Μπροστά στα μάτια των Γάλλων και μέσα στην πανδημία, τα γένια του πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ άσπρισαν εντυπωσιακά – αλλά είναι από το άγχος για τη διαχείριση της πανδημίας ή για τη διατήρηση της θέσης του;

Είναι αδύνατον να μην προσέξει κανένας πόσο μεγάλωσε μέσα σε λίγες εβδομάδες ένα σημάδι στην αριστερή πλευρά του προσώπου του πρωθυπουργού, ο οποίος έβγαινε συχνά στον τηλεοπτικό αέρα για να  ανακοινώσει μέτρα.

Καθόλου περίεργο αν σκεφτούμε την σοβαρή κρίση που είχε να αντιμετωπίσει η κυβέρνησή του. Ο ίδιος απέδωσε την αλλαγή στη λεύκη από την οποία πάσχει. «Δεν είναι σοβαρό, δεν είναι μεταδοτικό, δεν πονά», εξήγησε στο περιοδικό Paris Match.

Αν και ως σήμερα ο Φιλίπ δεν έδινε την εντύπωση χαρισματικού ηγέτη, ο σοβαρός και καθησυχαστικός τόνος κατά τις ενημερώσεις εν μέσω πανδημίας τον έκανε δημοφιλή.

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα η δημοτικότητα του ανέρχεται στο 54%, καταγράφοντας μια εντυπωσιακή άνοδο 13 μονάδων σε δύο μήνες. Αντιθέτως, η δημοφιλία του Μακρόν ανέρχεται μόλις στο 38%, αριθμός όχι πολύ χειρότερος από προκατόχους του.

Δήμαρχος Χάβρης (που διεκδικεί την επανεκλογή του), έφυγε από τους δεξιούς Ρεπουμπλικάνους, αλλά ποτέ δεν εντάχθηκε στο κόμμα του Μακρόν, το République En Marche. Ο θεσμικός του ρόλος είναι λίγο ως πολύ ο κυματοθραύστης του προέδρου.

Θύμα της επιτυχίας του;

Αλλά την ίδια ώρα που ο 49χρονος πρωθυπουργός κέρδιζε σε δημοφιλία, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχανε, φέρνοντας στο προσκήνιο σειρά  σεναρίων για πιθανή αντικατάστασή του Φιλίπ.

Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, ανέφερε ο Guardian, υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις του με τον Μακρόν είναι δύσκολες. Φέρονται να διαφωνούσαν για τη λήξη του lockdown ή την ημέρα του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών  που αναβλήθηκαν λόγω πανδημίας και τελικά θα διεξαχθούν στις 28 Ιουνίου.

Ασχέτως δημοσκοπήσεων, ο Μακρόν κοιτά από τώρα στις προεδρικές του 2022 με στόχο να γίνει ο πρώτος πρόεδρος έπειτα από τον Ζαν Σιράκ το 2002 που εκλέγεται και για δεύτερη φορά.

Ο ως τώρα απολογισμός δεν είναι ο καλύτερος δυνατός. Η χώρα τα πήγε μέτρια με τον κορονοϊό. Οι επιτυχίες στην οικονομία, όπως οι σχεδόν 800.000 νέες θέσεις εργασίας, εκμηδενίστηκαν από την κρίση και την ύφεση του κορονοϊού. Ο πρόεδρος γνωρίζει ότι θα ρίξουν πάνω του το φταίξιμο, γράφει το Politico, οπότε θέλει να ταυτιστεί με τα θετικά πράγματα – ει δυνατόν αν έχουν τη δική του σφραγίδα.

Στο διάγγελμά του στις 14 Ιουνίου εμφανίστηκε έτοιμος να εμπλακεί πιο ενεργά: «Θα δώσω τη μάχη μαζί σας, θα εμπλακώ, θα δεσμευτώ», είχε πει. Μίλησε και για «επανεφεύρεση της Γαλλίας», μιας περισσότερο συμπονετικής , «πράσινης» και σκληρά εργαζόμενης Γαλλίας.

Αν πράγματι ο Μακρόν θέλει να πάρει τα ηνία της κυβέρνησης στα χέρια του θα χρειαστεί έναν περισσότερο άχρωμο πρωθυπουργό που θα μένει στο περιθώριο για χάρη του προέδρου.

Το πολιτικό διαζύγιο Μακρόν και Φιλίπ μετά τις δημοτικές εκλογές είναι μια πιθανότητα και μάλλον θα είναι φιλικό. Το ερώτημα είναι όμως διπλό: πώς να απολύσεις ένα επιτυχημένο πρωθυπουργό, αλλά και πώς και πόσο ένας Μακρόν θα μένει στην (τουλάχιστον δημοσκοπική) σκιά του υφισταμένου του;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News