδο που έπρεπε πάση θυσία να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για μεταμόσχευση ήπατος. Ο δρ Φάουτσι μεσολάβησε ούτως ώστε να βρεθεί εγκαίρως το μόσχευμα που επέτρεψε στον Κράμερ να ξεπεράσει την ηπατίτιδα που θα τον σκότωνε σε ηλικία 66 ετών. «Επρόκειτο για μια εξαιρετική σχέση που διήρκεσε 33 χρόνια. Αγαπήσαμε ο ένας τον άλλον. Δειπνούσαμε μαζί. Εγώ πήγαινα να τον βρω στο Γουέστ Βίλατζ, εκείνος ερχόταν στην Ουάσινγκτον», πρόσθεσε ο διακεκριμένος αμερικανός επιστήμονας.

Ολοι όσοι γνώρισαν τον Κράμερ δηλώνουν σήμερα ότι, πέρα από διαρκώς και βαθιά οργισμένος, ήταν επίσης ένας άνθρωπος με τεράστια καρδιά. «Ηταν ένας ήρωας, πλήθος ανθρώπων σήμερα του χρωστάνε τη ζωή τους», ανέφερε η Τζούλια Ρόμπερτς, η οποία έπαιξε στην κινηματογραφική εκδοχή του «The Normal Heart». «Ο Λάρι Κράμερ δίδαξε σε όλους μας την ευθύνη τού να είσαι άνθρωπος», έγραψε στο Twitter ο Τομ Χανκς, σχολιάζοντας την είδηση του θανάτου του.

Ο Κράμερ πέθανε από πνευμονία, αφήνοντας πίσω τον σύντροφό του Ντέιβιντ Γουέμπστερ. Το τελευταίο διάστημα δούλευε πάνω σε ένα νέο έργο «για τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους που καλούνται να ξεπεράσουν τρεις επιδημίες»: του AIDS, της Covid-19 και της φθοράς του σώματος λόγω γήρατος. Σίγουρα θα είχε πάρα πολλά να γράψει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News