Είναι βέβαιο ότι η πρωτοβουλία δεν θα άφηνε αδιάφορο τον Φράνσις Ντρέικ. Γιατί δεν είναι λίγο η χώρα σου – και πιο συγκεκριμένα το National Maritime Museum – να οργανώνει ολόκληρο έρανο για να αγοράσει έναν πίνακα που εικονίζει την Ελισάβετ Α’ και ο οποίος είναι γνωστός ως «Armada portrait». Ο πίνακας ανήκε στη συλλογή του φοβερού και τρομερού κουρσάρου και του πρώτου Αγγλου που έκανε τον περίπλου του κόσμου, από το 1577 έως το 1580. Το ποσό που θέλει να συγκεντρώσει το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο είναι 10 εκατ. δολάρια. Και ο λόγος που θέλει να τον αγοράσει, είναι ότι θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έργα της ιστορίας της Αγγλίας – κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο δημιουργός του είναι άγνωστος. Αρκεί όμως το γεγονός ότι αναφέρεται στον ναυτικό θρίαμβο των Αγγλων επί των Ισπανών τον 16^ο αιώνα, οι οποίοι τότε κυριαρχούσαν στις θάλασσες με τον ανίκητο στόλο τους. Κι όπως φαίνεται, οι Αγγλοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν αδρά για να μην ξεχάσουν τους παλιούς τους θριάμβους.

Ολο και μεγαλύτερες διαστάσεις παίρνει στη Γαλλία η υπόθεση του δημοσιογράφου που κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του επειδή φαίνεται ότι δεν είναι αρεστός στον γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. Αυτός είναι ο Οντ Λανσελάν, διευθυντής σύνταξης του L’ Obs, ο οποίος απειλείται με απόλυση από τον διευθυντή του περιοδικού Μάθιου Κρουασαντό. Στο πλευρό του έσπευσαν να σταθούν καμιά σαρανταριά διανοούμενοι ανάμεσα στους οποίους είναι ο Κλοντ Λανζμάν, η Ανί Ερνό, ο Λοράν Μπινέ και ο Εμανουέλ Τοντ. Στην ανοικτή επιστολή που έστειλαν για να υπερασπιστούν τον – «πολύ αριστερό» για τα προεδρικά γούστα –  Λανσελάν κάνουν λόγο για «επιχείρηση αστυνομίας της σκέψης σε ένα περιοδικό της Αριστεράς όπου φαίνεται να μην είναι αποδεκτές όλες οι αριστερές».

Ο δημοσιογράφος, που φαίνεται να έχει λάβει ήδη την επιστολή απόλυσης, παραμένει σιωπηλός. Ο διευθυντής του, από τη δική του πλευρά, υποστηρίζει ότι η απόφασή του δεν υπαγορεύτηκε από εξωτερικούς παράγοντες αλλά ότι ήταν προϊόν εκδοτικής πολιτικής. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που το Ελιζέ κατηγορείται για πιέσεις τους είδους. Λίγες ημέρες μετά την εκλογή του Ολάντ στην προεδρία, το ράδιο RTL απέλυσε τον Πιερ Σαλβιάκ. Ο οποίος τι είχε κάνει; Είχε ανεβάσει στο Twitter ένα μήνυμα στο οποίο καλούσε τις συναδέλφους του να κοιμηθούν με έναν ισχυρό πολιτικό – η «σπόντα» για την Βαλερί Τριερβελέρ, τότε δημοσιογράφο του Paris Match και κρυφή σύντροφο του Ολάντ, ήταν σαφής.

Ο σημερινός πρόεδρος, πάντως, δεν είναι ο μόνος. Ο προκάτοχος του, Νικολά Σαρκοζί, βαρύνεται με τρεις απολύσεις.

