Η σχέση του Στέφανου Τσιτσιπά με τον Ρότζερ Φέντερερ ήταν η ίδια που έχει ο πιστός με τον Θεό του. Το ομορφόπαιδο από τη Βουλιαγμένη γεννήθηκε το 1998 (12 Αυγούστου). Ο Ελβετός μάστερ κατέκτησε το πρώτο του major τρόπαιο το 2003, όταν ο Τσιτσιπάς ήταν πέντε ετών. Εκτοτε -σε όλη του τη ζωή, δηλαδή- δεν έπαψε να τον θαυμάζει.

Η Ακαδημία του Πατρίκ Μουράτογλου στο Μονακό, όπου ο Στέφανος διδάχτηκε τα μυστικά του τένις, πόσταρε στο Twitter ένα βιντεάκι, στο οποίο ο δεκάχρονος -τότε- Τσιτσιπάς μιλάει με ενθουσιασμό για το ίνδαλμά του. Το ίδιο κάνει, 13χρονος πλέον, και σε ένα άλλο «ντοκουμέντο» που ανέβηκε χθες στο Ιντερνετ, στο οποίο δηλώνει: «Δεν γνωρίζω (πού θα βρίσκομαι σε δέκα χρόνια), όμως θα κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι στην κορυφή». Μην πάτε μακριά. Πριν από δυο εβδομάδες, στο Περθ, του πήρε την πετσέτα για σουβενίρ.

Ηταν παιδικό του όνειρο να παίξει, κάποτε, με τον «Βασιλιά» σε επίσημο αγώνα. Αλλά δεν φανταζόταν, ότι μπορούσε και να τον κερδίσει. Οχι ακόμη, τουλάχιστον. Και τώρα; Πώς είναι, άραγε, να νικάς τον Θεό σου; «Δεν μπορώ να το περιγράψω», είπε στην on court συνέντευξή του στον Τζον ΜάκΕνρο, τον θρύλο του τένις που σήμερα είναι τηλεσχολιαστής των μεγάλων τουρνουά. «Είμαι ο πιο ευχτυχισμένος άνθρωπος στη Γη αυτή τη στιγμή».

Ο Φέντερερ δεν είναι «γίγαντας» μόνο στα μάτια του Στέφανου. Είναι, ίσως, ο καλύτερος όλων των εποχών. Το ίδιο το τένις. Με 20 Grand Slam τίτλους και 99 τρόπαια έχει παραμείνει περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη στα χρονικά του αθλήματος στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Είναι κι αυτή η «αύρα» που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα, η οποία κάνει τους αντιπάλους του να στέκονται απέναντί του με το ηθικό του μελλοθάνατου… Αλήθεια, πού τη βρήκε ο Στέφανος τη δύναμη να τον νικήσει;

Μετά το πρώτο, χαμένο, σετ οι περισσότεροι συνάδελφοί του θα έπαιζαν περιμένοντας το «μοιραίο». Εκείνος, όμως, με ψυχραιμία πρωτοφανή για την ηλικία του και με αυτοπεποίθηση που ξεχείλιζε σε κάθε του «χτύπημα», έγινε ο πρώτος που τον κέρδισε στην Αυστραλία μετά το 2016. Ενας από τους λίγους που τον έχουν νικήσει στη μυθική του καριέρα, χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού.

Αυτός ο αδιανόητος θρίαμβος, ενός αθλητή που πριν από δυο χρόνια κανένας δεν γνώριζε, ήταν το τεστ dna που πιστοποίησε ότι ο Τσιτσιπάς είναι ο πραγματικός γιος του «Βασιλιά». Ο διάδοχός του. Ο σπουδαίος ΜάκΕνρο -που τον αποκαλεί Σισιπά- το είπε με επτά λέξεις, κλείνοντας τη μετάδοση από τη Μελβούρνη: «Κυρίες και κύριοι, παρακολουθήσαμε την αλλαγή φρουράς». Από κοντά το BBC χαρακτήρισε τον μεγάλο Ελληνα «next big thing» του παγκόσμιου τένις. Ενα link στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter παραπέμπει σε παλαιότερο κείμενό του για τα κατορθώματα του Τσιτσιπά στο Ουΐμπλεντον, με την επισήμανηση «σας το είχαμε πει».

