Με βάση στοιχεία του ΔΝΤ το δημόσιο χρέος των δέκα πλουσιότερων χωρών του κόσμου θα αυξηθεί από το 87% του ΑΕΠ που ήταν το 2007, στο 114% το 2014. Κάθε πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, του Καναδά, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και των άλλων ισχυρών οικονομιών, χρωστάει 50.000 δολάρια. Μόνο φέτος οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο θα χρειαστεί να εκδώσουν κρατικά ομόλογα συνολικής αξίας 4,5 τρισ. δολαρίων για την αναχρηματοδότηση του χρέους τους. Τα 3 τρισ. θα τα χρειαστεί η Ευρώπη, το 1 τρισεκατομμύριο η Ευρωζώνη (για να έχουμε μια τάξη μεγέθους η Ελλάδα θα αναζητήσει περί τα 55 δισ. -σταγόνα δηλαδή συγκριτικά με το ιλιγγιώδες του συνολικού ευρωπαϊκού δανεισμού).

Εκτιμάται μάλιστα ότι το δημόσιο χρέος στην Ευρωζώνη μπορεί να εκτοξευθεί στο 1055 του ΑΕΠ έως το 2015 και φυσικά όχι εξαιτίας της Ελλάδας. Δεν είμαστε -όσο και να θέλουν ορισμένοι να μας πείσουν περί του αντιθέτου- το πιο κατεστραμμένο και υποθηκευμένο κράτος του κόσμου, έθνος καταχρεωμένων και μπαταχτσήδων. Που μας αξίζει να τιμωρηθούμε σκληρά για σωφρονισμό και παραδειγματισμό. Πολιτικό είναι το ζήτημα και -ορθά προσπαθεί ο Γιώργος Παπανδρέου να το λύσει στην πολιτική κοίτη -και όχι όπως επιδιώκουν ορισμένοι εταίροι μας με την προκρουστεια λογική της δημοσιονομικής πειθαρχίας που βλέπει τους αριθμούς και αγνοεί τους ανθρώπους. Δυστυχώς προς το παρόν στην Ευρώπη κατισχύει η γερμανική λογική του Βίσμαρκ “πολύ ωραία ιδέα, να βρούμε και έναν λαό που δεν θα τον λυπόμαστε για την εφαρμόσουμε”.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News