Το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας, παρουσιάζουν τη μουσική παράσταση "The Other Side of Greece". Στην παράσταση συμμετέχουν: ο Μπάμπης Στόκας, η Liset Alea των Nouvelle Vague και ο ηθοποιός Αιμίλιος Χειλάκης. Η σημαντική αυτή μουσική σύμπραξη, που θα ηχογραφηθεί και θα κυκλοφορήσει σε cd διεθνώς, εκτός από την αναγνώριση που προσφέρει στον δημοφιλή Έλληνα τραγουδοποιό, μεταφέρει και ένα σαφές μήνυμα ότι στη μουσική δεν υπάρχουν σύνορα. Με αφορμή, λοιπόν, το "The other side of Greece", που περιόδευσε από τον Οκτώβριο του 2013 σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού (Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Ντύσελντορφ) με μεγάλη επιτυχία, αλλά και τη συναυλία του Ηρωδείου, είχα μια ωραία κουβέντα με τον Φίλιππο Πλιάτσικα. Αξίζει να τονιστεί, στο σημείο αυτό, ότι μέρος των εσόδων της συναυλίας θα διατεθεί στην «Κιβωτό του Κόσμου», τον σημαντικό αυτό Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό Ειδικής Μέριμνας και Προστασίας Μητέρας και Παιδιού.

Τι θα ακούσουμε στο Ηρώδειο σε επίπεδο ρεπερτορίου; Πώς προέκυψε ο τίτλος της εμφάνισης, αλλά και οι συμμετοχές αυτής της σπουδαίας ορχήστρας και των υπολοίπων ερμηνευτών;

Μέσα από τα ταξίδια μας στον κόσμο άνοιξαν οι ορίζοντες για πολύ σημαντικές συνεργασίες. Μια από αυτές είναι και η σύμπραξη με αυτή την πολύ σημαντική ορχήστρα. Υπάρχει ένας μεγάλος κόσμος εκεί έξω αν σταματήσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας με αυτή την παρατεταμένη εφηβική εσωστρέφεια που μας τυραννάει πολλές δεκαετίες τώρα. Θα ακούσουμε πολλά αναμενόμενα αλλά και πολλά απρόσμενα μουσικά θέματα.

Σας αγχώνει το Ηρώδειο ως χώρος; Εκτός της διαφορετικότητας του project που, πιθανώς, προσθέτει άγχος, προκαλεί δέος και ο χώρος από μόνος του;

Το Ηρώδειο σίγουρα είναι ένας επιβλητικός χώρος αλλά ταυτόχρονα ο ιδανικότερος για να μιλήσεις για την εικόνα μιας Ελλάδας που εξακολουθεί να παράγει σκέψη, τέχνη και πολιτισμό, να την ξαναθυμηθείς και να την ξαναθυμίσεις.

Και στο Ηρώδειο, δίπλα σας θα βρίσκεται ο Μπάμπης Στόκας. Σας κάνει να νιώθετε ασφάλεια η παρουσία του; Πώς είναι, αλήθεια, να τραγουδάτε μαζί έπειτα από τόσα χρόνια;

Με τον Μπάμπη αισθάνομαι ασφαλής. Με ξέρει και τον ξέρω από παιδάκι. Τις μεγαλύτερες στιγμές μου και τις μεγαλύτερες στιγμές του τον θυμάμαι δίπλα μου. Τώρα θα το ζήσουμε κι αυτό μαζί. Δυο σκαθάρια από το Μενίδι θα παίξουμε με τη Φιλαρμονική της Πράγας στο Ηρώδειο. Δύο σκαθάρια στους πέντε ανέμους, όπως το είχε περιγράψει κι ο Μάνος.

Εδώ και μερικά χρόνια τραγουδάτε επαγγελματικά. Ποιες είναι οι διαφορές σε σχέση με πριν; Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείτε το τραγούδι της εποχής της ανωνυμίας;

Αλλάζουν πολλά, αλλά η ουσία παραμένει ίδια.

Η τραγουδοποιία στη χώρα μας, για κάποιο(υς) λόγο(υς), εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες δημιουργούς. Οι γυναίκες δημιουργοί είναι λιγότερες από τους άνδρες. Αυτό δεν φαίνεται να ισχύει και για τις τραγουδίστριες που είναι όσες και οι τραγουδιστές. Έχετε κάποια εξήγηση για αυτό το γεγονός;

Δεν νομίζω να είναι θέμα φύλου. Άλλωστε η ποιότητα δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένη με την ποσότητα.