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το 2001 ο Φέντερερ, στην ηλικία του Τσιτσιπά, έφτασε στους προημιτελικούς του λονδρέζικου Οπεν, νικώντας τον σούπερ-σταρ της εποχής (και επτάκις πρωταθλητή του Ουΐμπλεντον), Πιτ Σάμπρας. Ηταν η νίκη που τον ανέβασε στην κεντρική σκηνή του τένις. Το ίδιο συνέβη χθες με τον «δικό μας». Η 20η Ιανουαρίου 2019 ήταν η μέρα που το «παιδί – θαύμα» έγινε άνδρας. Ο Στέφανος, που αυτή τη στιγμή φιγουράρει στο Νο 15 της παγκόσμιας κατάταξης, έκανε το καθοριστικό βήμα για να μπει στην «ελίτ» του αθλήματος. Να γίνει ένας από τους κορυφαίους τενίστες του Κόσμου, αν όχι ο καλύτερος. Ο Φέντερερ (37+), ο Ναδάλ (32+) και ο Τζόκοβιτς (31+) οδεύουν προς το τέλος της καριέρας τους, ενώ από τη νέα γενιά μόνον ο Τσιτσιπάς και ο Ζβέρεφ φαντάζουν ικανοί να τους διαδεχθούν.

Χθες το μεσημέρι όλη η Ελλάδα έβλεπε Τσιτσιπά. Εχει τη σημειολογία του: στη χώρα του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου, όπου το τένις είναι για τους πάμπλουτους και τους κουλτουριάρηδες των σπορ, ο Βασίλης Σπανούλης με τα παιδιά του και οι ποδοσφαιριστές που ετοιμάζονταν για τους απογευματινούς αγώνες της Σούπερ Λιγκ, παρακολουθούσαν στην TV, με κομμένη την ανάσα, την πάλη του Στέφανου με το «θηρίο». Μη σας φανεί παράξενο αν ο Τσιτσιπάς, σαν άλλος Γκάλης, ωθήσει με τα κατορθώματά του χιλιάδες παιδιά σε αυτό το υπέροχο (αλλά, εν πολλοίς, άγνωστο σε εμάς) άθλημα.

Δεν είναι μόνον οι θρίαμβοι που, ασφαλώς, θα συνεχιστούν. Εκτός από υπερταλαντούχος αθλητής, ο Στέφανος είναι και «ήρωας της διπλανής πόρτας». Θα ποστάρει Ομηρο, Αριστοτέλη και Σωκράτη, αλλά θα πει και τα «γαλλικά» του στον επόπτη που του «έκλεψε» τον πόντο. Θα πανηγυρίσει αγκαλιά με τους φαν του, αλλά και θα φωνάξει «σκασμός» στον φίλο του στην εξέδρα, που του χάλασε την αυτοσυγκέντρωση. Είναι ένας ωραίος τύπος, απ’ αυτούς που κανέναν δεν αφήνουν αδιάφορο.

Στους προημιτελικούς του Αυστραλιανού Οπεν τον περιμένει αύριο (22 Ιανουαρίου) ο Ρομπέρτο Μπαουτίστα Αγκούτ, Νο 24 στην παγκόσμια κατάταξη. Οποιος έχει νικήσει τον Φέντερερ, τον Ισπανό τον βλέπει σαν νάνο. Ακριβώς αυτός είναι ο πραγματικός του αντίπαλος: η χαλαρότητα της ευτυχίας. Αυτό το «άδειασμα» που κάθε αθλητής νιώθει ύστερα από έναν θρίαμβο. Ο Τσιτσιπάς νίκησε αυτό που ήθελε να γίνει – χρειάζεται, επειγόντως, έναν νέο, μεγάλο στόχο. Το πρώτο του major τρόπαιο, ίσως; Μιά χαρά ακούγεται.

Ο Τσιτσιπάς είναι επαγγελματίας, δουλευταράς, αγωνιστής, εγωϊστής. Δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν φτάσει στην κορυφή. Είτε κερδίσει το πρώτο Grand Slam τουρνουά της χρονιάς είτε όχι, το «έπος της Μελβούρνης» είναι η αρχή του μύθου του.

Μετά την ιστορική νίκη του έναντι του κορυφαίου Ρότζερ Φέντερερ ο Στέφανος Τσιτσιπάς θα επιχειρήσει να κάνει νωρίς την Τρίτη άλλο ένα βήμα προς την κορυφή του Australian Open απέναντι στον Ρομπέρτο Μπαουτίστα Αουγκούτ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News