Τρείς ιστορίες, όλες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους παρουσιάζονται στο βιβλίο με τίτλο “The vault”. Τρείς διαφορετικοί άνθρωποι, αποφασίζουν να βγάλουν προς τα έξω και να μοιραστούν με όλους μας, μέρος από τα κρυμμένα εσώψυχά τους. Τρείς αληθινές (;) ιστορίες που οι συγγραφείς τους κρατούσαν καλά κρυμμένες…έτσι λένε! Τους πιστεύουμε;

Η πρώτη ανήκει στη Μανίνα Ζουμπουλάκη και αφορά το βίο και την πολιτεία της Έλενας της νυχτόβιας γκαρσόνας που ορέγεται κτήνη, αντρίλα και εκφοβισμό αν και κατά βάθος θα πουλούσε και τη ψυχή της στο διάολο για λίγη ευγένεια και φινέτσα. Πάντα υπάρχει όμως μία φαιδρή και γελοία δικαιολογία, τύπου δουλεύει νύχτα και τέτοια αρσενικά είναι είδος προς ανεπάρκεια. Δεν λέω, πονόψυχη υπόθεση αλλά…αλλά πολύ drama και toomuchila! Με άλλα λόγια δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία γκόμενα που μένει έγκυος σε μικρή ηλικία, δυσκολεύεται  να μεγαλώσει το παιδί της, που στον περίγυρο το παρουσιάζει ως ανιψιό της και το παρκάρει στη μάνα και αδερφή, αρέσκεται στη βαρβατίλα του εκάστοτε αντρουά, μπουρουμπούρου, μπουρουμπούρου. Συγγνώμη αλλά…what’s new pussycat?!

Ιστορία νούμερο δύο προέρχεται από τον Δημήτρη Γκενεράλη. Φέρει τον τίτλο, «Η ιστορία του μέσου κοινωνικού ανθρώπου». Νομίζετε! Χα! Δικηγόροι, πολιτικοί, επιφανείς επιχειρηματίες, οικογενειάρχες βιτσιόζοι, τραβεστί – εγχειρισμένα στην Ταϋλάνδη παρακαλώ, μπάτσοι, ασφαλιστές, δημόσιοι υπάλληλοι, πέντε τόνοι καθαρής κολομβιανής ηρωίνης, ένα νεοκλασικό στα Χανιά – κρυψώνα  και βεβαίως άφθονο ξέπλυμα χρήματος. Σας κάλυψα αρκετά;! Εγώ πάντως καλύφθηκα πλήρως. Αυτή ακριβώς η σύνθεση προσώπων και πραγμάτων απαρτίζει και με το παραπάνω την καθημερινότητα του μέσου κοινωνικού ανθρώπου!!! Τι λέμε τώρα;!

Η τρίτη και τελευταία ιστορία ανήκει στο αλλοπαρμένο της παρέας, το Λενάκι όπως προσφωνεί και η ίδια το εαυτό της σε κάποιο σημείο. Μιλάω για την Λένα Κιτσοπούλου, την απόλυτη θεά! Τι κείμενο, τι έμπνευση, τι πένα, οποία ταχύτης! Απογείωση πάθους και συναισθήματος. Εύγε! Εδώ έρχεται και κολλάει ο νέος όρος που από δω και πέρα θα χρησιμοποιώ για το τέλειο, το καταπληκτικό, το μοναδικό κείμενο, αυτό που σε συνεπαίρνει, που Θεέ μου δίνε μου μάτια να διαβάζω, που καρδιά μου μη σταματάς να γράφεις. Λοιπόν, Λένα Κιτσοπούλου και «Μεσημέρι Τρίτης» ίσον… Unputdownable!!! Και κάτι ακόμα Λενάκι. Να πείς σ’ αυτόν τον παπαροψυχίατρο, τον απολύτως αδαή, πως το βραβείο Nobel, το Pulitzer και όλα τα άλλα βραβεία λογοτεχνίας θα τα πάρεις όχι γιατί το αξίζεις – αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες – αλλά γιατί απλά, απλούστατα, όλα τους δημιουργήθηκαν για εσένα, εσένα και μόνο..εσένα! Α! Την pizza που έχεις κατά νου..ναι, αυτή..μακριά. Μήτε που να την πλησιάσεις.Υπόπτη μου φαίνεται, ποολύ ύποπτη!

Σας μπέρδεψα τελείως; Χαθήκατε κάπου στη μετάφραση; Καλώς. Η λύση τότε, μία και μόνη. Η άμεση παραβίαση του…

*Το βιβλίο "The Vault: κρυμμένες ιστορίες" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News