Φέτος το καλοκαίρι, ο Μάριος Φραγκούλης με την Έλλη Πασπαλά, θα περιοδεύσουν σε όλη την Ελλάδα, τραγουδώντας τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο. Αυτή η είδηση με παραξένεψε, ομολογώ, και αναζήτησα τον σπουδαίο Έλληνα τενόρο, προκειμένου να μάθω περισσότερα και από πρώτο χέρι. Έτσι, κάναμε τη συζήτηση που θα διαβάσετε παρακάτω, η οποία αποσαφήνισε τις απορίες μου σχετικά με το όλο εγχείρημα και με έκανε να θέλω να παραβρεθώ στη συναυλία της Δευτέρας (21/7) στο Βεάκειο. 

Πόσο προκλητικό είναι για έναν τενόρο εγνωσμένης αξίας να τραγουδάει το «εύκολο» -και κατά κάποιους «εύπεπτο»- ρεπερτόριο του ελληνικού κινηματογράφου;

Προκλητικό ναι, εύκολο όχι. Είναι εύκολο ίσως να πει κανείς ότι επειδή είναι τα πιο αγαπημένα και τα πιο γνωστά στο ευρύ κοινό ελληνικά τραγούδια, είναι μία απλή συναυλία, αλλά πραγματικά δουλέψαμε και συνεχίζουμε να δουλεύουμε, με περισσότερη δύναμη και μεράκι, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη για όλους αυτούς τους μεγάλους ήρωες που θαυμάσαμε στο πανί και στις τηλεοράσεις μας μεγαλώνοντας. Τους χρωστάμε τα παιδικά μας όνειρα. Μας βοήθησαν με το γέλιο και την τέχνη τους να είμαστε εμείς σε πολύ καλύτερη μοίρα. Καταλαβαίνετε πως η «ευθύνη» μας απέναντί τους, αλλά και στο κοινό που επιλέγει να έρθει στη δική μας παράσταση, μεγαλώνει αφάνταστα. Ο τενόρος είναι μια ιδιότητα, όχι μια στάση ζωής. Μάλλον θα με δείτε με ένα ψάθινο καπέλο και χωρίς φράκο.

Πώς προέκυψε η ιδέα για αυτή την καλοκαιρινή περιοδεία με τα τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου; Η συνεργασία με την Έλλη Πασπαλά;

Η ιδέα ήταν απλή: ο κόσμος πιστεύω έχει ανάγκη να κλάψει, να γελάσει, να ξεφύγει από την απλή καθημερινότητα που τον πνίγει, θέλει να βρει άλλους τρόπους να ονειρεύεται. Ο ελληνικός κινηματογράφος δίνει στον κόσμο αυτή τη δυνατότητα. Είναι πηγή ζωής και δύναμης, είναι θετικός και ταυτόχρονα μελαγχολικός, είναι αστείος και απόλυτα δυνατός και όμορφος, όπως η Μελίνα, ο Χορν, η Καρέζη, ο Αλεξανδράκης, η Βλαχοπούλου, ο Κωνσταντάρας, ο Αυλωνίτης, η Βασιλειάδου, οι μεγάλοι μας δημιουργοί, ο Μάνος, ο Σταύρος, ο Μίμης, ο Μίκης… Όλοι χρειαζόμαστε αυτή την ανάταση. Όλοι μας έχουμε ανάγκη από μια αγκαλιά και ένα τραγούδι. Όλα τα άλλα λύνονται. Την Έλλη την αγαπώ και τη θαυμάζω και μετά τη Ρωμαϊκή Αγορά στο Μέγαρο Μουσικής και στο Θέατρο Βράχων μαζί με τον αγαπημένο μας Μαρίνο, αποφασίσαμε να δώσουμε τη δική μας ματιά στα τραγούδια που αγαπήσαμε και που έχουμε τόσο ανάγκη.

Μιλήστε μου λίγο για την Έλλη Πασπαλά σαν τραγουδίστρια;

Η Έλλη είναι μια πολύ σημαντική ερμηνεύτρια, που μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων, κάτι πολύ σπάνιο στις μέρες μας. Πρόκειται για έναν μοναδικό συνδυασμό της ανθρώπινης φωνής που δονείται και του σπουδαγμένου μουσικού που επιβάλλεται.

