Κατά τη διάρκεια του τρέχοντος μήνα ο γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς μετέβη στη Λιθουανία, συγκεκριμένα στα περίχωρα της μικρής πόλης Παμπραντέ, συνοδευόμενος από τον πρόεδρο της χώρας Γκιτάνας Ναουσέντα, με τους δύο ηγέτες να παρακολουθούν στρατιωτικά γυμνάσια που διεξήχθησαν στην περιοχή, λιγότερα από δέκα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Λευκορωσία, από τις ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας (με τη συμμετοχή και των Λιθουανών).

«Η αντίθεση δεν θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη σε σύγκριση με την εποχή που η Βέρμαχτ του Αδόλφου Χίτλερ προήλασε στη Λιθουανία πριν από 83 χρόνια και τη μετέτρεψε, όπως και άλλα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης σε “αιματοβαμμένες χώρες” […] Αυτή τη φορά τα γερμανικά στρατεύματα έφτασαν ειρηνικά, για να υπερασπιστούν την ελευθερία και να αποτρέψουν έναν ιμπεριαλιστή επιτιθέμενο μαζί με τους λιθουανούς συμμάχους τους», γράφει ο ίδιος ο καγκελάριος της Γερμανίας σε άρθρο του στον Economist, εξηγώντας γιατί ο βάναυσος ιμπεριαλισμός του Βλαντίμιρ Πούτιν είναι καταδικασμένος να αποτύχει.

Τα στρατιωτικά γυμνάσια της Γερμανίας στη Λιθουανία καταδεικνύουν καταρχάς πόσο πολύ κατάφερε να προχωρήσει η Ευρώπη από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έως σήμερα. «Πρώην εχθροί έγιναν σύμμαχοι. Γκρεμίσαμε τα τείχη και τα παραπετάσματα που μας χώριζαν. Επί δεκαετίες καταφέραμε ακόμη και να περιορίσουμε τον πόλεμο μεταξύ των λαών μας στα βιβλία της ιστορίας. Γιατί όλοι σεβόμασταν ορισμένες θεμελιώδεις αρχές: ποτέ ξανά δεν πρέπει να αλλάξουν τα σύνορα με τη βία, η κυριαρχία όλων των κρατών, μεγάλων και μικρών, πρέπει να γίνεται σεβαστή, κανείς από εμάς δεν θα πρέπει ποτέ να βρεθεί να ζει υπό τον φόβο των γειτόνων του», όπως συνοψίζει ο Ολαφ Σολτς. Εισβάλλοντας στην Ουκρανία, ο Πούτιν καταπάτησε καθεμία από αυτές τις αρχές, για αυτό ο καγκελάριος της Γερμανίας είχε κάνει, τότε, λόγο, για «Zeitenwende», για ιστορικό σημείο καμπής.

Ακόμη και στις δημόσιες δηλώσεις του, ο επικεφαλής του Κρεμλίνου δεν αφήνει καμία αμφιβολία όσον αφορά τις πραγματικές του προθέσεις: «θέλει να αποκαταστήσει μια αυτοκρατορική Ρωσία, αρχικά υποτάσσοντας την Ουκρανία και τη Λευκορωσία και μετατρέποντάς τες σε κράτη-μαριονέτες. Κανείς, εκτός —ίσως— από τον ίδιο τον Πούτιν, δεν ξέρει πού και πότε μπορεί να τελειώσει αυτή η ανελέητη επιδίωξη του ιμπεριαλισμού. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να αιματοκυλήσει μια άλλη χώρα», γράφει ο Σολτς. Πιστεύει, όμως, πως «ο βάναυσος ιμπεριαλισμός του Πούτιν δεν θα πετύχει». Αλλά για να συμβεί αυτό, υπάρχουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις.

Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα μέλη της είναι με διαφορά οι μεγαλύτεροι πάροχοι οικονομικής βοήθειας στην Ουκρανία ενώ όσον αφορά τη στρατιωτική αρωγή της χώρας, μόνον η Γερμανία έχει ήδη δεσμεύσει για αυτόν τον σκοπό 28 δισεκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο η Ευρώπη δεν πρέπει να ξεχνάει πως ο Πούτιν είναι προετοιμασμένος για έναν μακροχρόνιο πόλεμο. Θεωρεί πως ο χρόνος είναι με το μέρος του και πιστεύει πως κάποια στιγμή οι δημοκρατίες θα κουραστούν και δεν θα είναι σε θέση να συνεχίσουν να στηρίζουν την Ουκρανία στον αγώνα της για ελευθερία.

Οπότε, για να αποτύχουν τα όποια ιμπεριαλιστικά σχέδια του ρώσου προέδρου, το πρώτο που πρέπει να εξασφαλιστεί είναι η συναίνεση των ευρωπαϊκών κοινών γνωμών όσον αφορά την ανάγκη στήριξης των μαχόμενων Ουκρανών. Οπως σημειώνει ο Σολτς αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να εξηγούν και να επισημαίνουν διαρκώς, «ξανά και ξανά», πως η παροχή βοήθειας στην Ουκρανία είναι μια απαραίτητη επένδυση στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Συνεπάγεται επίσης την αντιμετώπιση των ανησυχιών εκείνων που φοβούνται ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να επεκταθεί.

