Αφού λοιπόν η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχει ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που της έστησε η διαπλοκή, ο Σόιμπλε, οι «ακραίοι της Ευρώπης», ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Στουρνάρας και ο Βαρουφάκης, τώρα διακηρύττει ότι «τρέχουμε».

Αυτό μεταδίδει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μεγάρου Μαξίμου, αυτό λέει με τον τρόπο του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και αυτό προσπαθούν να συλλαβίσουν στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παρεμβάσεις τους όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με εμφανή βαρυθυμία αναγκάζονται να μιλήσουν.

Τι σημαίνει κάτι τέτοιο;

Σημαίνει για παράδειγμα ότι με μαγικές κινήσεις τώρα θα προχωρήσουν ιδιωτικοποιήσεις, θα αναδιαρθρωθεί το Δημόσιο, θα προχωρήσει η αξιολόγηση των υπαλλήλων, θα αποκομματικοποιηθεί το κράτος, θα διαμορφωθεί πλαίσιο ανάπτυξης της οικονομίας (με τέτοια φορολογία;), θα συλληφθούν οι Ανενόχλητοι των Εξαρχείων, θα επικρατήσει ηρεμία και αισιοδοξία στη χώρα και θα ξεχάσουμε όλα τα προβλήματά μας, σε μία αιφνιδιστική μετατροπή της Ελλάδας σε Ελβετία

Οποιος το πιστεύει αυτό, μάλλον θα πρέπει να θέσει υποψηφιότητα για ανάληψη κυβερνητικής θέσης στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μόλις πριν από δύο χρόνια τα ίδια αυτά πρόσωπα συζητούσαν να βγάλουν την χώρα από την Ευρώπη… Σήμερα η παραδοξότητα συνεχίζεται, με άλλη μορφή. Ο Τσακαλώτος λέει στην Κεντρική Επιτροπή ότι απαιτείται ταχύτητα και συντονισμός, ο Φίλης θέλει μεγαλύτερο ρόλο και λόγο του κόμματος.

Προφανώς και πρόκειται για μία νέα εκδοχή της αυταπάτης, δεδομένου ότι η ίδια αυτή κυβέρνηση δεν έχει στην ουσία κανέναν λόγο να τρέξει. Εχει ούτως ή άλλως ψηφίσει την προπαρασκευαστική διαδικασία του υπερμνημονίου έως το 2060, ενώ εκκρεμεί η επίσπευση της εφαρμογής των περικοπών που έχουν συμφωνηθεί, ήδη από το 2019.

Οσο και να τρέξει δηλαδή, σε ενάμιση χρόνο από σήμερα έρχεται ένα τσεκούρι σε μισθούς και συντάξεις και μία επιβάρυνση με χαράτσια και ασφαλιστικές εισφορές, που ούτως ή άλλως οδηγεί σε εκλογικό Βατερλό, μιλωντας με όρους συμβατικής πολιτικής.

Υπό αυτούς τους όρους, οι επόμενες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, είτε θα είναι απελπιστικά διαχειριστικές, είτε θα πρέπει να είναι εντυπωσιακές και θεαματικές.

Στην πρώτη περίπτωση οι κινήσεις περιλαμβάνουν τα γνωστά: έναν στρεβλό απολογισμό στη ΔΕΘ, έναν ανασχηματισμό κάποια στιγμή την ίδια εποχή και διάφορες επιθέσεις κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά, σκανδαλολογία.

Τι περιθώρια έχει για έναν αποδοτικό ανασχηματισμό ο κ. Τσίπρας;

Ας αρχίσουμε με την υπενθύμιση ότι ο τελευταίος έγινε τον Νοέμβριο, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση τον Δεκέμβριο – Ιανουάριο. Εκλεισε στα μέσα Ιουνίου. Και επίσης, στην «αναδόμηση» εκείνη επιστρατεύτηκε όλο το βαρύ πυροβολικό. Από τον δραχμιστή καθηγητή Παπαδημητρίου, έως την νεαρή υπουργό Εργασίας Αχτσιόγλου. Τα αποτελέσματα έχουν περιγραφεί και είναι γνωστά σε όλους.

Η πληροφόρηση που διακινείται θέλει τον κ. Τσίπρα να αναζητεί πρόσωπα υπερκομματικά για κάποιες κρίσιμες θέσεις στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Θα έχει κάποιο πρόβλημα εκεί, καθώς οποιοδήποτε μη κομματικό στέλεχος θα πρέπει να έχει πραγματικά αυτοκτονικές τάσεις ώστε να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση, σε αυτήν την συγκυρία.

Κατά μία άλλη εκδοχή, επίκειται μία πολιτική στροφή και μία «αποσυριζοποίηση» του κόμματος, σε συνέχεια της διάσπασης του 2015 και της αποχώρησης των δραχμικών.

Δεν αποκλείεται καθόλου να έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο κ. Τσίπρας. Μάλλον όμως ένα τέτοιο σχέδιο θα ευδοκιμεί μόνον εκεί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News