Σκαλίζοντας χθες παλιές σημειώσεις μου, έπεσα πάνω στα λόγια του Ulrich Deppendorf, που συνάντησα πέρυσι τον Δεκέμβριο στο Βερολίνο. Μία από τις παλιότερες “καραβάνες” της γερμανικής δημοσιογραφίας, ο επικεφαλής του γραφείου του ARD στο Βερολίνο, είναι ο άνθρωπος που παίρνει τις περισσότερες συνεντεύξεις από τη Μέρκελ τα τελευταία χρόνια. Έλεγε τότε: οι Γερμανοί θέλουν το μεγάλο συνασπισμό. Ήταν μία καλή λύση στο παρελθόν. Το SPD, όμως, δεν τον θέλει. Τον φοβάται γιατί του στοίχισε στο παρελθόν. Ο Στάινμπρουκ λέει, ότι δεν θα είναι προσωπικά διαθέσιμος για ένα τέτοιο σχήμα. Οι εκλογές θα κριθούν, λοιπόν, τις τρεις τελευταίες εβδομάδες και οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα μέχρι την τελευταία ώρα.

Στην ίδια συνάντηση με μία μικρή ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων στα γραφεία του ARD, ο Deppendorf έδινε την απάντησή του στην ερώτηση του “ενός εκατομμυρίου”: θα γίνει νέο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους;
Η απάντηση ήταν: Πρώτα πρέπει να δούμε, τί θα γίνει με τις διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μετά, θα δούμε τί θα γίνει με το “κούρεμα”. Η Μέρκελ γενικά είναι ευέλικτη. Είναι δύσκολο να το εξηγήσει σε ένα προεκλογικό χρόνο στους Γερμανούς. Και, πάντως, νέο “πακέτο” χρηματοδότησης δεν θα υπάρξει. Και αν υπάρξει, δεν θα το πουν έτσι, γιατί θα ήταν σχεδόν αδύνατο να το περάσουν από τη Βουλή.

Είναι μία από τις περιπτώσεις, που υποκλίνομαι στη δημοσιογραφική σοφία. Είναι σα να μην πέρασε ούτε ώρα από τότε – κι ας μεσολάβησαν 10 γεμάτοι μήνες. Η Γερμανία διαφέρει από την Ελλάδα σε άπειρα πράγματα. Στην συμπεριφορά των πολιτικών κατά την προεκλογική περίοδο, όμως, είμαστε μία από τα ίδια. Το 2013 κύλησε μέχρι σήμερα με πάρα πολλά λόγια και ελάχιστη ουσία στο Βερολίνο. Η Μέρκελ εδώ και μήνες επαναλαμβάνει ότι δεν μπορεί να γίνει “κούρεμα”, αλλά ουσιαστικά έχει αφήσει ανοιχτό ένα “παραθυράκι”, στέλνοντας τη μπάλα στην εξέδρα και παραπέμποντας όλες τις δύσκολες αποφάσεις μετά τις εκλογές. Το “παραθυράκι” αυτό, θα ανοίξει πολύ ευκολότερα, αν επιβεβαιωθούν τα σενάρια για ένα “μεγάλο συνασπισμό” Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών. Η συνύπαρξή τους θα προσφέρει μεγάλη πολιτική σταθερότητα στη Γερμανία – γι αυτό και ο Deppendorf έλεγε πως “αρέσει” στους Γερμανούς αυτό το σχήμα – αλλά και αυξημένες δυνατότητες για γενναιότερες κινήσεις έναντι της Ευρώπης και της Ελλάδας.

Ωστόσο, η “σπέκουλα” για το αν θα πάρει στροφή – μικρή ή μεγάλη – η Μέρκελ από αύριο το πρωί (αν θεωρήσουμε δεδομένο πως αυτή θα βρίσκεται και πάλι στο τιμόνι της κυβέρνησης) δεν βοηθά ιδιαίτερα. Και σε αυτό το σημείο, εγώ προτείνω αντί να προσπαθούμε να μαντέψουμε τί θα κάνει με την Ελλάδα, να δούμε πως μπορεί να αντιμετωπίσει συνολικά την Ευρώπη. Είναι ένας πιο σίγουρος τρόπος να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα. Διαβάζω από την τελευταία ανάλυση της STRATFOR για τις γερμανικές εκλογές, που δημοσιεύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου: “Η σημασία της Γερμανίας για την Ευρώπη είναι ισχυρή. Είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και ο μεγαλύτερος πιστωτής για τις χώρες που βρίσκονται υπό διάσωση, οπότε η οικονομική υγεία της Γερμανίας είναι ζωτικός για την οικονομική υγεία ολόκληρης της Ευρώπης. Αλλά η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Η οικονομία της Γερμανίας βασίζεται στη ζώνη ελευθέρου εμπορίου και στις εξαγωγές, τις οποίες η υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να απορροφά, μόνο εφόσον διαθέτει τους ανάλογους πόρους. Γι αυτό, οποιαδήποτε κυβέρνηση στο Βερολίνο θα συνεχίσει να στηρίζει τις χώρες που πλήττονται από την οικονομική κρίση – ακόμη και με το ρίσκο να βρεθεί αντιμέτωπη με μία ενισχυόμενη αντιπολίτευση.”

Κάνοντας την “πρόσθεση” των εκτιμήσεων του γερμανού “γκουρού” Ulrich Deppendorf, και της ευρύτερης προσέγγισης της STRATFOR, εγώ καταλήγω σε δύο βασικά συμπεράσματα:
1. Για οποιαδήποτε γερμανική κυβέρνηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να αναζητήσει κοινό βηματισμό με την Ευρώπη την επομένη των εκλογών.
2. Η Ελλάδα, ευτυχώς, είναι ακόμη μέρος αυτής της Ευρώπης. Αυτό από μόνο του, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι έρχονται μαγικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα της ζωής μας…   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News