Από όλα τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου που έχετε ερμηνεύσει, υπάρχει κάποιο που αγαπάτε πιο πολύ και, αν ναι, ποιο είναι αυτό και γιατί; Παράλληλα, υπάρχει κάποιο «απωθημένο», σε επίπεδο ρεπερτορίου, που θα θέλατε να ερμηνεύσετε αλλά δεν έχει τύχει ως τώρα;

Σίγουρα τα πιο αγαπημένα μου έργα είναι οι «Όρνιθες», το «Άξιον Εστί» και ο «Ερωτόκριτος». Πιστεύω στα μεγάλα έργα των Ελλήνων δημιουργών και πιστεύω επίσης ότι αυτά τα έργα πρέπει να διδάσκονται και να «δίνονται» στους νέους. Αυτή είναι η κληρονομιά μας και το μέλλον μας, όχι η αστεία τηλεόραση που επικρατεί τώρα. Πρέπει επιτέλους να δώσουμε λίγη αξία στη σύγχρονη Ελλάδα και όχι μόνο στην Ελλάδα του παρελθόντος. Θα ήθελα να παίξω τον Προμηθέα στην Επίδαυρο, θα ήθελα να τραγουδήσω το Canto General του Μίκη, θα ήθελα να τραγουδήσω τον Μεγάλο Ερωτικό.

Ποια είναι η πιο χαμηλή και ποια η πιο ψηλή σας νότα; 

Είστε μουσικός;

Ναι, είμαι. Και πιστεύω πως, αν και μερικές ερωτήσεις δεν αφορούν στο ευρύ κοινό, καλό είναι να γίνονται.

Η αλήθεια είναι πως είμαι ένα μουσικό όργανο με πολύ μεγάλες δυνατότητες και μια γκάμα δυόμισι οκτάβων. Αν είμαι σε πολύ καλή φόρμα και έχω ξεκουραστεί αρκετά, τότε υπάρχει μεγαλύτερη άνεση και στη χαμηλή αλλά και στην ψηλή περιοχή.

Τώρα αν θέλετε να σας απαντήσω με λιγότερες λέξεις, θα έλεγα Μι φυσικό στη χαμηλή περιοχή και Ντο φυσικό στην ψηλή περιοχή. Αλλά για τον απλό θεατή, και για μένα φυσικά, δεν έχει καμιά σημασία η ψηλή ή η χαμηλή νότα. Έχει σημασία το απλό, καθαρό συναίσθημα και η αισθητική, να γνωρίζει ο κόσμος ότι τον τιμάς και δεν τον κοροϊδεύεις.

Από όλες σας τις συνεργασίες, ποια θυμάστε με μεγαλύτερη νοσταλγία και θα θέλατε -ίσως- να την επαναλάβετε;

Την παράσταση του «Les Miserables» στο Palace Theater στο Λονδίνο. Εκεί που ήρθε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις με τον γιο του Γιώργο να με δει αλλά δίστασε να με συναντήσει. Κάπως έτσι αισθανόμουν κάθε φορά που περνούσα από τη Ρηγίλλης. Τον συνάντησα όμως το 2009 στην «Εποχή της αγάπης»!

Υπάρχει κάποιο αγαπημένο σας τραγούδι που δεν χώρεσε στο πρόγραμμα που παρουσιάζετε και, αν ναι, ποιο είναι αυτό και γιατί δεν χώρεσε;

Δεν μπόρεσα να βάλω τη «Φαίδρα» γιατί, ενώ είναι καθαρά ελληνικό, ανήκει σε ξένη ταινία. Θεωρώ πως είναι από τα πιο όμορφα, ρομαντικά τραγούδια που έχουν γραφτεί στη ιστορία. 

Ποιος ο ρόλος της τέχνης και, ειδικότερα, του τραγουδιού σε εποχές κρίσης;

