Οι αυστηρές διεθνείς ρυθμίσεις που ισχύουν για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, έχουν κατηγορηθεί για την καθυστέρηση έγκρισης μιας τροφής, η οποία θα μπορούσε να σώσει χιλιάδες ζωές σε ολόκληρο τον πλανήτη, αναφέρει ο Guardian.

«Εδώ και 20 χρόνια έχει δημιουργηθεί το “Χρυσό Ρύζι”, που είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α. Χιλιάδες ζωές στον κόσμο που χάνονται από την πείνα θα μπορούσα να είχαν σωθεί και χιλιάδες παιδιά να μην είχαν υποστεί τύφλωση, αν είχε επιτραπεί η καλλιέργεια και η κυκλοφορία του», επισημαίνει ο Εντ Ρίτζις, συγγραφέας του βιβλίου «Golden Rice, The Imperiled Birth of a GMO Superfood» (Χρυσό Ρύζι, η επικίνδυνη γέννηση μιας υπερτροφής), που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις John Hopkins.

Το συγκεκριμένο ρύζι έχει υποστεί μετάλλαξη ώστε να περιέχει πολύ υψηλή συγκέντρωση βιταμίνης Α (ρετινόλη), η οποία είναι μία πολυδύναμη ουσία αναγκαία για την υγεία των ματιών, του δέρματος και των βλεννογόνων. Η βασική της δράση όμως αφορά την όραση, καθώς η απουσία της από τη διατροφή καταλήγει σε τύφλωση.

Η έλλειψη της συγκεκριμένης βιταμίνης, που οφείλεται στην κακής ποιότητας διατροφή, είναι η αφορμή που πεθαίνουν καθημερινά εκατοντάδες παιδιά, μικρότερα των πέντε ετών στις χώρες της νότιας Ασίας και της Αφρικής. Παιδίατροι στο Πακιστάν τονίζουν ότι ένα στα τέσσερα παιδιά θα μπορούσε να είχε αποφύγει τον θάνατο, αν μπορούσε να λαμβάνει καθημερινά τις απαραίτητες ποσότητες βιταμίνης Α.

Το πρόβλημα αυτό θα λυνόταν με το «Χρυσό Ρύζι» που δημιούργησαν πριν από περίπου 20 χρόνια οι βιολόγοι Πέτερ Μπάγερ και Ινγκο Πότρικους. Οι δύο ειδικοί είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν μία διαφορετική ποικιλία ρυζιού. Ετσι, πήραν κανονικό ρύζι και με παρέμβαση στο γενετικό του υλικό (DNA) το έκαναν να παράγει περισσότερο β-καροτένιο (προβιταμίνη Α).

Το ρύζι δεν ήταν ένα τρόφιμο που επιλέχθηκε τυχαία από τους επιστήμονες. Η βασική ιδέα πίσω από αυτό ήταν να σιτίζονται καλά οι κάτοικοι των χωρών που πλήττονται από την ανεπάρκεια σε βιταμίνη Α, των οποίων το βασικό φαγητό ήταν το ρύζι. Ετσι, το γενετικά τροποποιημένο τρόφιμο θα κάλυπτε τις διατροφικές ανάγκες τους ανάγκες με σχετικά μικρό.

Οι δύο επιστήμονες έγιναν οι πατέρες του «Χρυσού Ρυζιού», η επιστημονική κοινότητα χαιρέτησε την εφεύρεση που θα έσωζε παιδιά από το θάνατο και την τύφλωση, όμως το «χρυσό ρύζι» ποτέ δεν κυκλοφόρησε.

«Στο Μπαγκλαντές, την Κίνα, την Ινδία και άλλες χώρες της Ασίας, πολλά παιδιά καταναλώνουν αποκλειστικά και μόνο μία μικρή ποσότητα ρυζιού την ημέρα. Τίποτα άλλο. Γι’ αυτά η προμήθεια “Χρυσού Ρυζιού” θα μπορούσε να είναι σωτήρια για τη ζωή και την όρασή τους. Δυστυχώς όμως η αντίθεση της Greenpeace στο συγκεκριμένο θέμα ήταν πολύ επίμονη, ίσως επειδή επρόκειτο για γεννητικά τροποποιημένο τρόφιμο», αναφέρει στο βιβλίο του ο Ρίτζις.

Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα (GM Foods) θα πρέπει να ακολουθήσουν αυστηρές διαδικασίες πριν την ευρεία καλλιέργειά τους. Κι αυτό διότι οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες μπορεί να «μολύνουν» τις κλασικές ή βιολογικές, καθώς η επικονίαση γίνεται είτε με τον αέρα, είτε με έντομα και θα μπορούσαν να μολύνουν βιολογικούς καρπούς από άλλα χωράφια που βρίσκονται ακόμη και σε απόσταση χιλιομέτρων.

Η Greenpeace, όμως γράφει ο Guardian, έχει επιμείνει όλα αυτά τα χρόνια στην άποψη ότι το «Χρυσό Ρύζι» είναι μία απάτη και ότι δεν θα έπρεπε να αναπτυχθεί. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί της οικολογικής οργάνωσης από μόνοι τους δεν θα ήταν αρκετοί για να σταματήσουν την καλλιέργεια και κυκλοφορία του. Η πραγματική αιτία ήταν το άρθρο 15 του Πρωτοκόλλου Βιοασφάλειας της Καρθαγένης.

Το 2003 ψηφίστηκε η συγκεκριμένη παγκόσμια συμφωνία για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, και το άρθρο 15 αναφέρεται στην επικινδυνότητά τους και παράλληλα θέτει αυστηρούς όρους για την κατανάλωση και την καλλιέργειά τους, επικαλούμενο τους κίνδυνους στην ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.

Αποτέλεσμα του Πρωτοκόλλου ήταν να απορριφθεί κάθε μορφή καλλιέργειας, εργαστηριακών δοκιμών και φυσικά διατροφής του «Χρυσού Ρυζιού».

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποια βήματα προόδου για την έγκρισή του, όμως μόνο σε ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία. Ωστόσο, τα πάντα βρίσκονται εν αναμονή, με την ελπίδα ότι μέχρι το τέλος του έτους το Μπαγκλαντές και οι Φιλιππίνες που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, να καταφέρουν να πάρουν την πολύτιμη τροφή.

Περίπου 250 εκατομμύρια παιδιά παρουσιάζουν έλλειψη σε βιταμίνη Α. Σύμφωνα με έρευνα του 1992, αν τα παιδιά όλου του κόσμου είχαν πρόσβαση σε τροφές πλούσιες σε αυτή τη βιταμίνη, τότε κάθε χρόνο από ένα έως τρία εκατομμύρια θα σώζονταν από βέβαιο θάνατο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News