Πρόσφατα, σε μια συνέντευξή του ο Διονύσης Σαββόπουλος, απαντώντας στην ερώτηση γιατί δεν έχει γράψει εδώ και χρόνια καινούργια τραγούδια, είπε ότι μπορεί και να μην έχει κάτι άλλο να πει ή κάτι άλλο να γράψει. Ότι ίσως να ήταν ως εδώ η δημιουργική του πορεία. Θέλω λοιπόν να σας ρωτήσω αν καταλαγιάζει ο δημιουργικός οίστρος με το πέρασμα των χρόνων.

Μπορεί να είναι έτσι. Θα πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια για να σας το πω όμως με σιγουριά.

Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση, που κρατάει πολλά χρόνια, για τη σχέση της τέχνης με τον βιοπορισμό. Βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από τη μουσική; Η καλλιτεχνία, όταν είναι συνδεδεμένη με τον βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;

Τι είναι άσχετο με κάτι άλλο σε αυτή τη ζωή; Τα περισσότερα πράγματα είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Οι Pink Floyd έκαναν εισπράξεις πολλών εκατομμυρίων σε μία μόνο παράσταση κι έτσι όλοι εμείς είδαμε τo "The Wall". Οι Rolling Stones κυκλοφορούν μόνο με λιμουζίνες και πίνουν πολύ ακριβά ναρκωτικά. Αυτός είναι ο δικός τους τρόπος «βιοπορισμού» κατά μία έννοια. Αν δεν λειτουργούσαν έτσι, θα ήταν οι Rolling Stones; Aν δεν υπήρχαν αυτά τα τεράστια έσοδα, θα είχαμε δει ποτέ το «Τείχος» να σπάει στο Βερολίνο απ’ τον Waters και τους άλλους; Είναι μια ακόμα απορία που μπορεί να προστεθεί στην ατέρμονη αυτή συζήτηση χρόνων η οποία βέβαια ποσώς ενδιαφέρει το «είναι» αλλά το «έχω».

Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει στα προηγούμενα χρόνια, μάλλον καταρρέει. Ποια βλέπετε να είναι η διάδοχη κατάσταση και τι είναι αυτό που σας κάνει να κυκλοφορείτε καινούργιους δίσκους ακόμα;

Η μουσική πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να υπάρχει.

Θυμόσαστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία; Ακούτε ραδιόφωνο σήμερα;

Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν μια μπαλάντα που λεγόταν «Ξανά». Ακούω ραδιόφωνο και σήμερα. Ειδικά στο αυτοκίνητο.

Μπορεί η τέχνη – και ειδικότερα το τραγούδι – να «ζεστάνει» τις καρδιές των ανθρώπων σε δύσκολους καιρούς; Ποιος ο ρόλος της τέχνης, και ειδικότερα του τραγουδιού, σε καιρούς κρίσης;

Ο ρόλος της μουσικής είναι πάντα πολύ σημαντικός ανεξάρτητα από τις περιόδους που περνάνε οι κοινωνίες. Ειδικά, βέβαια, σε περιόδους κρίσης, το τραγούδι παίζει τον ρόλο που οι λαοί τού δίνουν να παίξει.

Στις εποχές που διανύουμε, θα περίμενε κανείς να «ανθίσει» το πολιτικό τραγούδι. Εντοπίζετε μια τέτοια παραγωγή ή μήπως επαναπαυόμαστε στη δημιουργία του παρελθόντος; 

Στη δική μας περίπτωση νομίζω ότι, παρά το γεγονός πως θα περίμενε κανείς να έχουμε την ανάγκη ενός σκεπτόμενου τραγουδιού, ακόμα ξιφομαχεί με το ρηχό και το αδιάφορο (από όπου κι αν προέρχεται, γιατί υπάρχουν και πολλοί δήθεν υποψιασμένοι που λένε τα ίδια και τα ίδια). Είναι κι αυτή μια πρωτοπορία που διεκδικούμε στα παγκόσμια χρονικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News