Η τέχνη πρέπει να επηρεάζει τον άνθρωπο, τις γνώμες. Να δίνει θάρρος και ενέργεια στα νέα παιδιά και σε όλους εμάς που την έχουμε ανάγκη. Οφείλει να είναι καταφύγιο από τις καθημερινές δύσκολες στιγμές. Η τέχνη μπορεί να πάρει το πρόσωπο του καλύτερού σου φίλου, που θα σου απαλύνει την ψυχή, θα ακούσει τα προβλήματα σου, θα σου δώσει δύναμη, θα σε κάνει να κλάψεις, να γελάσεις, να ζήσεις έντονα τα συναισθήματά σου. Για μένα η τέχνη εξισορροπεί το μέσα με το έξω. Ειδικά σε μια εποχή όπως η σημερινή όπου έχουμε ανάγκη την αισθητική και το ήθος. Οι καλλιτέχνες μπορούν να επηρεάζουν γνώμες, να επιμένουν ότι η Ελλάδα δεν είναι χώρα για φασισμό, αλλά για δημοκρατία και ελευθερία πνεύματος. Είναι μια χώρα που αν της σταματήσεις τον παλμό και την δόνηση, σταματάει να υπάρχει. 

Ποιοι Έλληνες τραγουδιστές είναι οι αγαπημένοι σας και ποιοι θα μπορούσαν, ίσως, να τραγουδήσουν κλασικό ρεπερτόριο;

Η Νάνα Μούσχουρη στο ξεκίνημα της πορείας της ήταν μια πραγματικά καλή κλασική τραγουδίστρια που επέλεξε στη ζωή της να τραγουδήσει τραγούδια πιο γνωστά και βγήκε σε ένα πιο ευρύ κοινό. Όσοι προσπάθησαν να την ακολουθήσουν, απέτυχαν γιατί η Μούσχουρη ήταν μία και μοναδική. Ίσως οι πιο αγαπημένες μου ήταν η Φλέρυ Νταντωντάκη που έχει ένα πλούσιο μέταλλο στη φωνή της και κλασική παιδεία και την ξεχωρίζω πάνω απ’ όλες. Από τους πολύ παλιούς θαύμαζα τον Οδυσσέα Λάπα. Ο Ξυλούρης είχε μια δυνατή, επική φωνή. Και φυσικά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη της οποίας το φυσικό μέταλλο είναι μοναδικό, με μια τεράστια φυσική γκάμα. 

Κλειστοί χειμερινοί ή ανοιχτοί καλοκαιρινοί χώροι; Ποιους προτιμάτε και γιατί;

Αγαπώ τους κλειστούς χώρους, αλλά οι ανοιχτοί μου δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας και εξωστρέφειας. Τραγουδάμε όχι μόνο για μας και το κοινό μας, αλλά για τα αστέρια. Γι’ αυτούς που μας ακούνε από άλλους πλανήτες. Για τον «Μικρό Πρίγκιπα» που είναι σίγουρο ότι μας ακούει. Γι’ αυτούς που χάθηκαν και για αυτούς που θα μας καλωσορίσουν στους δικούς τους κόσμους μια μέρα.

Τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα περιλαμβάνουν συναυλίες στο εξωτερικό; Προτιμάτε το κλασικό ρεπερτόριο ή το απλό αστικό τραγούδι; 

Όπως γνωρίζετε, είμαι ένας τραγουδιστής του classical crossover ρεπερτορίου. Αυτό πιάνει από μια γκάμα έθνικ, easy listening jazz, epic pop και φυσικά κλασικό τραγούδι και όπερα. Είναι τύχη για μένα να έχω την ευκαιρία να παίζω σε τόσους διαφορετικούς χώρους και σε τόσα διαφορετικά είδη μουσικής, διευρύνοντας πάντα την αγάπη μου για τη μουσική και το θέατρο και έχοντας τη δυνατότητα να συνεργαστώ με πολύ μεγάλα ονόματα της εγχώριας και διεθνούς μουσικής σκηνής. 

Μετά από την καλοκαιρινή περιοδεία «Η αγάπη θέλει δύο» παρέα με την Έλλη Πασπαλά και τις νέες ενορχηστρώσεις του David Lynch, στόχος μου η Αμερική, ο Καναδάς, η Ασία και η Ευρώπη. Νέα δισκογραφία, πολλά ταξίδια με μοναδικό κέντρο την ποιότητα και την αλήθεια. Ξεκινάω τον Οκτώβριο από την Μπανγκόκ, την Τουρκία και εν συνεχεία τη Νέα Υόρκη. Μαζεύω εικόνες, εμπειρίες και τραγούδια. Κρυφή μου ευχή είναι να με πλησιάσουν πολύ καλοί νέοι δημιουργοί που έχουν όλα τα υλικά για έναν νέο καθαρά ελληνικό δίσκο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News