«Για αυτό είναι σημαντικό να είμαστε ξεκάθαροι ότι το ΝΑΤΟ δεν επιδιώκει αντιπαράθεση με τη Ρωσία—και ότι δεν θα κάνουμε τίποτα που θα μπορούσε να μας καταστήσει άμεσους εμπλεκόμενους σε αυτή τη σύρραξη. Μέχρι στιγμής αυτή η στρατηγική στη Γερμανία έχει διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα την υποστήριξη της κοινής γνώμης, στην πραγματικότητα, αυξάνεται συνεχώς. Επομένως ο Πούτιν θα πρέπει να μας παίρνει στα σοβαρά όταν του λέμε ότι η Γερμανία θα στηρίξει την Ουκρανία για όσο χρειαστεί», γράφει ο Ολαφ Σολτς.

Ο γερμανός καγκελάριος θυμίζει πως κύρια αποστολή κάθε κυβέρνησης είναι η προστασία της ασφάλειας των πολιτών της σε όλα τα επίπεδα. Εχοντας αυτό κατά νου και δεδομένης της επιθετικότητας και των (ακόμη και πυρηνικών) απειλών της Μόσχας, η Γερμανία τροποποίησε το σύνταγμά της, ώστε να ιδρύσει ένα ταμείο 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, με στόχο την αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της. Στόχος του Βερολίνου είναι να καταστεί η Μπούντεσβερ (γερμανικές ένοπλες δυνάμεις) ο ισχυρότερος συμβατικός στρατός της Ευρώπης και για αυτό θα αρχίσει από φέτος να ξοδεύει το 2% του ΑΕΠ της χώρας για την άμυνα. Κάνοντας λόγο για «άνευ προηγουμένου, τεκτονικές αλλαγές στην πολιτική ασφάλειας και άμυνας της Γερμανίας» ο Σολτς αναφέρει επίσης πως για πρώτη φορά μετά από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου μια ολόκληρη ετοιμοπόλεμη γερμανική ταξιαρχία θα βρίσκεται μόνιμα εκτός της Γερμανίας, στη Λιθουανία.

«Και δεν είμαστε μόνοι. Η Σουηδία και η Φινλανδία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, ενισχύοντας περισσότερο τη συμμαχία. Πολλοί σύμμαχοι τηρούν, πλέον, το όριο το 2% για αμυντικές δαπάνες. Αυτό που είδα στο Παμπραντέ παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη: οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και οι Ευρωπαίοι εταίροι στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλον, πιο κοντά από ποτέ άλλοτε», αναφέρει ο Ολαφ Σολτς. «Επί δεκαετίες το ΝΑΤΟ ήταν ο απόλυτος εγγυητής της ειρήνης και της ασφάλειας στον ευρωατλαντικό χώρο. Εξακολουθεί να είναι και πρέπει να συνεχίσει να είναι και στο μέλλον», υπογραμμίζει.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής συμμαχίας οι Ευρωπαίοι μπορούν και θα πρέπει να μετέχουν πιο ενεργά στον επιμερισμό των βαρών, και αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των επικείμενων προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Ως εκ τούτου ο γερμανός καγκελάριος υποστηρίζει την πρόταση του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν περί της έναρξης ενός ουσιαστικού διαλόγου σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας.

Ο Σολτς τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης του ευρωπαϊκού πυλώνα του ΝΑΤΟ ενώ θεωρεί ιδιαίτερα σημαντικό το να αυξηθεί η αποτρεπτική ισχύς της ΕΕ (χωρίς, ωστόσο, να αμφισβητείται η πυρηνική αποτρεπτική ισχύς της Γαλλίας. Μάλιστα στο άρθρο του χαιρετίζει το γεγονός ότι ο γάλλος πρόεδρος υπογράμμισε πρόσφατα την ευρωπαϊκή διάσταση της πυρηνικής αποτρεπτικής ισχύος που διαθέτει το Παρίσι).

«Πρέπει να συζητήσουμε πώς θα αποκτήσουμε το σωστό συνδυασμό δυνατοτήτων για να υπερασπιζόμαστε την Ευρώπη και να αποτρέπουμε κάθε επιτιθέμενο — σήμερα και στο μέλλον […] Δεδομένου του πόσο κοντά είναι οι χώρες μας στην Ευρώπη, δεδομένων των κοινών αξιών και συμφερόντων μας, δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα πιθανό σενάριο στο οποίο απειλούνται τα ζωτικά συμφέροντα μιας εκ των χωρών μας χωρίς να απειλείται και το ζωτικό συμφέρον της Γερμανίας», σημειώνει ο Ολαφ Σολτς.

«Αυτό είναι το ισχυρότερο θεμέλιο που θα μπορούσε να έχει ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ. Ενισχύει το μήνυμα που ασπάζονται όλοι οι σύμμαχοι σε αμφότερες τις πλευρές του Ατλαντικού: μια επίθεση σε έναν από εμάς είναι μια επίθεση σε όλους μας. Κανείς δεν πρέπει να τολμήσει ποτέ να επιτεθεί ούτε σε ένα εκατοστό της συμμαχίας, καθώς θα το υπερασπιστούμε από κοινού. Οποιος το απορρίπτει αυτό ως κενολογία, θα πρέπει να δει τι κάνουμε στο πεδίο. Θα μπορούσε να αρχίσει από το Παμπραντέ», προσθέτει, ολοκληρώνοντας, το άρθρο του ο γερμανός ηγέτης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News