Στην ταινία «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», οι φυλακισμένοι  Αντι και Ρεντ, ζώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους μέσα στη φυλακή, συζητούν επί ώρες για την ελπίδα, το μέλλον και τη ζωή που τους περιμένει μετά την αποφυλάκιση. Έπειτα από χρόνια εγκλεισμού, όταν απελευθερώνονται προσπαθούν να εγκλιματιστούν στα νέα δεδομένα. Η ταινία είναι περισσότερο ψυχογραφική και δεν ασχολείται παρά λίγο με την εντύπωση που κάνει στους δυο κρατούμενους η ρουτίνα της πόλης, έπειτα από την «αποχή» τους από αυτή. Όμως, δίνει ένα στίγμα και μια διάθεση για να μπούμε λίγο στη θέση τους. Στην πραγματική ζωή, η συνέντευξη του, ο οποίος επέστρεψε στα εγκόσμια έπειτα από 44 ολόκληρα χρόνια φυλάκισης και είχε την τελευταία επαφή με την οικογένειά του το 1988, δίνει απολαυστικές απαντήσεις για τις τεχνολογικές εξελίξεις, τις  αμέτρητες επιλογές στο φαγητό, τις υψηλότερες τιμές, ενώ κάμερα του Al Jazeera English τον ακολουθεί σε μια μέρα από την νέα του καθημερινότητα…

Ο Οτις Τζόνσον πριν από 44 χρόνια επιχείρησε να δολοφονήσει έναν αστυνομικό. Αφέθηκε ελεύθερος στην ηλικία των 69 ετών, έπειτα από εγκλεισμό τόσων χρόνων. Ο κόσμος στον οποίο γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε έως τα 25 του χρόνια, είχε αλλάξει δραματικά.

Φανταστείτε να βλέπετε τόσους ανθρώπους με ακουστικά στα αυτιά ή να γελάνε μπροστά στις οθόνες των κινητών τηλεφώνων, όταν δεν έχετε ιδέα τι είναι όλα αυτά τα μαραφέτια που χρησιμοποιούν με τέτοια ευκολία; Φυσικά, όλα αυτά του φαίνονταν αξιοπερίεργα και προσπαθώντας να τα ερμηνεύσει με τα γνωστά σε εκείνον δεδομένα, νόμισε πως όλοι αυτοί οι «καθηλωμένοι» άνθρωποι με τα ακουστικά στα αυτιά εργάζονταν ως πράκτορες της CIA! Για να μην αναφέρουμε τις βιντεοκλήσεις από τα smartphones και τις φωταγωγημένες επιγραφές στους δρόμους… ένα πολιτισμικό σοκ!

Η προσαρμογή σε μια κοινωνία που η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας έχει αλλάξει τη μορφή της καθημερινότητας δεν ήταν εύκολη για τον Οτις. Προσπαθώντας να εξοικειωθεί, συνηθίζει να κάθεται σε κάποιο καφέ και να παρακολουθεί τους διαβάτες και πως αυτοί συμπεριφέρονται. Παρατηρεί όλες τις μικροαλλαγές στις συμπεριφορές των ανθρώπων ή στις συνήθειές τους όπως το γεγονός ότι κανένας δεν χρησιμοποιεί πια ένα καρτοτηλέφωνο. Εντυπωσιάζεται με το τι μπορεί να βρει στα ράφια ενός σούπερ-μάρκετ. Τα χρώματα των αναψυκτικών, οι ετικέτες των διάφορων τροφίμων και τα νέα προϊόντα διατροφής είναι μια νέα εμπειρία. Λέει πως έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη αγάπη για τα ενεργειακά ποτά λόγω των φανταχτερών χρωμάτων τους, ενώ κάθε μέρα διαλέγει κάτι διαφορετικό να δοκιμάσει ικανοποιώντας τη γευστική περιέργειά του.

Eξομολογείται ακόμη πως αν και ο νέος αυτός άγνωστος κόσμος τον σαστίζει με κάποιο τρόπο, είναι έτοιμος να ζήσει μέσα σε αυτόν, αφήνοντας έτσι ένα θετικό μήνυμα για τον εγκλιματισμό των φυλακισμένων στην νέα πραγματικότητα που τους περιμένει.

Μια ενδιαφέρουσα πτυχή της συνέντευξής του είναι η συνήθειά του να διαλογίζεται σε ένα πάρκο κοντά στο νέο του σπίτι. Ο διαλογισμός ήταν μια μέθοδος να ηρεμεί μέσα στη φυλακή και να βρίσκει τον εαυτό του. Μετέφερε την τακτική αυτή της αποσυμπίεσης στη νέα του ζωή προσπαθώντας να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Η απόσταση από τον κόσμο είναι μια διαφορετική υπόθεση που δεν παίζει ρόλο με το πού πραγματικά βρίσκεσαι. Η έκπληξη και ο εντυπωσιασμός από έναν κόσμο με υπολογιστές και πρόσβαση δίχως περιορισμούς στο οτιδήποτε δεν θα διαρκέσει άλλωστε για πολύ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News