Πόσα άρθρα δημοσιεύουν στις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις οι εφημερίδες κάθε μέρα; Ο Ρόμπινσον Μάγιερ, δημοσιογράφος του Atlantic, έπιασε μολύβι και χαρτί. Για να ανακαλύψει ότι στην κορυφή των πιο παραγωγικών σάιτ είναι η Washington Post: κάθε μέρα δημοσιεύει κατά μέσο όρο 1.200 θέματα – άρθρα, γραφήματα και βίντεο.  Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η ηλεκτρονική έκδοση της WP τροφοδοτείται με νέα ύλη κάθε δύο λεπτά. Oι New York Times «ανεβάζουν» 230 κομμάτια καθημερινά – ένας αριθμός που την τελευταία δεκαετία έχει αυξηθεί κατά 35% και στον οποίο δεν περιλαμβάνονται οι αναπαραγωγές από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Η Wall Street Journal δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της 240 κομμάτια – πριν από πέντε χρόνια πάντως δημοσίευε 325. Η ποσότητα υπάρχει λοιπόν. Και μιας και μιλάμε για αυτές τις εφημερίδες, είναι εξασφαλισμένη και η ποιότητα.

Η φωτογραφία της εμφανίστηκε στην κεντρική σελίδα του BBC, των New York Times, των βρετανικών Times και εκατοντάδων γνωστών μέσων ακόμη: σακίδιο στην πλάτη, μαντήλι στα μαλλιά, πλατύ χαμόγελο. Η 66χρονη Τζέραλντιν Λάργκεϊ λάτρευε τα βουνά. Και το 2013 αποφάσισε να ακολουθήσει ένα από τα πιο ωραία μονοπάτια στης Ηνωμένες Πολιτείες, εκείνο που βρίσκεται στα Απαλάχια Ορη. Μόνο που χάθηκε και κάθε της προσπάθεια να επικοινωνήσει με τον σύζυγό της απέβη άκαρπη. Το πτώμα της βρέθηκε δύο χρόνια αργότερα.

Η ιστορία της θα είχε τελειώσει εκεί εάν σήμερα δεν αποκαλυπτόταν ότι εκείνες τις 26 ημέρες η Τζέραλντιν δεν κρατούσε ημερολόγιο. «Οταν βρείτε το πτώμα μου, καλέστε παρακαλώ τον σύζυγό μου Τζορτζ και την κόρη μου Κέρι. Θα ήταν ευγενικό απέναντί τους να μάθουν ότι πέθανα και πού με βρήκατε – δεν έχει σημασία σε πόσα χρόνια. Παρακαλώ στείλτε σε έναν από αυτούς ό,τι βρείτε σε αυτήν την τσάντα».

Tώρα που έρχεται το καλοκαίρι, δύο πράγματα είναι σίγουρα: το ένα ότι πολλοί επαγγελματίες δεν θα μπορούν να ξεκολλήσουν από το κινητό τους ενώ (θεωρητικά) θα βρίσκονται σε διακοπές. Και το άλλα ότι οι σύντροφοί τους θα γκρινιάζουν. Η Τζένιφερ Ντιλ – ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας – εξηγεί στην WSJ ποιοι είναι οι μηχανισμοί που κρύβονται πίσω από αυτό το «κόλλημα». Ασφαλώς είναι η τεχνολογία. Ασφαλώς είναι και μια κάποια καλβινιστική προσέγγιση της εργασίας. Αλλά είναι και κάτι πιο ύπουλο: το σύνδρομο Zeigarnik. Και τι είναι; Αυτό που δεν μας αφήνει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε κάτι εάν δεν το έχουμε ολοκληρώσει. Και οι νέες τεχνολογίες προσφέρουν σε όποιον έχει την τάση να πέσει θύμα αυτού του συνδρόμου τη δυνατότητα να συνεχίσει αυτό που έχει αφήσει στη μέση. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ. Λύση επομένως δεν υπάρχει; «Υπάρχει», απαντάει η ειδικός. «Κλειδώστε το κινητό σας στο συρτάρι». Για να μας φάει το άγχος;